Pola

Jest 22:03 a Jeon nadal nie zadzwonił, stwierdziłam,że napisze do niego sms'a

Ja:
Hej, skończyliście próbę?

Ja:
Jak wam poszło?

Ja:
Jungkook martwię się... czemu nie odpisujesz?

Przez kolejne pół godziny nie dostawałam od niego ani jednego znaku życia.
Zaczęłam sie coraz bardziej martwić ale o godzinie 23:34 zaczął dzwonić mój telefon.

-Pola...

-Jungkook

-Przepraszam, że nie odpisałem, komórka mi padła a chłopcy nie chcieli mi dać swoich telefonów

-Jeon nie rób tak więcej. Miałam ochotę oszaleć w tym domu...

-Przepraszam Cię skarbie. Idź już lepiej spać bo jutro ciężki dzień przed Tobą

-Czy ty mi już cały dzień zaplanowałeś?

-Owszem, buziaki. Dobranoc słońce

-Kocham

-Cię

Rozłączyłam się z uśmiechem na twarzy, ale nikt inny nie umie doprowadzić mnie od łez, do szerokiego uśmiechu, tylko Kookie. Odłożyłam telefon na stolik nocny i obruciłam się na lewy bok. W nocy myślałam o jutrzejszym dniu, nie wiedziałam jak zareaguje na mnie reszta jego zespołu.
Po długim rozmyślaniu w końcu zamknęłam oczy i zasnęłam.
Rano znów obudził mnie dzwonek telefonu, którego nie zdążyłam odebrać. Wzięłam smartfona do ręki a na ekranie wyświetlił mi się kompletnie nieznany numer. Zadzwoniłam na niego, ale przez dłuższą chwilę nie umiałam złapać zasiegu.

-Halo?

-Hej Polcia

-Jeon?

-Tak i przepraszam, że znowu dzwonię z innego numeru ale mój telefon kompletnie padł...

-Okej, nic się nie stało. A po co dzwonisz?

-Zjedz sobie coś porządnego i żeby trzymało Cię przez conajmniej pół dnia bo zaraz po Ciebie jedziemy

-Oh Kookie kochany jesteś, napisz jak będziecie gdzieś blisko

-Ok papa

Rzuciłam telefon na łóżko i ubrałam sie w szlafrok. Najszybciej jak tylko mogłam pobiegłam do kuchni i zrobiłam sobie dużą, porządną miskę płatków owsianych, z czego połowę zapakowałam do plastikowego pojemnika aby wziąść go ze sobą.
Jadłam w pośpiechu przy okazji ubierając pierwsze z brzegu rzeczy.
Udałam się w kierunku łazienki do której było mi spieszno już od samej pobudki.
Po chwili rozległ się dzownek do drzwi.

-Idę!- krzyknęłam wycierając ręce w ręcznik

Podeszłam i uchyliłam lekko drzwi, aby zobaczyć kto to.
Mówiąc szczerze nie spodziewałabym się kuriera, który pomylił mieszkania.
Zamknęłam drzwi i wróciłam do łazienki aby trochę się pomalować i przykryć moje worki pod oczami.
Wychodząc z łazienki znów rozbrzmiał dzwonek, tym razem był to Jungkook

-Hej misiu- powiedziałam całując go namiętnie na powitanie

-Ależ cudowny początek dnia, z moim króliczkiem- powiedział a ja poszłam po swoją torbę i bluzę, którą miałam naszykowaną

-Weźmiesz tamten pojemnik?- zapytałam bo sama nie miałam już rąk aby coś zabrać

-Jasne a co to?- zapytał oglądając pudełko z każdej strony

-Owsianka- odpowiedziałam a Jungkook otworzył pudełko

-Dasz mi później? To pachnie przepysznie!- powiedział a ja zaśmiałam się pod nosem

-Pewnie, że Ci dam- odpowiedziałam biorąc telefon do ręki i pakując pudełko do torebki

Wyszliśmy z mieszkania i kierowaliśmy się do samochodu.

-A gdzie masz resztę?- zapytałam nie widząc nikogo w samochodzie

-Oni już są na sali, a ja musiałem przyjechać po Ciebie- odpowiedział- Okej, rzeczy daj do tyłu a ty siadaj sobie do przodu- dodał

-Ok, dzieki- odpowiedziałam