Dostawałam kolejne sms'y; w końcu postanowiłam odwrócić telefon i zobaczyć o co chodzi.
Na zablokowanym ekranie pojawiło się 15 wiadomości od mamy i 2 od Jeon'a

Kookie:
Ja jestem już na sali. Nie przyjechałem bo mieliśmy nudne sprawy do załatwienia. Przyjadę po Ciebie jak już normalna próba się zacznie ok?

Kookie:
Hallo? Misia?

Ja:
Okej, okej. Tylko napisz jak będziesz wyjeżdżał żebym mogła się ubrać

Kookie:
Jasne

Na wiadomości od mamy nawet nie spojrzałam, ale nie chciałam się przygnębiać jej idiotycznymi rozmówkami.
Dokończyłam śniadanie, dopiłam resztę herbaty i zabrałam się za sprzątanie. Wyciągnęłam rzeczy, które chcę ubrać i odkurzyłam u siebie w pokoju.
Nagle w salonie było słychać mój telefon; odwróciłam ekran i spojrzałam na wyświetlacz:

Mama:
Do cholery! Pola odpisz! Martwie się, że coś ci się stało...

Nie umiałam dłużej tłumić w sobie tych emocji więc wybrałam numer i zadzwoniłam do niej

-  Jeśli myślisz, że tymi swoimi gadkami o tym jak Ci na mnie zależy albo, że się o mnie boisz jakoś mi zainponujesz lub pomyślicie oboje z tatą, że wam wybacze to się mylicie i przestańcie mi zawracać głowę. Raz się wyprowadzacie o byle gówno, a teraz niby wielkie aniołki.
Wiecie co? Cieszę się i skaczę pod niebiosa jak tylko sobie przypominam, że już nigdy tutaj nie wrócicie. A no nie bo po cholere mielibyście tutaj wracać, do takiej szmaty jak ja...
Mam was dosyć...

Rzuciłam telefonem z całej siły o podłogę a ten roztrzaskał się na kawałki.
Łzy leciały mi jedna za drugą...
Na podłodze leżały kawałki szkła...
W jednej chwili chciałam odejść a w drugiej wtulić się w Jeona...
Po chwili słyszałam otwierające się drzwi; nie miałam siły się podnieść, ani zrobić jakiego kolwiek kroku.

- Pola? - zapytał rozglądając się po podłodze

- Jungkook... - wyszeptałam płacząc i wtulając sie w jego ramię

- Skarbie, boże drogi; co się stało? - zapytał głaszcząc mnie po głowie dla uspokojenia

- Ja... ja rozmawiałam z mamą... - wyszeptałam

- Aż tak?

- W jeden dzień mi mówi, że chłopak to złoto, w kolejny wyprowadza się przez mój pocałunek a w jeszcze inny mówi, że się o mnie boi. No Jungkook... ja tego nie zniosę dłużej...

- Nie mów tak. Jesteś silną, zaradną i piękna kobietą... Prosze nie przejmuj się i przede wszystkim się uspokój - powiedział obejmując moją twarz w dłonie

- Nie wiem co bym bez ciebie zrobiła...- wtuliłam się w jego tors

- Kocham Cię słońce i nigdy Cię nie opuszczę - oparł brodę o moją głowę

Nie wiedziałam co mam zrobić w tej sytuacji z mamą. Nie mam zamiaru więcej utrzymywać z nią kontaktu, bo to co oboje mi zrobili nie jest wybaczalne. Mimo iż to tylko wyprowadzka a ja mam 20 lat to i tak było to dla mnie strasznie dołujące.