AUTHOR's NOTE: Hello! To those who didn't know, Baekhyun (Byun) and Zhera's story is actually "She Who Burns Bridges" which can also be read here. Kindly check it! The names were just changed as well as the plot kaya I call it a multiverse version. It has been published somewhere kasi kaya nagkaganyan ahaha. Infringement kasi 'yon. Pasenya na. Anyways, here's the next chapter. Enjoy!

* * *

SHYE's POV

"Good morning, sleepy head."

Napaungol ako nang may naghawi ng buhok ko sa mukha. Tinapik-tapik niya pa talaga pisngi ko kaya napakusot ako ng mata saka dahan-dahang umupo.

Matamlay akong napakurap-kurap saka nag-inat. Ewan ko lang pero mukhang narinig ko ata ang boses ni Luhan, eh.

Suminghot-singot ako ng nakapikit.

At naaamoy ko rin ang itim niyang salamangka!

"Had sweet dreams?"

Agad akong namulat nang marinig ko talaga boses niya't mabilisan akong napalingon sa tabi ko. Agad akong naptalukbong ng kumot nang makita ko nga ang ulupong sa aking tabi.

Kanina pa ba siya dito? Pinagmasdan niya ba kung paano ako matulog? Taena! Nakanganga ako, eh! Baka tumulo pa laway ko nagkandaleche-leche na! Nakakahiya!

"Anong ginagawa mo ditoooo?!" Tili ko nang nagtalukbong din siya gamit ang kumot ko kaya nagkita kami sa ilalim.

Napakaripas ako ng atras kaya tuloy, nahulog ako ng kama.

"Aray!" Sapo ko agad ang pwetan ko't rinig ko talaga kung paano ito madislocate.

"Omo! Are you alright? I'm sorry!" Agad naman siyang rumesponde saka ako tinulungan sa pagtayo. Nahampas ko talaga braso niya sa inis.

"Sorry na nga, eh," nag pout pa talaga siya kaya imbis na mainis, natawa nalang ako.

"'Wag ka nga! Bakit ka ba nandito?"

"To be with my girlfriend," kaswal niyang sagot saka niya idinampi ilong niya sa pisngi ko.

Rinig na rinig ko tuloy 'yong hininga niya. Jusko! Ang bago din ng hininga niya, mga bes! Paano nalang 'yong sakin? Eh, hindi pa nga ako nakapag hilamos ni mugmog man lang.

"Lumayo ka nga muna," sabi ko saka siya tinulak ng mahina. Lumingon pa ako palayo. "Mabaho pa ako. Kakagising ko lang kasi siguro! Ang gulo-gulo pa ng buhok ko. Mukha akong tae baka ma turn off ka lang sa akin."

Hinikbitan niya lang ako ng balikat at imbes na lumayo, niyakap niya pa niya talaga ako patalikod. Nanigas tuloy ako. Bakit ba ang hilig-hilig niya sa mga ganitong set-up?

"I don't care how you smell or look like. It won't change my feelings for you tho because I love everything about you."

Napangiti ako sa sinabi niya. Tengene nito! Pakiramdam ko tuloy nagpaparty-party na ang mga organyo ko sa katawan.

Ikrinus ko ang magkabila kong braso para mayakap ang braso niyang nakapulupot sa baywang ko. Hindi ko ikanalakang ganito pala ako kamahal ng isang jinjuriki huhuhu.

"Mahal na mahal kita, Lu," bulong ko. Rinig ko siyang tumawa ng mahina saka niya isiniksik ang mukha niya sa batok ko.

"Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal din kita, Sha," bulong niya rin.

"Ay ang agang naglalandian, mga batang ire!"

Ngali-ngali kaming naghiwalay ni Ethan nang umexpose na naman muli si nanay. Nakatayo lang si aleng Tinay sa may pintuan habang nilalantak ang hawak niyang ice cream na may 메로나 na nakalagay.

Dala na naman ata 'yan ni Ethan. Paborito kasi 'yan ni nanay, eh! Kala mo naman kung sinong mayaman at 'di kumakain ng simpleng pinipig.

Naglakad siya papasok ng kwarto ko saka tumigil sa aking harapan at sinukat ako ng tingin mula ulo hanggang paa tapos sunod niya rin itong ginawa kay Luhan.

"Nag fifty shades kayo, ano?"

Muntik na akong bumagsak sa sahig sa sinabi ni nanay. Si Luhan naman parang naistress sa sinabi ni nanay at isang hipan nalang mukhang mawawalan na siya ng malay.

"Ano ka ba naman, nay! Wala kaming ginawa, uy!" Bulyaw ko saka siya pinandilatan ng mata.

"Ang gulo-gulo kasi ng buhok mo! Magsuklay ka kasi minsan nang 'di kayo mapagkamalan."

Bulyaw niya rin saka na lumabas ng kwarto. Nailang tuloy akong tignan si Luhan. Putragis naman talaga, eh! Minsan talaga ang sarap pektusan ni nanay sa leeg. Kailan pa kaya tutubuan ng brake ang bibig niya?!

"Ahem," pag-ubo ko ng peke. Nakatulala parin kasi si Luhan, akala mo naman kung sino'ng virgin. Nakupo!

"Maliligo na muna ako," sabi ko saka agad na tumakbo papuntang cabinet at kumuha ng tuwalya. Narinig ko pang natawa ang gagu bago ako makapasok ng banyo.

Humanda ka talaga sa akin, nay, kapag nakauwi na si tatay. Si daddy kasi, eh! Sabi niya mag mamounting climbing lang raw sila'ng mag-ama, 'yon pala iniligaw na niya sa kagubatan si tatay. Kaya 'yon, missing in action si tatay for the mean time.

Harsh talaga ni daddy masyado. Baka kapag si tatay sinapian ng pitong demonyo, baka igaya din niya si Ethan sa mga kahayupan na pinaggagagawa ni daddy sa kanya. Pero pwede rin naman. Sa lahat ng pagdudusa ko sa kamay ng jinjuriki, deserve niya 'yon, echos!

Ewan ko kung gaano ako katagal sa loob ng banyo at paglabas ko tulog na si Luhan sa kama ko kaya maingat akong lumabas para magbihis. Nakalimutan ko kasing kumuha ng damit kanina sa sobrang pagmamadali ko.

Kasalanan talaga 'to ni nanay, eh! Haist! Madali lang din naman akong natapos at si Luhan tulog parin, so I took the chance para magpaganda.

Kinuha ko ang make-up kit sa bedside table at doon na rin lang nag make-up. Madalian lang naman 'to, eh. Wala naman kasing ibang laman ang make up kit ko kundi pulbo at liptint shutanginang 'yan!

"I told you, there's no need for that."

Hindi ko na naituloy ang pag lagay ng liptint sa kalahati ng labi ko nang magising siya't hilahin ako. Bumagsak tuloy ako sa tabi niya. Nakahiga talaga ako sa kama habang siya nasa itaas ko't itinukod ang kabila niyang siko para supportahan ang kanyang ulo.

Nakatingin lang siya sa akin kaya agad kong kinagat mga labi ko. Taenang liptint yan! Palihim ko nalang din itong dinila-dilaan para mabura.

"Let me erase that for you."

Nanigas ako nang hawakan ako ni Luhan sa mukha at iniharap sa kanya pero maslalo akong nanigas nang dahan-dahan niyang inilapit ang mukha niya sa akin hanggang sa dumampi ang labi niya sa labi ko.

Pansamantalang nawalan ng signal ang mahadera kong utak. This isn't the first time that he kissed me but it really feels like it.

Malandi na kung malandi pero napapikit ako. Feel the moment na diz! Baka magkatotoo pa sinabi ni nanay kaninang Shades amp.

Ramdam kong gumalaw ang mga labi niya kaya nakisabay na rin ako sa takbo nito. Hindi ko naman sana alam kung paano 'to gawin pero pakiramdam ko ang galing-galing ko na, anak ng kalandian 'yan!

Napasinghap ako nang kagatin niya ang labi ko ng mahina't kaingat. Akala ko 'yon na 'yong epilogue pero mas lalo niya lang nilaliman ang halik niya. Pakiramdam ko nilalanggam na ako sa 'di ko maipaliwanag na dahilan.

Ewan ko kung ilang minuto ang lumipas bago kami bumitaw. Pareho na kasi kaming naubusan ng hininga. Bumagsak ulo niya sa dibdib ko. Akala ko tuloy nadeadbol siya, 'yon pala nagpapahinga lang.

"Have I erased it thoroughly?" Tanong niya kaya natawa ako ng mahina.

Umusog siya pataas saka niya ako ipinahiga sa braso niya. Nakatingin lang din siya sa akin mga, bes. Omoghood! Round two na diz. Harhar.

"Sorry," bulong niya saka nag peace sign. "Na carried away lang."

Matipid akong umiling.

"Nagustohan ko naman. Isa pa?" Pagbibiro ko.

"You mean it?!" Gulat niyang tanong at agad akong tumango.

"Hahaha no! I know you're only teasing me but even if you're serious, hindi ko 'yon pagsasamantalahan."

"Weh? Good boy ka kamo?"

"Ahuh."

"Paano kapag ako 'yong humalik sayo?"

"Iiwas ako."

"Eh? Talaga lang, ha?"

Tumango siya kaya napangisi ako. Nanlaki tuloy mata niya nang pumaibabaw ako't inilapit ang mukha ko sa kanya.

"Paano kapag ganito?" Bulong ko in a daring way. Tignan natin kung hanggang saan ang tatag ng lalaking 'to.

"Get off me, Sha," natatawa niyang sabi.

Umiling ako at maslalong inilapit ang mukha ko sa kanya.

"I'm serious, Sha! You really won't like it if I couldn't hold myself back."

"Eh, 'di 'wag mong pigilan," pagmamatigas ko.

"Walang sisihan ha?" Sabi niya saka ngumisi.

Aalis na sana ako nang mahuli ang lahat at yakapin niya ako't itulak sa kama ng mahina kaya ngayon nagkapalit na kami ng posisyon.

"WAHAHAHAHA! 'WAG DIYAN AHAHAHA," napabulalas ako ng tawa nang kilitiin niya ako sa baywang.

"Hahaha nope! You deserve to be punished," sabi niya habang patuloy akong kinikiliti.

"LULU, TAMA NA HAHAHAHA."

Pilit kong hawakan ang kamay niya pero hindi siya nagpapaawat. WAHHH! TULUNGAN NIYO PO AKOOO! HAHAHAHA.

* * *

YUNA's POV

"LULU, TAMA NA HAHAHAHA."

I winced when I heard that wretch girl's squeal. I clenched my fist and furiously closed my car's windshield before turning on the engine and drove away from them.

That woman's house is so small and full of openings like a bird's cage; their voices from the inside can clearly be heard.

I groaned, slamming both of my hands on the steering wheel.

"I can't just lose him like that!" My teeth greeted in rage. "I won't let them be happy while I'm left alone, isolated in my own shadows!"

I bit my lip.

No! I won't lose without a fight! I'm getting back what is mine. You'll come back to me again, Luhan! I swear to God.

I gasped when someone knocked at the my windshield; it was too sudden I almost hit the horn in surprise-but, what surprised me the most is the person knocking.

It's Xiumin!

I swallowed. What is he doing here?!

He signaled me to roll the windshield down; I didn't have the choice, but to do so.

"What are you doing here?" I asked right away.

"I should be asking you the same," he smiled-the freaking smile I hate. "Let's talk."

"What if I say no?" I scoffed.

"I wasn't really asking."

I felt my eyes almost roll at the back of my head. The authority he has over me is the real deal-what the heck.

"CoPHIXO. Be there by 9 AM," he said before walking his way back to his car which was parked a block away.

By the looks of it, he's jogging. No one seem to notice him since this part of the city is almost empty. The people here looks poor as well; if they see him, they won't recognize him for sure.

My lips twitched when I saw the time. 8:46 AM, the time read.

What is it now, Umin-ah?!

***

"So, what's that all about exactly?" He started in a low tone; almost sounded like a threat.

His lips brushed against the soft material of the mug. I could clearly see how saturated his three-shot coffee is that the stain almost traced his well-shaped lips on the rim.

I wasn't able to answer-what should I say tho? I'm not even obliged to explain myself to him, so what the fuck am I doing here?!

"Well?" He asked again; his eyes now pierced on me.

"What do you want me to say?" I asked back.

"I'm the one asking questions here," he grinned. "But anyway, let me make this easy for you," he placed his mug down and moved a little closer.

"Luhan already knew about your lies, you think he'd still want you now that he already remembered everything?"

For a moment, I felt my throat dried and it hurts. He's always been this straightforward with me, but I wasn't expecting a direct attack.

"W-Why do you c-care so m-much?!" I stammered between words.

"This is my brother's career we're talking about-you've ruined his memories, now you're ruining his career? Are you that heartless?"

I felt a tear roll down my cheek. "T-Then what about me? What about how I feel? Aren't my feelings valid? Am I not allowed to get hurt and just suffer, because of that lie?"

I felt my voice tremble. "Do I really deserve this pain? I tried understanding everything; I really did. I stayed quiet, I laid low. I did everything everyone said—but, all of you left me... Alone."

My vision dropped on my coffee; I could see the reflection of my misting eyes, my lips folded into a grim line.

"Now that my mom's gone, h-how am I supposed to live?" I looked back at him. "Yes, I'm desperate. I really am... It's the only way for me to live."

A glint of sadness flashed in his eyes. "I-I just don't want you to succumb in pain, Na. You know my hands are tied, I can't help—"

"My feelings are none of your business," my lips thinned. "Don't worry, I won't make this a big scene; but, I'm not backing out without a fight, so it's still not a guarantee."

I smiled, stood up, bowed, and left.