A/N: surprised HAHAHAHAHA last na ba 'to? Guess nyo HAHAHAHA may POV na si Xander, masasagot na ba mga tanong nyo? HAHAHAHA I hope hehehe, enjoy reading mwauh ^^ oo nga pala, hindi ko siya natapos ng October kagaya ng promise ko, subrang busy kasi talaga as in huhu. Sorry, try ko ngayong month HAHAHAH pero kunti na lang din 'to, baka hanggang third week ng November HAHAHAHAHA

____

XANDER ACE HENTROV

I wasn't supposed to be here. Hindi dapat ako nasa sitwasyon na 'to.

"Xander!! Hanggang kailan ko ba sasabihin sa'yo na kailangan mo nang patayin si Synier?!" Sigaw sa akin ni Lolo.

"I can't." Mabilis kong sagot.

"Kung hindi mo papatayin si Synier, papatayin ko si Xylo." Madiin niyang sagot sa akin.

Kaagad nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. Tangina. Pati bata idadamay niya.

Gusto ko siyang murahin dahil sa sinabi niya, pero ayaw kong mawalan ng respeto dahil kahit papaano ay Lolo ko pa rin siya.

"Isa lang ang hinihingi ko sa'yo Ace. Pero hindi mo pa rin magawa. You disappointed me, Ace." Umiiling-iling pa siya.

Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa sinabi niya.

"Ano ba?! Tigilan mo na nga si Ace!" Saway ni Lola pagpasok niya sa kuwarto ni Lolo.

"Wag kang mangingialam dito-"

"Mangingialam ako dahil apo ko ang pinag-uusapan nyo!" Sigaw ni Lola.

"Hindi natin apo si Xy!" Sigaw din ni Lolo.

Natahimik si Lola at napahawak na lang sa noo niya.

"Hanggang kailan ka magiging ganiyan?! Mamamatay ka na lang ganiyan pa iniisip mo!" Halos maiyak na si Lola habang sinasabi niya yun.

"Manahimik ka!"

"Hindi ako mananahimik hangga't hindi ka tumitigil sa nga pinanggagawa mo!" Sigaw ulit ni Lola. "Walang kapatawaran lahat ng ginawa mo, hindi kana naawa sa mga taong inosente, nasaan na ang konsensya mo?!" This time, tears are falling from Lola's eyes.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at tumayo na, ayaw kong sumabog dito sa harapan nila.

"Aalis na po ako." May respeto kong paalam bago yumuko sa kanila.

Tumalikod na ako at naglakad palabas ng kuwarto nila Lola at Lola. Napahawak ako sa pagitan ng kilay ko dahil sa frustration.

Napahinga ako ng malalim nang makita ko si Xy na naglalaro sa kaniyang iPad.

"Daddy, are you going home?" Tumango lang ako sa kaniya at tipid na ngumiti.

"Sasama ka ba sa akin?" Tanong ko. Umiling naman siya kaya parang nanlumo ako.

"Hindi po ako uuwi hangga't hindi bumabalik si Mommy sa bahay." Napahinga ako ulit ng malalim dahil sa sinabi niya.

"Xylo, your mommy will never be back on our house, okay?"

"Why? Hindi niya na ba tayo love?"

"May nagawa kasi si Daddy na hindi nagustuhan ni Mommy, kaya hindi na siya babalik." Sagot ko.

Tinitigan niya lang ako sa mata at parang binabasa ang nasa isip ko. Tumayo na ako at ginulo ang buhok niya bago ako umalis sa mansion.

Mabilis akong naghanap ng malapit na bar dahil gustong-gusto kong ilabas lahat ng 'to.

"Where are you?" Tanong ko kay Zach.

["Nasa bahay ni Mia, why?"]

"Nothing." Sagot ko at pinatay ang tawag.

U don't know what to do, I also don't know what this feeling is. Hirap na hirap akong alamin kung ano ba talaga.

Hindi ko kayang patayin si Synier lalo na ang pamilya niya, pero ang tingin niya sa akin ay gano'n pa rin, hindi niya man lang ako hayaang magpaliwanang.

Dumeritso ako sa bahay at doon uminom ng uminom ng alak, inubos ko lahat ng stock ko sa mini bar na nasa likod ng mansion. Tutal wala naman aking kasama dito, bakit hindi ko na lubusin?

Nang maubos ko lahat ng alak ay subrang sakit na ng ulo ko. Hindi ko na rin namamalayan na umiiyak na pala ako sa dami ng problemang nararanasan ko.

I'm still young, bata pa ako, pero subra na yung problema. Hindi ko kayang suwayin si Lolo, malaki pa rin ang respect ko for him. Hindi ko kaya, ilang beses ko mang sabihing ayaw ko na, hindi ko pa rin kaya.

Wala akong choice kundi ang sundin ang sinasabi niya dahil si Xy na ang nakataya dito. Hindi ko pwedeng baliwalain na lang ang pagbabanta ni Lolo about Xylo.

Masama na rin ang tingin ni Synier sa akin, bakit hindi ko na lubusin? Babaliwalain ko na lang kung anong nararamdaman ko para sa kaniya.

"Hoy, Ace!" Rinig kong boses ni Zach. Hindi ko siya nagawang sagutin ang subrang hilo ko na. "Bakit ka naglaklak ng alak? Ano na namang problema mo?" Nag-aalala niyang tanong. Tinawanan ko lang siya dahil hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kaniya.

"I'm tired." Natatawa kong bulong.

Umupo siya sa tabi ko at tinungga ang bote sa harapan namin.

"Tungkol na naman ba sa Lolo mo? Pinipilit pa rin ba niya na patayin mo si Synier?" Kunot noong tanong niya pero tawa lang na mahina ang naisagot ko saka kinuha yung boteng hawak niya at tinungga yun. "Bakit kasi di mo labanan ang Lolo mo, ikaw itong nahihirapan dahil sa gusto niya eh." Medyo galit niyang sabi.

"I... I can't..." Sagot ko.

"Why? Alam mo, inis na inis na ako sa'yo. Sunod-sunuran kana sa Lolo mo!"

And hit me. Tangina.

Alam ko, tanga ako sa part na yun. Anong magagawa ko? Takot ako kay Lolo eh. Takot akong patayin niya kami ni Xylo, alam ko kung anong pwede niyang gawin, hangga't hindi ko nagagawa ang gusto niya.

Sunod-sunod na tumulo ang luha ko dahil sa sinabi ni Zach.

"P-Pagod na ako..." Umiiyak kong bulong.

"I know, I know you're tired, pero Ace, hanggang kailan ka magiging pagod!? Alam mo sa sarili mong pagod ka na pero hindi ka pa rin tumitigil-"

"There's a lot of people following me because I didn't kill Synier." Kita ko ang gulat sa mga mata niya nang sabihin ko yun.

"What?"

"Ang daming matang nakabantay sa akin, Zach. Lahat sila pinagmamasdan ako, lahat sila binabantayan bawat galaw ko. Tuwing lalabas ako ng bahay ang daming nakatingin. Hindi ko alam paano ako makakawala dito." Umiiyak kong sagot sa kaniya.

"Tangina, Ace!? Kailan pa!?"

"Before the wedding." Sagot ko.

"Putangina." Naihagis niya yung hawak niyang bote sa kung saan.

Pati siya ay naiiyak na rin.

"G-Gago... B-Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin?" Umiiyak niyang tanong.

"I... I w-was afraid. A-Ayaw kong madamay kayo!" Napayuko na ako dahil hindi ko na talaga kaya.

Ang sikip na ng dibdib ko dahil sa pag-iyak. Ngayon lang ako nakaiyak ng ganito, ngayon ko lang nailabas lahat.

"Tangina, hindi ko alam na ganiyan na pala nararanasan mo, para ka ng nakakulong eh." Sabi niya pa.

Hindi ko alam kung paano kami natapos ni Zach sa pag-uusap. Nagising na lang ako na nasa kuwarto ko na. Pero ang damit ko ay gano'n pa rin kagabi.

Nang bumangon ako ay subrang sakit ng ulo. I decided to take a shower first before going to the company.

Pati ang kompanya namin ay bagsak na, halos wala na nga kaming staff eh, lahat pinaalis na ni Lolo kaya wala nang dapat pang itira dito. Kinuha ko na lahat ng gamit ko at dinala yun pauwi sa bahay.

Pag-uwi ko, hindi na rin ako nagtagal dahil pumunta na kaagad ako sa hideout kung saan nando'n na sila James at Zach.

Pansin ko lately kay Zach na matamlay siya at maraming iniisip, hindi ko siya magawang tanungin dahil maging ako ay hindi na rin alam kung anong uunahin.

I just want to rest. Gusto kong magpahinga, yung pahingang wala akong iniisip na iba maliban sa sarili ko at sa pamilya ko.

Aminin ko man o hindi, alam ng puso ko kung gaano ko na kagustong kunin si Synier. Alam niya kung gaano ko na kagustong yakapin siya, pero natatakot ako na hindi ko na magawa yun sa kaniya dahil ang daming nakabantay sa akin.

"Ace, kailangan ko nang umuwi, hinahanap ako ni Mia eh." Tumango na lang ako sa kaniya.

Tinapik niya ako sa balikat bago dumeritso sa pinto. Nakasalubong niya pa si James na papasok pa lang sa opisina ko.

"Saan ang punta nun?" Hindi ko siya sinagot, tinitigan ko siya sa mata kaya parang kinabahan siya.

"Kailangan nating mabawi ang Red necklace at ang diamonds kay Red." Deritso kong sabi sa mga mata ni James.

"H-Huh? Akala ko ba magkasundo na kayo?"

"Hindi mo ba ako narinig?" Hindi siya sumagot. Wala din naman siyang choice kundi sundin ako.

Kagaya niya, sumusunod lang din ako sa utos ni Lolo, kagaya nila takot rin akong mamatay, takot rin ako sa nakakataas sa akin.

Hindi ko alam kung anong nangyari, ang bilis. Hindi ko magawang pigilan si Zach na wag akong iwan sa organization mag-isa. Para akong tinutorture sa loob ko. Paano na ako kikilos nito? Pagod na ako tapos aalis pa siya, siya na nga lang inaasahan ko eh. Siya na lang yung natitirang kaibigan ko.

I don't know what to do.

"Patayin nyo na 'yan!" Sigaw ni Lolo.

Awang-awa ako kay James habang tinitingnan siya mula sa malayo. Hindi ko magawang lumapit sa kanila dahil baka anytime iiyak ako.

Nakatingin siya sa akin na para bang humihingi ng tulong, hindi siya sumisigaw pero alam kong inaasahan niya ako.

"Ganiyan ang mangyayari sa inyo kapag nagtaksil kayo!" Dagdag ni Lolo.

Ilang beses akong napamura nang sunod-sunod na pinutukan ng baril ni Lolo si James sa katawan. Sunod-sunod ring tumulo ang luha ko dahil wala man lang akong nagawa para ipagtanggol siya, hindi ko man lang siya natulungan.

I'm sorry, James. I'm still afraid.

Mabilis akong umalis sa hideout dala ang motor ko, hindi ko alam kung saan ako pupunta, pero gusto kong matahimik. Gusto kong tumakas sa lahat pero ramdam ko ang mga kotseng nakasunod sa akin. Kailan ba ako makakalaya sa buhay na 'to?

Hindi ko naman hiniling na maging ganito pero bakit sa akin binigay? Pati mga taong walang alam nadadamay dahil involved sa akin.

Gusto ko lang naman ng masayang pamilya pero pinagkait sa akin yun. Pagod na ako, pagod na pagod na akong mabuhay nang ganito.

Ayaw ko naman talagang labanan si Red eh, alam ko naman kasing hindi ko siya kayang patayin, kaibigan ko siya, matagal ko siyang nakasama.

Ilang beses na akong may pagkakataong patayin siya, pero hindi ko magawa. Laging may pumipigil sa akin, laging may doubt kapag kaharap ko na siya.

Mas lalong ayaw kong ipapatay si Synier. I hope she fought back. Hindi siya maalis sa isip ko dahil sa mga inutos ko sa mga tauhan ni Lolo. Hindi ko nga alam kung saan niya nakuha 'tong mga 'to eh. Bigla na lang nagsidatingan na parang nga langgam na nakahanap ng pagkain.

Hindi ko magawang kausapin si Red ng maayos, basta nakita ko na lang ang sarili kong nakatali na sa upuan, kaya kong labanan si Violet pero hindi ko na ginawa.

Gusto ko na rin sigurong matapos 'to at ang solusyon lang ay ang mamatay ako. Pahirapan man ako ni Red o hindi. Hindi na ako magrereklamo dahil tatanggapin ko na yun ng buong-buo.

"Iwan mo muna kami." Rinig kong utos niya kay Violet.

Hindi ako kumilos at pinakiramdaman ko lang siyang tumutunog ang suot na sapatos sa sahig.

"Xander Ace Hentrov," mahina niyang bulong nang makalapit sa akin. She's in front of me base on her voice, I also smell her scent, different from before kaya napakunot ang noo ko. "Bakit kailangan mong ipapatay ang asawa mo?" That hit me in my chest.

Hindi ko siya gustong patayin.

Hinawakan niya ang balikat ko kaya nagtaka ako. Is she flirting with me?

"Fuck off!" Inis kong sabi sa kaniya.

"Do you really love your wife?" Mahina niyang bulong mula sa likuran ko. Nakapulupot ngayon ang mga kamay niya sa leeg ko at ang kaniyang bibig ay nasa tapat ng tainga ko.

Fuck, tumatayo ang balahibo ko.

"Stop flirting with me." Madiin kong sabi.

"What? I'm not flirting with you," natatawa niyang sagot. "Infact, I want to kill you right now." Madiin niyang sabi at medyo sinakal ako sa leeg. Hindi naman ako nagpakita ng reaction dahil expected ko nang papatayin niya ako ngayon dito.

"Then kill me!"

"Wag kang masyadong magmadali, gusto ko munang iparanas sa'yo kung gaano mamatay sa subrang sakit."

Halos mapatayo ako sa gulat nang maramdaman ko siyang umupo sa kandungan ko.

Fuck, what is she doing?

"Umalis ka diyan!" Medyo galit kong utos.

"Why? Ayaw mo bang matikman kung gaano ako kasarap?" Ang kaniyang mga kamay ay nakapulot sa leeg ko habang nakasandal siya sa akin paharap at bumubulong siya sa tenga ko kaya parang nakayakap na siya sa akin.

"Ano bang ginagawa mo?" Ramdam sa boses ko ang pagkakaba.

"The hell?" Natatawa niyang sabi. "You sounds nervous." Natatawa niyang dagdag.

"Kill me now!" Sigaw ko.

"I won't." Napakunot naman ang noo ko do'n, hindi siya umaalis sa kandungan ko kaya hindi ako magiging komportable.

"Then let me go and I will kill you." Madiin at medyo malakas kong sabi sa kaniya.

Kung kanina ay hindi ako gumagalaw ngayon naman ay pinipilit ko nang tanggalin ang pagkakatali ng nga kamay ko sa upuan.

Narinig ko siyang mahinang tumawa kaya kumalma akong muli at pinakiramdaman siya.

"Alam mo bang matagal nang patay si Synier?" Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya and my chest hurts.

"W-What do you mean?"

"I killed her." Bulong niya sa tenga ko.