Mature content/R-18

Kabanata 17: Heart’s Pov

Nagising ako sa masarap na amoy ng bagong luto na bananaque.

“Baby, I’m done making your bananaque,” malambing na usal ni Davil.

Napadilat ako. Bumungad sa akin ang mukha ng lalaki, malawak na nakangiti, habang nasa pagitan namin ang isang plato ng bananaque.

Napatitig ako sa bananaque. Sa hitsura nito ay mukhang masarap. Malaki ang saging at mahaba.

Malaki at mahaba…

Tila nag-ulit ulit sa utak ko ang mga salitang iyon. Ang saging sa paningin ko ay, ngayon ay unti-unting napalitan ng sandata ni Davil.

Oh my gosh!

Mariin akong napapikit at umiling iling, tinataboy ang maduming isipin na iyon.

“Hey, what’s wrong?”

“Ayoko na niyan!” singhal ko at pumihit patalikod sa kaniya.

“W-what? Heart Salazar, pinagti-tripan mo ba ako?” bahid na ang asar sa boses niya.

“No! Basta ayaw ko na niyan,” sabi ko.

“Tss. Baby, harapin mo ako…” marahan na ang boses niya, mula sa pagka-asar ay naging malambing. “Baby, talk to me. Anong nangyari bakit ayaw mo na nito? Kanina lang umiyak ka kasi naubos ‘yong ganito mo, ngayon naman na ginawan kita ng marami–ayaw mo na.”

Habang marahan niyang sinabi iyon ay lihim ko siyang ginagaya-gaya at umiirap sa kawalan.

“Baby…” marahan niya pa akong tinapik sa balikat.

“Ayaw ko na niyan sabi e!” inis na sabi ko.

“Bakit nga? May hindi ka ba nagustuhan? Gusto mo bang dagdagan ko pa ng asukal? What do you want?”

“Wala!” singhal ko at padabog na umupo. “Sandali pala, parang may nakakalimutan ka,” pag-iiba ko sa usapan.

Malalim siyang napabuntong-hininga at tumayo mula sa pagkakaluhod sa tabi ng kama. Binitang niya ang isang plato ng bananaque sa bedside table saka umupo sa tabi ng kama, kaharap ko.

“Ano ‘yon?” saad niya.

Namumungay na ang mata niya ngayon na kanina lang ay halos nagkikislapan nang ipakita sa akin ang bananaque niya. Ngayon ay parang pagod at inaantok na ang mga mata niya.

“Totoo ba…’yong sinabi kanina ni ma’am Ysabelle?” tanong ko, pinananatiling matigas ang boses.

“Alin doon?”

Aba’t nagmamaang maangan pa siya!

“Hindi mo ba talaga maalala o nagmamaang maangan ka lang?”

“Tsk. Let’s get to the point, ano ‘yon? Ano ‘yong sinabi niya?”

Pinanliitan ko siya ng mata.

“Baby, I swear I don’t remember any. Ang tinatandaan ko lang ay ‘yong mga importanteng bagay, ikaw.”

Umiwas ako ng tingin. “’Yong sinabi niya na boyfriend ka niya?”

“Why are you jealous?”

Mabilis akong napabaling sa kaniya ulit. Para ako biglang naging takuri na umuusok.

“At bakit ako magseselos?!” halos isigaw ko na.

“Tsk.” Dumasig siya palapit pa sa akin. “Baby, let’s talk about it gently. Hindi natin kailangan magsigawan. Heto na, lalapit pa ‘ko para hindi ka sumisigaw.”

Hindi ko pinansin ang kiliti sa puso ko. Naiinis ako ngayon, at wala akong magagawa roon!

“Oh ano? Bakit hindi mo pa aminin na sekreto kayong magka-relasyon? Bakit hindi na lang siya ang pinakasala–,”

“Hush…” he hushed me then kissed me on my lips. “Walang kami. You are the only woman in my life. At hindi ako magpapakasal sa iba, sa’yo lang ako.”

Biglang pumasok sa isip ko si ate. Pero agad ko iyong isinantabi.

Bahagya akong kumalma dahil sa halik ni Davil at sa pagiging marahan niya. “Talaga? Hindi mo siya girlfriend? Hindi ka niya boyfriend? Wala kayong relasyon?” sunod-sunod na tanong ko.

“Wala. Stop overthinking about it, it’s nonsense. Walang ibang makakaagaw ng atensiyon ko sa’yo.”

“Eh bakit iyon ang alam ng ibang estudyante? Na may something sa inyo ni prof Ysabelle?”

“Wala na akong magagawa roon–,”

“Hahayaan mo lang na gano’n ang isipin nila?” Tila bumalik ng inis ko.

“No–tss–okay fine. Patitigilin ko sila sa pag-iisip niyon. Sasabihin ko na walang katotohanan ang nasa isip nila dahil may asawa na ako,” sabi niya.

“Gagawin mo ‘yan?” medyo kalmado ng sabi ko.

“Yes, for my wife–yes I will. Para magkaroon naman ng kapayapaan ang isipan ng misis ko,” aniya.

Hinayaan ko siya na isiksik sa leeg ko ang mukha niya. Nakikiliti ako sa init ng hininga niyang tumatama sa leeg ko, ngunit hinayaan ko siya.

He looks so tired.

“Ayaw mo na talaga ng bananaque na ginawa ko?” muling tanong niya.

“Ayaw ko na.”

Malalim ulit siyang napabuntong-hininga. “Why? May ibang pagkain ka na bang nagustuhan?”

“Wala,” matipid na sagot ko.

“Then why? Bakit ayaw mo na ng bananaque?”

“Kasi…” natutop ko na agad ang bibig.

Ayaw kong sabihin.

Hindi ko pa man nasasabi ay ramdam ko na ang pamumula ng mukha ko.

“Kasi? Hmm?” malambing niyang saad.

Haist! Dahil sa pagiging malambing ng tono niya ay tila natutunaw ang puso ko.

“Kasi…k-kamukha siya ng…talong mo,” halos pabulong ko ng sinabi.

Pero dahil nakasiksik siya sa akin, imposibleng hindi niya ‘yon narinig.

“Seriously, Heart?” Bigla pa siyang napabangon mula sa pagkasandal sa akin. “Lahat na lang…oh my god, what did you do to my wife.”

“Hindi ‘no!” giit ko.

“Kaya bigla mo ng inayawan ay dahil naging ‘ano’ ko sa paningin mo?”

Nakakagat labi akong tumango, nag-aalinlangan.

“What the f*ck!” he cursed. “Grabe ka na.”

Napanguso ako. “Eh ano bang magagawa ko? Hindi ko naman kasalanan,” sabi ko.

“Yes, I know. Wala kang kasalanan. Pero…”

“Hmmp!” Bumalik na lamang ako sa pagkakahiga dahil sa pagkahiya sa kaniya.

“Baby, can I asko you something?” tanong niya matapos akong dungawin.

“Hmm?” I hummed.

“Kapag ba...naging ‘ano’ ko ako sa paningin mo…aayawan mo na rin ba ako?”

Sandali kong prinoseso ang sinabi niya. At sa hindi ko na naman sinasadya ay unti-unting naging hugis talong niya ang mukha niya sa isipan ko.

Argh! Tama na sa talong niya!

“N-no…”

“Really?”

Tumango ako. “T*te mo nga ‘di ko inaayawan, ikaw pa kaya,” bulgar na sabi ko na ikinasinghap niya.

“I love you so d*mn much. Sana gumaling ka na sa sakit mong ‘yan,” aniya pa.

Umayos ako sa pagkakahiga. Muli ko na namang naramdaman ang antok.

“Now get up, let’s go eat.”

Umiling ako. “Busog pa ako. Matulog na tayo.”

“Are you sure?”

Tumango-tango ako. Naramdaman ko siyang umayos na rin sa pagkakahiga. Hindi lang din nagtagal ay naramdaman ko na ang dibdib niya sa likod ko, at ang braso ay pumatong na sa baywang ko.

He kissed the top of my head, then my cheek, and the side of my lips.

“Good night, my beautiful wife…”

“Good night…” antok na usal ko habang gumagapang ang kamay papasok sa loob ng boxer niya.

Mahina siyang napatawa nang matagpuan ko ang ahas niya.

“Ginawa mo na talagang pangpatulog ‘yan, ah,” aniya.

Matamis lang akong napangiti nang nakapikit. Hindi nagtagal ay hinatak na ako ng tuluyan ng antok.

Tila hindi ko na makakaya pa ang mawala siya sa tabi ko.

Ngayon masasabi ko na, na kailangan ko si Davil sa buhay ko. At hindi ko na makita pa ang sarili ko na nasa bisig ng iba…kay Davil lang.

To be continued….