Kelra's POV

Pilit kong iniiwasan si Klaxon buong araw. Mukhang naintindihan niya naman ang nais ko kaya minsan na lang siyang sumusunod sa akin.

Nasa sala kami ngayon. Nanonood ako ng tv habang kumakain ng tsokolateng binigay niya. Tinanggap ko dahil mukhang masarap at natatakam din. Ito yata ang pangalang cravings ko ngayon. I do love chocolates, hindi nga lang lagi dahil nililimitahan ko ang sarili ko. Binigyan ko rin naman sina Maleng Sales at Juanito. Hindi ko nabigyan si Miya dahil nag walkout ito kanina nang makita sa akin binigay ni Klaxon ang mga tsokolate. Kahit kailan talaga napaka-arte ng babaeng iyon.

"Ayos na ba ang pakiramdam mo, Kelra? Pasensya ka na ah, akala ko kasi paborito mo pa rin ang paksiw kaya ko hinanda sa'yo," ngumiti at tumango ako kay Manang Sales. Paborito ko pa rin naman ang paksiw kaya lang ayaw yata ng anak ko. Hindi ko naman puwedeng pilitin ang sarili na kainin 'yon baka mas lalo lamang sasama ang pakiramdam ko.

"Ayos lang ba sa'yo 'tong mga tsokolate?"

"Ayos lang naman po. Kakain lang po ako maya-maya kapag dinalaw na ng gutom,"

"Anong gusto mo? Ipagbili kita ng pagkain sa labas." Singit ni Juanito.

"Ako na lang ang bi-"

"Malinis ba mga pagkain ninyo sa labas?" Napatingin kami sa papalapit na katawan ni Klaxon.

Mabilis na namang tumayo si Manang Sales habang si Juanito naman ay bakas ang pagkairita. "Papansin talaga." Bulong niya na ako lang nakarinig. Mas malapit kasi siya sa akin.

"Ah, oo naman, Sir!"

"No need. Ako na ang bibili ng pagkain niya. Huwag niyo na siyang pakainin dito. I can provide her needs." Gusto kong umapila dahil sa ugaling pinakita niya. Alam kong hindi siya mabait pero sumusobra naman yata 'to.

Umasim ang mukha ni Manang Sales. "Sanay siya sa mga pagkain dito, Sir." Sagot ni Juanito. Nabaling sa kaniya ang tingin ni Klaxon.

"Huwag kang sumagot kung hindi ka kinakausap." Napairap ako ng wala sa oras. Pambihira.

Padabog akong umalis sa puwesto ko. Inis kong binigay sa kaniya ang mga tsokolate at nagpasya na umakyat na muna sa sarili kong kuwarto. Kapag kasi tumagal ako doon ay talagang sasabog na naman ang inis ko sa kaniya. Lagi na lang siyang nangingialam sa buhay ko. Bakit hindi niya pakialaman ang nanay ko na nasa bahay niya ngayon? Argh buwesit!

Humiga ako sa kama. Malinis ang kwarto ko, nandito pa rin ang lumang mga gamit ko. Mga litrato namin noon ni Daddy at Mommy ay nandito. Hindi ito binubuksan ni Manang Sales kapag wala ako rito, natatakot siya na may masira o mawala.

Dahan-dahan kong pinikit ang mga mata. Magpapahinga na muna ako, nakakastress kasi si Klaxon e. Sunod nang sunod na parang aso. Hindi ba siya nag-aalala sa mama ko? Baka kanina pa 'yon naghahanap sa kaniya. Akala ko ba mahal niya?

Tsk.

Bukas na lang din siguro ako uuwi, wala namang pasok. Kakausapin ko na lang mamaya si Jenie pagkagising ko. Inaantok kasi na ako.

Kinuha ko ang kumot na nakatapi at nilagay sa katawan ko. Walang aircon ngayon sa loob dahil nasira. Tanging electric fan lamang ang nagsisilbing hangin ngayon sa loob. Sanay naman ako kaya komportable akong natulog.

Naalimpungan ako nang may naramdaman akong mainit na bagay sa aking hita. Tumagilid ako para iwasan kung kamay ba 'yon o ano. Antok na antok pa ako kaya sinawalang bahala ko.

Ngunit hindi pa rin tumigil. Mas lalo pa nitong hinaplos ang legs po pataas sa pagkababae ko. Mabilis akong napabalikwas at nanlaki ang mga mata sa pigura ni Klaxon.

"Anong ginagawa mo rito?!" Umatras ako. Inayos ang uniform kong suot. Shuta naman talaga.

"Its time to eat, Kelra." Ito na naman ang pagkain na gusto niya.

"Lumabas ka, Klaxon! Baka ano pang iisipin nila sa atin!" gigil na sambit ko pero tila wala yatang tainga si Klaxon.

Dahan-dahan itong lumapit sa kama. Hinawi niya ang kumot na nasa aking paanan saka niya hinalikan ang paa ko. Fuck!

"A-Ano ba!" Iniwas ko ang paa ko ngunit nahuli niya iyon at nilapit sa kaniyang labi. Dinilaan niya ang isang paa papuntang legs ko.

"Let go, Klaxon..." banta ko. Nanginginig na ang dalawang binti ko habang ang mga balahibo ko sa katawan ay nagsitaasan na.

"You will like it, baby..."

"Klaxon naman! Lumayo ka sa akin!" Sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa paa ko. Hindi ko maabot ang mukha niya dahil nasa ibaba siya, hawak ang dalawang binti ko.

"Oh my!" napapikit ako nang maramdaman ang kaniyang dilang humahaplos sa panty ko. Nag-iinit na ako, tangina!

"S-Stop..."

"You're wet, I like it."

Naramdaman kong namamasa na ang pamty ko dahil sa ginawa niya. Tangina. Dinidilaan niya ang panty ko habang ang dalawang kamay ay nasa legs ko, hinahaplos at kinikirot minsan.

"Stop that!"

"Shhh, huwag kang maingay, baby. Gusto mo bang marinig nila tayo?"

Kaagad akong umiling. "Good girl." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay binaba niya ang panty ko. Napaliyad ako dahil sa dalawang daliri niyang biglang pumasok sa bukana ko.

"Ahh!"

"Shhh..."

Nasa ibabang puson ko ang isa niyang kamay habang nasa bukana ko naman ang dalawa niyang daliri. Sumisikip ang pagkababae ko at gustong-gusto ko siyang pisilin. Nanggigigil na ako, iba na ang nararamdaman ko. Tila mababaliw na naman ako.

Kinagat niya ang kaniyang labi. "I really like your face, baby. Nakakaturn-on fuck!"

"Ohh! Ahhh!"

"Shit, you're so beautiful, baby..."

Mas lalo niyang binilisam ang kaniyang paglalabas-masok sa loob ng pagkababae ko. Basang-basa na 'yon at sagad na sagad naman ang dalawang daliri. Shit. Nararamdam ko ang sukdulan ng pagkababae ko, malapit na akong labasan.

"Ahhh! Ahhh!"

"KELRA!" isang malakas na sigaw ang nagpagising sa akin.

"Ano 'yon?!" Napalingon ako sa taong sumigaw no'n. Tumambad sa harapan ko ang nakangising mukha ni Klaxon.

Mabilis kong tiningnan ang sarili. Nasa ayos ang aking damit, kumot at buhok. Pawis na pawis pa ang noo ko, shit! That was a dream?!

"Are you sick?" pilyong ngiti ang pinakita niya. Damn. Umiwas ako.

"U-Umalis ka sa kuwarto ko,"

"Why? Naudlot ba ang masarap mong panaginip, Kelra?"

"L-Lumabas ka na kasi sabi!"

Tumawa siya. Nakakainis!

"Mabuti na lang ako lang ang nakarinig sa'yo kanina. You moan my name, baby. Masarap ba? Did you enjoy it?" panunuya niya pa.

Lumapit siya sa akin. Hinawi ang kumot kayat nanlaki ang mata ko at mabilis na kinuha ang kumot. Humalakhak naman siya. Ang init ng pisnge ko ngayon lalong-lalo na ang pagkababae ko, basang-basa. Tangina!

"Let me finish it, baby. Come closer. I will eat you."

"SHUT UP!"

"Kidding. Binilhan kita ng pagkain, nasa ibaba na. Just ask me if you want something, ang putla putla mo. Pinapakain naman kita sa bahay," nanenermon naman ang matandang 'to.

Inirapan ko lamang siya. Tumawa pa siya bago lumabas ng kwarto ko. Bukas ang pintuan, nakita ko si Miya na buhaghag ang buhok at wala sa ayos ang kaniyang bra. Anyari do'n?

Ang laki pa ng ngisi niya.

Bumaba na rin ako. Nadatnan ko silang tumatawa sa kusina. Nakauwi na ang Daddy ni Klaxon, may aasikasuhin daw kasi. Gusto niya din sana isama si Klaxon kaso humindi ito. Ano naman ang gagawin niya sa bahay na 'to. Isa siyang professor at sigurado akong busy siya.

May girlfriend din siya sa bahay.

"No, hindi ako uuwi ng bahay ngayon. Oo tambak ang trabaho ko ngayon, yeah..." rinig ko. Mukhang kausap niya ngayon si Mommy.

Napalingon siya sa akin nang dumaan ako ngunit hindi ko na iyon pinagtuusan ng pansin. Dumeretso ako sa kusina. Unang napansin ko ang malaking ngisi ni Miya. Good mood ang gaga ngayon ah.

"Kumain ka na, Kelra. Binili pala 'yan ni Klaxon sa'yo, kain na."

Tiningnan ko ang nakahandang pagkain sa aking harapan. Gulay iyon, pinakbet. Natakam tuloy ako.

Kumuha ako ng kanin at pinakbet. Medyo naparami ko pa ang lagay, shuta talaga. Hindi naman nila ako pinansin kaya nagpatuloy ako.

Katatapos lang ni Klaxon. Tumabi siya kay Miya at kumain na rin. Hindi ko na sila inabala pang tingnan dahil nagugutom ako. Wala naman akong pakialam sa kanilang dalawa. Huwag lang siyang magchi-cheat sa Mommy ko.

"May trabaho ka bukas, Miya, hindi ba?"

"Oo, mama. Sandali lang naman 'yon. Uuwi kasi ang anak ni Don Monte Verde."

"'Yong nasa California?"

"Opo. Dito na raw kasi mag-aaral 'yon at siya ang inatasang magpapatakbo ng kanilang farm."

Monte Verde? May kilala akong Monte Verde pero lalaki. Ano naman kaya ang trabaho ni Miya doon? Baka puwede akong mag-apply.

"Ang yaman nila 'noh?" manghang sabi ni Manang Sales. Napatingin naman ako sa kaniya gano'n din si Klaxon. Problema niya ba?

"Mayaman naman talaga ang mga Monte Verde, mama."

"Sa bagay, sikat na sikat nga 'yong panganay nilang si Louisette Solana Monte Verde. Lagi kong nakikita sa magazine ang mukha niya."

Shoot! Pinsan ni Jared 'to ah. Lagi ko ring nakikita sa telebisyon ang mukha niya at masasabi kong sobrang ganda niya. Hindi ko pa siya nakita sa personal dahil abala daw ito lagi sa pagiging artista. Architect pa nga daw ang boyfriend no'n. Uzi yata? Iyan lang ang huli kong natandaan. Nakalimutan ko na kung saang pamilya nanggaling 'yong boyfriend ni Solana, pero sigurado akong bigatin din.

Pagkatapos kumain, nagpasya ako na lumabas muna. Lalanghap ng sariwang hangin.

Sinalubong ako ng dilim at lakas ng hangin the moment I opened the door. Tiningala ko ang kalangitan. Maraming mga bituin doon, nagniningning sa gitna ng kadiliman. Muli kong binalik ang tingin sa buong bayan. Hindi masyadong magkahiwakay ang mga bahay dito dahil maliit lamang ito na bayan. Pero hindi rin ito squatter area kung tawagin ng mga taga siyudad. Ganito talaga sa lugar na ito, kahit magkadikit, alam nila paano rumpesto ng mga kapwa. Hindi rin masyadong maingay, walang matapobre dito, kahit mayayaman na nandito nagbibigayan. Ito ang nagustuhan ko sa lugar na ito. Kung hindi lang namatay si Papa, masayang-masaya parin siguro kami ngayon.

Subalit, nagbabago ang lahat.

Noong namatay si Daddy, hindi lang mga tao sa bayan na ito ang nagbago. Pati na rin si Mama. Hindi siya mabubuhay na walang pera, alahas at kaibigan na mga mayayaman. Mayaman kasi ang pamilya ni Mama kaya ayaw niyang maging mahirap.

Pumikit ako ng mariin. Nang maramdamn kong mas lalong lumamig ang paligid, nagmulat ako. Ngunit, ako'y napatalon sa gulat nang makita si Sir Klaxon sa aking harapan. Walang pang-itaas na damit, may hawak na sigarilyo sa kamay.

Mabilis namang umasim ang mukha ko. "Anong ginagawa mo dito?"

"Appreciating the view?"

Hilaw akong natawa. "Huwag na tayong maglokohan dito, Sir. Anong kailangan mo sa akin? Hindi pa ba sapat 'yung kahihiyan na ginawa natin at kailangan mo pa talagang dagdagan?"

He casually threw the cigarette into the trash before facing me. Walang emosyon ang kaniyang mukha, mariin lamang itong nakatitig sa akin.

"Mahirap bang maging akin ka na lang, Kelra? Hindi naman hahantong sa ganito ang lahat kung sinunod mo lang ako!"

"Hindi mo ako pagmamay ari! Huwag mo akong akuin na parang hawak mo ang buong pagkatao ko! Walang nagmamay ari sa sarili ko, ako lang!"

Ngumisi siya. Ngising hindi mo nanaising makita.

"When you stepped into my house, that was also the day you became mine, Kelra. I own you and no one else can take you away from me!"

"Baliw ka! Pagmamay ari ko ang sarili ko!"

"You are mine, Kelra." "I will kill anyone who tries to take you away from me!" he angrily spat and then turned around and went inside the house.

Nang mawala na siya sa paningin ko, doon lang ako nakahinga. Hindi ko namalayan na kanina pa pala tumutulo ang luha ko. Tangina!

***