CHAPTER 18
Emelinda’s POV
Stressed and mad that is what I currently feel right now. Sinadya kong pumunta ng mas maaga pa sa itinakdang oras so that I can be able to see that freaking new owner ‘daw’ ng Alovero Textile.
“Good morning Ma’am,” bati ng isa sa aming mga staffs.
Iba rin itong new owner kuno ha. Walang binago sa Company, even the staffs.
“Walang good sa morning ko.” Sagot ko dito at nagpatuloy sa paglalakad.
“Sungit,” bulong ng iba pero pag lingon ko ay hindi ko na alam kung sino ang nagsabi. Ang dami na kasing naglalakad.
I don’t want to cause a scene so nagpatuloy na lang ako sa paglalakad.
“You’re too early, himala.” Salubong sa akin ni Mr. Grandeza pagpasok ko ng conference room.
“Oh, don’t tell me you are the new owner? As far as I remember you are selling your shares.” Saad ko at umupo sa upuang nasa gitna.
“Hindi riyan ang upuan mo.” He said causing me to paused. “You are not the owner anymore, remember?” Para siyang ng iinsulto.
Agad naman akong umirap pero umupo parin.
“Then tell me who is the new owner?” Taas kilay na tanong ko.
“Tumayo ka muna then sasabihin ko sa‘yo.” Aniya kaya tumayo naman ako.
Agad niya namang inisprayhan ng alcohol ang upuan.
“How dare you insult me like that?!” Sigaw ko.
“I’m just disinfecting the chair Emelinda. And one more thing, don't make a scene here. This is not your territory anymore.” Sagot nito at pinunasan ng tissue ang upuan.
Akmang sasagot pa ako ng may mga pumasok.
“Don’t tell me one of you are the owners?” Isa isa ko silang tinignan pero puro iling lamang ang sagot nila.
“Calm down Mrs. Alovero, you will meet her soon,” sagot ni Mr. Grandeza.
“Her?” Hindi makapaniwala na tanong ko.
“Oh here she is.” Sa sinabing iyon ni Mr. Grandeza ay nilingon ko ang pumasok sa conference room.
“I-ikaw?” Hindi pakapaniwalang ani ko.
DEMITIRIA’s POV
“Are you sure that your plan will work?” Tanong ni Ate Victoria.
Kanina pa siya paulit-ulit sa tanong na ‘to.
“Pang ilan na tanong na ‘yan Ate? Hindi mo na mabilang ano?” Imbes na sagutin ang tanong niya ay tinanong ko siya pabalik. “Hindi ko gagawin ang bagay na ‘yon kung alam kong hindi gagana. Kaya Ate kalma, para kang hindi Lieutenant kung umasta.”
“What ever Demitria. Just make sure hindi ka mapapahamak.” Sagot lang nito at sumandal sa sofa.
Kasalukuyan kaming nasa conference room ng Company nila Ate Ella. And in front of us is a wide flat screen tv kaya kitang kita namin kung gaano kagalit si Emelinda sa taong nasa harapan niya.
“That’s it Emelinda, burst out in anger hanggang sa atakehin ka sa puso.” Nakangising saad ko.
But what happened next is unbelievable.
COLTON’s POV
“I-ikaw?” Galit na bungad sa amin ni Mom pagkapasok namin ng conference room.
“Mom? What do you mean?” Takang tanong ko.
“Meet the new owner of Alovero Textile Mrs. Alovero, Stella McCartney.” Pagpapakilala ng isang kasing edad lang ni Mom na lalaki kay Stella.
“What the hell? I fvcking don't know what you are talking about!” Galit na ani Stella.
“How dare you stole our family’s company?” Galit na galit siyang sinugod ni Mommy.
“Mom, stop.” Pag aawat ko sa kanya.
“Here is the proof that Ms. Stella McCartney is the new owner.” Inilatag ng isang lalaki ang brown envelope.
Akmang kukunin ko ito pero agad itong hinablot ni Stella.
“Are you fvcking insane? I didn’t do it! And I will never do it!” Sigaw ni Stella.
“How can you explain that fvcking signature of yours ha! Stella, that document is a deed of sale!” Siga ulit ni Mommy.
“Everyone can you get out for a minute please?” Pakiusap ko sa mga taong nasa loob. “And you, stop filming.” Utos ko sa isa pero hindi ako nito sinunod. Sa halip ay nakangisi pa itong lumabas ng conference room.
“Now explain,” kalmadong saad ko pero sa totoo lang ay parang sasabog na rin ako sa galit.
“I swear Colton hindi ko ninakaw ang company niyo. How can I do that to my future family?” Umiiyak ng ani Stella.
“This fvcking documents are speaking for you Stella! How dare you! I treated you like a real daughter in law! Sinuportahan kita when you said na gusto mong pag gising ni Colton ay ikaw ang kilalanin niyang girlfriend! I betrayed my son because I thought you will be good for him! Akala ko matino ka unlike the youngest Gazon but you are worst gahaman ka sa yaman! Gahaman ka sa kapangyarihan, akala ko ay magiging mabuting kapareha ka ng anak ko! But you prove me wrong mas masahol ka pa sa Demitria’ng iyon!” Sunod sunod na sambit ni Mommy.
Naguguluhan ako, parang hindi makapag sink in sa utak ko ang mga salitang lumabas sa bunganga ng ina ko.
Patuloy lang si Mommy sa panunumbat ng Stella ng bigla akong makaramdam ng sobrang sakit sa aking ulo.
“Arghhh!” Sigaw ko.
“What’s going on Colton?” Tanong ni Mommy pagkalapit niya.
“H-hon.” Akmang lalapit si Stella pero tinulak siya ni Mommy.
“Get off your filthy hands with my son!” Bulyaw sa kanya ni Mommy. “Son, what's happening?”
“Mommy masakit.” Parang batang ngawa ko habang hawak ang ulo ko. “Sobrang sakit Mom!” Sigaw ko na.
“Tulong!” Tanging pag sigaw na lang ni Mommy ang naririnig ko dahil hindi ko na maidilat ang mga mata ko.
Maya-maya pa ay naramdaman ko ang pagbigat ng talukap ng mata ko.
I Fainted...
I am currently driving papunta ako ngayon sa bahay ng Ate ni Demitria kung saan kasalukuyan siyang nag stay. Today will be there flight papuntang Europe kasi nga magpapagamot siya.
Nasa gitna ako ng pagmamaneho ng biglang tumawag si Mommy.
[“Where on Earth are you again Colton?”]
“I’m on my way to Ate Victoria’s place. Why again Mom?” Tanong ko.
[“Pwedeng bang umuwi ka na Colton? That woman is leaving you bakit ka pa pupunta roon?”]
She knew about Demitria leaving the country for medication pero ewan ko ba kung ano na naman ang pumasok sa isip niya dahilan para pigilan niya ako.
“Mom my decision is final pupuntahan ko si Demitria whether you like it or not.” Sagot ko.
[“Uuwi ka o tuluyan na kitang itatakwil?”] Saad niya.
“You’re so unbelievable Mo–”
Last thing I remember may nakasalubong akong 18 wheeler truck.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro