My fake gay best friend ۵
𝙦𝙪𝙖𝙩𝙩𝙪𝙤𝙧𝙙𝙚𝙘𝙞𝙢

༄

Το βλέμμα της καρφωμένο πάνω στο δικό μου θα μπορούσε να με κάψει χειρότερα από τη φωτιά

Φέρνει το σώμα της κοντά στο δικό μου και μου χαμογελάει ενώ εστιάζει το βλέμμα της στο σώμα μου

" Νονιζω ότι η απόσταση μετα από ολα αυτα είναι αυτο που χρειαζόμαστε " λέω χωρίς καν να το σκεφτώ

" Σοβαρα τωρα Γιώργο ; Απόσταση ; Ενώ περάσαμε τόσα έμεινα εδώ γνωρίζοντας τα πάντα και αυτο αποδεικνύει πως σε αγαπάω έκατσα εδώ να με κοροϊδεύεις μεσα στη μουρη μου επειδή είμαι ερωτευμένη μαζί σου έβλεπα το ποσό δειλός ήσουν να μου πεις τι νιωθεις και εσυ ζητάς απόσταση ; " μου μιλάει ψυχρά και δεν την αδικώ.

Σηκώνομαι και πάω στο μπανιο και τη βκεπω να κατσουφιαζει

Κλείνω τη πορτα και σκέφτομαι τι θα κάνω

Ναι τη θέλω αλλα δεν ξέρω αν θέλω σχέση

Εννοω αγαπαω παρα πολύ τη Στέλλα είμαι ερωτευμένος μαζί της ομως κάτι με κρατάει πίσω. Κάθομαι στη λεκάνη και σκέφτομαι ξανα και ξανα τα λόγια της.

Το χερούλι της πόρτας ανοίγει απότομα και η Στελλα εμφανίζεται μπροστά μου θυμωμένη

Με σταθερά βήματα με πλησιάζει

" Θα φύγω για λίγες μέρες να σου δωσω χρόνο μέχρι να αποφασίσεις τι θες " κάνω τη κίνηση να τη πλησιάσω για να της εξηγήσω " μην με πλησιάσεις " λέει αποφασιστικά και βγαίνει από το μπανιο

" Εισαι δειλός Γιώργο και αναποφάσιστος εγω ήξερα από την αρχή τι νιωθω για σένα και έμεινα και ήξερα πως δεν θα ήσουν ξεκάθαρος απέναντι μου " μου λέει και με κοιτάζει στεναχωρημένη ενώ αμέσως απομακρύνει το βλέμμα της.

Οχι γαμωτο δεν μπορεί να με εγκαταλείψει τωρα που τη χρειάζομαι

Θελω να είναι εδώ κάθε μερα

Θέλω να είναι κοντά μου

Ανοίγω τη πόρτα του σ μπάνιου και παρατηρώ ότι με ένα σάκο κατευθύνεται στη πόρτα γυρνάει και κοιτάει το σπιτι γαι μια τελευταία φορά " τα υπόλοιπα πράγματα κρατά τα δεν έχει πλέον σημασία " ακούω τη φωνή της

Βγαίνω από το μπανιο και την πλησιάζω πιο νευριασμένος από ποτέ

Δεν μπορεί να με αφήσει ενώ ξερει τι νιώθω για αυτή δεν μπορεί να με αφήσει ενώ είμαι απλά μπερδεμένος. Αλλα της είναι τοσο εύκολο να με αφήσει και για το πονο που μου έδωσε μόλις θα της το προσφέρω και εγω.

Κολλάω το σώμα της στη πόρτα μαζί με το δικό μου στη πόρτα

" Αυτο θες να φύγεις " ψιθυρίζω στο αυτι της και χαϊδεύω το μάγουλο της

" Πες μου γαμωτο Στέλλα αυτο θες " και αρχίζω να χαρίζω φιλία στο λαιμός της

Η Στέλλα έχει κλειστά τα μάτια της και αρχίζει να αναστενάζει

Γαμωτο οι αναστεναγμοι της θα μπορούσαν να με τρελάνουν

Τα χερια της κρατάνε σφικτά το σβέρκο μου και κολλάει το σώμα της πάνω μου

" Κάτι σε ρώτησα " λέω απότομα και βγάζω το μπλουζάκι της

Το σώμα της είναι εκτεθειμένο μπροστά σε μενα μόνο σε μενα

Τα χερια της αφαιρούν απαλά τη μπλούζα μου ομως αυτο δρν θα γίνει

Αποτραβιέμαι από δίπλα της

" Φύγε αφού αυτο θες " λέω και κάθομαι στο καναπέ

Φοράει τη μπλούζα της και πάει να με ακουμπήσει

" Μην τολμήσεις " λέω " φύγε αφού αυτο θες άντε Στέλλα γαιτι μένεις εδώ " με κοιτάει με δάκρυα στα μάτια

Γαμωτο γαιτι της φέρομαι ετσι

Χωρίς αλλα λόγια παίρνει το σάκο από το πάτωμα και ανοίγει τι πόρτα ομως δεν φεύγει

" τα κλειδιά από το σπιτι που να υα αφήσω " λέει ενώ έχει γυρισμένη υη πλάτη της σε μενα

" κρατά τα " λέω απλά και ξανα κάθομαι στο καναπέ  ενώ τη βλέπω να πηγαίνει και να τα αφήνει σε ένα έπιπλο δίπλα από τη πόρτα.

Η Στέλλα φεύγει κόπανοντας σιγά τη πόρτα

Φεύγοντας από αυτο το σπιτι ξέρω πως τελείωσαν ολα

Βυθίζομαι στο καναπέ και το ένα ποτό φέρνει το αλλο

Σε μια στιγμή τα μάτια μου πέφτουν στα κλειδιά σηκώνομαι από το καναπέ για να τα παρω. Τα κοιτάζω και ξέρω πως αυτο ήταν το τέλος μας

Δρν ξέρω πόσες μέρες έχουν περάσει και έχω μείνει στην ιδια θέση με το ποτό αγκαλιά και το Νίκο να γνωρίζει τα πάντα και να είναι έδω, ηρθε και η Μαρκελλα κάποιες μέρες αλλα δεν ανέφερε ποτέ της τι κάνει ήταν και οι δυο μα και οι δυο λυπημένοι για μας.

" Είναι καλα ; Μόνο αυτο " κοιτάζω τη μαρκελλα " θέλει χρόνο " μου απαντά και τη βλέπω που στενοχωριέται " θέλω να μου υποσχεθείς πως ότι και αν γίνει μεταξύ μας αν παθει κάτι και δεν είμαι δίπλα της θα μου το πεις χωρίς δεύτερη σκέψη " μου χαμογελάει γλυκά " ενταξει " και μου χαρίζει μια αγκαλιά

Τα βραδιά κοιμάμαι στο δικό της δωματιο με τις ζωγραφιές πετάμενες στο πάτωμα ακριβώς όπως το άφησε. Μυρίζω το αρωμα ομως και αυτο σιγά σιγά έχει αρχίσει να φεύγει. Αυτο το σπιτι μου θυμίζει μόνο τη Στέλλα κοιτάζω τις φωτογραφίες στο κομοδίνο και παίρνω στα χερια μου αυτή που είμαστε μαζί τη σφίγγω με τα χερια μου και νιωθω πως δεν μπορώ να ανασάνω. Άραγε αυτο είναι ερωτας ;

7 μήνες και 15 μέρες μετα

Οι μέρες είναι κενές χωρίς τη παρουσία της

Νιωθω σαν τη περίοδο που σταματήσαμε να πηγαίνουμε μαζί φροντηστηριο

Νιωθω άδειος καθώς δεν γεμίζω από αυτήν

Από τον ανέμελο και αυθόρμητο χαρακτήρα της

Η κατάσταση μου είναι απελπιστική

Μου λείπει το χαμόγελο της
Η φωνή της
Η αγκαλιά της
Η παρουσία της
Το πείραγμα της
Η φάτσα της όταν μουτρωνει

Μου λείπει η Στέλλα

Σήμερα βγήκα για περπάτημα εκει που ξεκίνησε η ιστορία μας , στο σημείο που δίναμε ραντεβού να πάμε μαζί φροντιστήριο μέχρι να φτάσουμε στο προορισμό μας . Στη διαδρομή ένιωθα πως ήταν δίπλα μου στο γυρισμό προς το σπιτι μου αποφασίζω να περάσω μια βόλτα από το σπιτι της.

Δεν θέλω να σκεφρομαι πως μπορεί να μην είναι μόνη αυτο θα είναι ακόμα πιο δύσκολο για μενα για αυτα που θέλω να της πω

Σε όλη τη διαδρομή ήμουν σαν χαμένος

Είμαι ακριβώς έξω από το σπιτι της κοιτάζω το κουδούνι της και με το μυαλό μου κάνω σενάρια αν με διώξει ; Αν ;

Πατάω το κουδούνι και η αγωνία μου είναι στο φουλ

Με του που ανοίγει το χαμόγελο της κόβεται

Πάει να κλείσει τη πόρτα ομως το χέρι μου τη σταματάει

Με κοιτάει και εγώ μπαίνω μεσα στο σπιτι

☾ ☾

💫&🖊
💓