Pov. San

Dopiero gdzieś o 7 rano się obudził. Moja mama musiała go jeszcze zabrać na badania by sprawić czy nic poważnego się nie stało.

Rodzie Yeo o godzinie 8 po niego przyjechali. Mama też mi powiedziała bym zadzwonił do taty i wrócił do domu. Westchnąłem i nie chętnie to zrobiłem.

Od razu jak wróciłem to rzuciłem się na łóżko. Nie minęła nawet chwila i usnąłem.

Wczoraj wstałem o godzinie 9. Była teraz godzina 8.40. Czyli nie spałem od prawie 24 godzin.

Spałem przez zaledwie dwie godziny. W szpitalu znowu byłem o godzinie 11.

Dopiero po 12 mogłem z nim pogadać.

Jak mnie zobaczył to zaczął mówić, że zemdlał z przemęczenia i inne bzduru.

Przerwałem mu w pewnym momecie:
- Wooyoung, wiem, że jesteś chory - popatrzył na mnie przerażony.
- Skąd? Yeosang ci powiedział? A to szuja, a ja mu ufałem - odparł po chwili. Westchnąłem i powiedziałem:
- Yeosang mi nie powiedział. Znaczy powiedział, ale wiedziałem wcześniej
- Co masz na myśli przez to, że "wiedziałeś wcześniej"? - zapytał zdezorientowany.

Zacząłem mu odpowiadać to co w nocy powiedziałem Yeo.

Patrzył na mnie przez cały czas z zdziwniem i z złością.

Oj, czeka nas długa rozmowa...

Oj będę krótkie rozdziały

Bo lubimy was wkurzać 🤭

Ale no musimy ogłosić, że jeszcze kilka tygodni i kończymy tą książkę

A teraz

Miłego dnia/wieczoru/nocy

Do następnego

~JulikSa