Je krijgt een uur de tijd om je spullen te pakken, wat neem je mee?

Dat was eens geen vraag voor mij.

Het was elf uur in de ochtend en er werd gemeld dat ik 12 in de ambulance moest zitten, op weg naar Utrecht. Umm... Oké... Wat moest er gebeuren?

Er waren dingen die ik had gemaakt. Na 3 weken vond ik de klok wel erg saai dus die had ik versierd. Mijn kamer hing vol kaarten en tekeningen met lieve berichten. Zo waren er nog meer dingetjes. Soms bij het bloed prikken mocht ik een klein cadeautje kiezen. Toen heb ik heel wat stempels verzameld. En een Aurora pop waar ik gek op was vanwege dezelfde naam. Mijn tweede naam is Aurora.

Al die dingen kon ik natuurlijk niet meenemen. Alleen het hoognodige. Dus de kamer is na de tijd leeg gehaald en heeft m'n oma meegenomen.

Mijn moeder ging mee. Voor zo lang ik daar in Utrecht moest blijven zou mijn zusje bij mijn opa en oma logeren. Al hadden we geen flauw benul hoe lang ik daar moest blijven.

Er werd een koffer met kleren voor mij ingepakt en er werd van alles geregeld. Toen kwamen de mensen van de ambulance met een brancard. Ik moest daar op liggen en werd warm ingepakt en vastgebonden. Ik voelde me helemaal niet lekker en was erg moe dus heb ik een tijdje geslapen.

Mama zat de hele tijd naast me en we praatte een beetje met elkaar. Herinneringen ophalen, zo kon je het noemen. We hadden namelijk eerder in een ambulance gezeten, alleen dat was een heel ander verhaal.