Perspektywa Gabrielle

 - A ja kurwa, specjalnie cię odemnie odsuwałem żebyś się nie wplątała w to gówno! Owszem ja cię doprowadziłem do wyścigów, ale wolałem żebyś nie dowiedziała się o tym przez plotki! - krzyknął Jake.

 - A ty myślałeś że ja to policja, że nie słyszę plotek! Od początku wiedziałam o nich, ale myślałam że to nie prawda! - tutaj skłamałam, wiedziałam że to prawda, ponieważ od dłuższego czasu ich obserwowałam.

 - Gówno, nie prawda! Nikt by tobie takich rzeczy nie powiedział!

 - Mi - nie, ale moim przyjaciołom - owszem

 - Jak kurwa! Przecież mieli im nie mówić!

 - Nie zapominaj że Chase i Harry też są moimi przyjaciółmi. Te plotki zaczeły się tworzyć parę lat temu, a wtedy miałam z nimi kontakt!

 - To jakim cudem, ja ich wcześniej nie poznałem!?

 - Cóż, tak jak mówiłeś wcześniej starałeś mnie od ciebie "izolować" - skłamałam. Mocno skłamałam. Było to jedno z moich największych kłamstw.

 - Może to prawda, może nie, ale wiem to że ja cię chcę chronić, a ty zabierasz mi mojego najlpeszego przyjaciela i rodziców, a dodatkowo nie wiesz o mnie nic!

 - Nikogo ci nie zabieram i wiem o tobie więcej niż ty o mnie!

 - Zabierasz! To kiedy mam urodziny!? Jakie jest moje największe hobby?! Mój najlepszy przyjaciel!? Moja pierwsza miłość ta nieodwzajemniona i odwzajemniona!? Kiedy złamałem sobie rękę?!

 - Wiem więcej niż ty! 25 października! Boks! Archer! Daisy - nieodwajemniona i Eliza - odwazjemniona! 8 lat temu, ale to chyba nie jest ważne, prawda? A ja to pamiętam! Teraz odpowiedz na te same pytania, oprócz ostatniego i zobacz jak dobrze mnie znasz! - krzyknełam, już zirytowana jego zachowaniem.

 - Yyyy wszystko dobrze, któregoś października, czytanie, Nicholas, nie miałaś nigdy miłości!

 - Nie! Nie! Nie! I jeszcze raz nie! I jak chcesz odpowiedzi na te pytania, to się sam doinformuj! - krzyknełam, mimo że wiedziałam że był powód tego że nie znał odpowiedzi na te pytania. - A, i nie zabrałam ci przyjaciela, on sam poprosił mnie żebym go przez chwilę nie nienawidziła, więc pretensje miej do niego - powiedziałam, a od razu po tym odwróciłam się i wyszłam z szpitala.

***

 - Gabrielle, napewno się dziś ścigasz? Wydarzyło się dziś dużo, zawsze ja mogę się za ciebie ścigać - spytał się mnie Aiden.

 - Tak, napewno. Poza tym dziś wcale nie wydzarzyło się dużo - odpowiedziałam mu.

 - Taaaa, a ja jestem świętym mikołajem - zironizował Maison.

 - No to nim jesteś - powiedziałam ironicznie.

 -  No skoro według ciebie nim jestem to się za niego przebiorę na hallowen - oznajmił poważnie Maison.

 - Tak, tak napewnoooo - zironizowałam. - Pewnie o tym zapomnisz.

 - Jeśli będziecie nadal się kłócić to ciebie - wskazał na Maisona palcem. - Odetnę od internetu - teraz wskazał na mnie palcem. - A tobie zabiorę klucz do magazynu i twój samochód.

 - Serio, Aiden? Będziesz teraz kopią Miles'ka? - spytał Nicholas.

 - Stop! Koniec tego! - wykrzykneła Poppy.

Poppy to nasza przyjaciółka, która nam bardzo często pomaga w wyścigach, handlu, hakowaniu i innych rzeczach. Nikt oprócz naszej czwórki jej nie znał. Poppy kiedyś upozorowała swoje zabójstwo bo ją ścigali. Poppy najbardziej ryzykowała z nas wszystkich, najbardziej się wychylała i przez to jak raz ją przyłapali zaczeli ją ścigać.

Z pięciu legendarnych devilish childs stało się czterech. Po dziś dzień krążą plotki o jej śmierci. Większość moich przyjaciół nienawidzi takich ryzykownych rzeczy, przez co większość nie wie że Poppy żyje i że my to devilish children.

Poppy była również najlepszą przyjaciółką Aurelii - kolejnej członkini Devilish Children, która słono przepłaciła za rzeczy, które robiła.

Chase i Harry również należeli do Devilish Children, ale odeszli. Zobaczyli jakie to niebezpieczne.

Po śmierci Aurelii nic nie było takie same, Devilish Children było bez duszy, dopóki nie powróciła Poppy.

 - Nie wiem jak wy, ale ja już jadę na wyścigi miłej kłótni, adios - odwróciłam się na pięcie i wyszłam z pomieszczenia.

Wsiadłam do mojego auta i pojechałam nie na wyścigi, lecz na plażę. Opuszczoną plażę na, którą nikt nie chodził oprócz mnie. Podobno piaski tam były ruchome, a po brzegu turlały się jeżowce, lecz gdy tam przyszłam odkryłam prawdę. Tylko przy wejściu na plażę były ruchome piaski, ale za to reszta plaży była piękna. Woda była krystalyczna, a piasek miękki. W wodzie nie było jeżowców, za to było dużo ryb, tych mniejszych i większych. Raf koralowych i innych cudów oceanu. Nikomu nigdy nie powiedziałam o tym miejscu, więc moje zdziwienie było wielkie, kiedy zobaczyłam na plaży, również czerwonowłosą dziewczynę.

  - Przepraszam, ale co ty tu robisz? Nigdy cię tu nie widziałam - powiedziałam do niej, z nadzieją że mi odpowie.

 - Znalazłam to miejsce przypadkiem, niedawno się tutaj przeprowadziłam. Mam na imię Adeline, a ty? - spytała.

 - Gabrielle - podałam do niej rękę. - Fox - Adeline uścisneła moją rękę.

Siedzieliśmy w ciszy przez dobre pół godziny.

 - Będziesz dziś na wyścigach? - zapytałam nagle.

 - Nie, raczej nie. Nie moje klimaty, poza tym moja przyjaciółka - Alice organizuje domówkę, więc tam się wybieram - powiedziała, a ja w jej wypowiedzi czułam kłamstwo i nutkę smutku? Nie drążyłam tematu.

Chwilę po naszej wymianie zdań pojechałam na wyścigi.

Ubrałam moją maskę i wsiadłam do auta. Tutaj nie byłam Gabrielle Fox, ani Anonimową Lady tylko Devil Queen. 

Te przezwisko do mnie pasowało. Wszyscy z nas mieli ksywki, mimo że chcieliśmy żeby ludzie wiedzieli kim byliśmy. Chcieliśmy żeby i bez masek na ulicach wbudzaliśmy postrach. Działanie pod swoim chociażby imieniem to mogłaby się o tym dowiedzieć policja, albo Jake.

Wjechałam na tor. Usłyszałam brawa. Byłam jedną z najbardziej lubianych  i szanowanym osób na wyścigach. 

Gdy usłyszałam głośne słowo start - wyruszyłam z piskiem opon. Tor znałam, więc nie było mi trudno, oczywiście jak zwykle wygrałam.

Podeszłam do reszty Devilish Children, a z nimi stała czerwonowłosa dziewczyna, ta sama, którą spotkałam nad morzem. Adeline.

 - Kim ona jest? - spytałam. Znałam jej imię, ale nie wiedziałam w jakim celu tu jest.

 - To Adeline - no super to akurat wiem. - Mamy jej pomóc znaleźć zabójcę jej przyjaciółki - Alice - powiedział White Devil.

 - Witaj - powiedziałam zimnym głosem.

 - Yyy cześć? - powiedziała, a raczej spytała.

______________

Hejka! Hejka!

Przepraszam za brak rozdziałów, ale nie mam weny. Następny rozdział będzie wtedy kiedy uda mi się go napisać.