İyi okumalar canlar

Umarım bölümü beğenirsiniz 🧡

~~~

Sabah hastaneye giriş yaptığımda mutlu olduğumdan dolayı etrafa saçtığı pozitif enerji herkesin gülümsemesini sağlıyordu. Hızla kendi odama girip önlüğümü giydikten sonra abimin odasına girmiştim. Girmiştim ama keşke kapıyı tıklatarak girseymişim. Seokjin hyung abimin kucağına çıkmış hırçınca öpüşüyorlardı. Üstümdeki şoku köşeye atmış yalandan boğazımı temizlemiştim. Sesimi duyan ikiliden Seokjin hyung panikle sandalyeden düşmüş abimde hızla ayağa dikilmişti. Beni görünce göz devirmiş sinirle bakmıştı. "Kapıyı tıklat Taehyung. Ka-pı-yı. Okey?" Başımla onu onaylamış biraz önce olanlar hiç yaşanmamış gibi tüm heyecanınla abime bakmıştım. "Abi hadi babamın odasına gel" demiş ardından odadan çıkmıştım. Sonra hatırladığım şey ile tekrar kapıyı açmış abime hitaben "Üstünü başına çeki düzen ver. Yiyiştiğin çok belli oluyor" ardından hızlıca kapıyı çekmiş kafama doğru fırlatılan Rubik küpten son anda kurtulmuştum. Gülerek babamın yanına koşmuştum bu sefer.

Odanın kapısını çalıp içeriden gelen 'Gir' komutu ile içeriye girmiştim. Babam beni görünce hele fişe gülümseyen yüzümü görünce ciddi ifadesinden arınmış bana gülümseyerek bakmıştı. "Gel bakalım Taehyung. Ne oldu da böyle güzel gülüyorsun?" Kapıyı arkamdan kapatıp babamın önündeki boş koltuğa oturdum. "Abim gelince anlatacağım"

Abimin gelmesiyle hiç zaman kaybetmeden anlatmaya başlamıştım.

"Bugün ablam gelecekmiş dün beni aradı ve onu karşılamamı istedi. Bugün erken çıkabilir miyim işten?"

"Bu harika bir haber ve evet erken çıkabilirsin. Bir de Jennie bizde kalacak değil mi?"

"Bilmem ki sizde kalır herhalde"

Abimde araya girmiş "Ben de veya Taehyung da kalacağını sanmam açıkçası"
Babam da haklısın der gibi başıyla onaylamıştı.
Çalan telefonuma baktığımda istemsizce gülümsemiştim. Ardından açıp kulağıma götürdüm. Babam ile abim merakla bana bakıyorlardı.
'Tama geliyoruz birazdan'

Telefonu kapatıp abime baktım "Jungkook aradı bizi acile çağrıyor" abim hemen ayaklanmış son kez babama bakıp odadan çıkmıştı. Ben de gitmeden önce babam beni durdurmuş itiraz istemez bir tonda konuşmaya başlamıştı "Jungkook ile fazla samimi olma Taehyung. Sadece iş arkadaşı ol" kaşlarım çatılırken sesindeki ciddi tona rağmen gözlerini benden kaçırarak konuşan babama baktım. "Neden ki?" Babam derin bir nefes almış "O oğlanda ters bişeyler var. Henüz çözemedim. Dikkatli ol Taehyung ve sakın bunu araştırmaya felan kalkma. Duydun mu?" Babamı başımla onaylamış "Peki baba. Dikkatli olacağım" babam niye böyle diyordu? Jungkook neler saklıyordu ki babam bu kadar endişeli görünüyordu. Bu işi araştırmadan durabileceğimi sanmıyordum ama bunu babama söylememiştim. Sıkıca sarıldıktan sonra ona gülümseyip yanından ayrılmıştım.

***

"Mermiyi gördüm" dedim. Jungkook ışık huzmesini oynatarak göğüs boşluğunun arka kısmına odaklandı. Bir anda bir parıltı görüldü, hemen ardından şişen akciğerin arkasında kayboldu.
"Gözlerin kartal gibiymiş Taehyung."
Yanımdaki tepside duran ince forsepsi aldım. Akciğerler tekrar şiştiği için boşluğun iç kısmını göremiyordum. "Sönmesi lazım bir saniye."

"Söndü bile" dedi anestezi uzmanı.
Kaburgaları takip ederek elimi toraksın derinliklerine soktum. Jungkook sağ akciğere hafifçe bastırırken, ben de forsepsin ucuyla metal parçasını kıstırdım ve bulunduğu yerden çıkardım.

Ezilmiş yirmi iki kalibrelik mermi tangırdayarak metal küvete düştü. "Kanama yok. Kapatabiliriz gibi görünüyor" dedim. "Çok şanslı adammış" dedi Jungkook kurşunun izlediği yola bakarak. "Giriş deliği göğüs tahtasının hemen yanında. Kaburgaya çarpıp yön değiştirmiş herhalde. Akciğer zarı boyunca rahat rahat ilerlemiş. Pnömotorakstan başka sıkıntısı olmayacak."
"Dersini almış olsa bari" dedim. Jungkook anlamayarak bana baktı ve "Ne dersi?" dedi.
"Karını kızdırmayacaksın."
"Adamı karısı mı vurmuş?" bana şaşkınca bakıyordu. Zaten büyük olan gözleri daha da büyümüştü. Ah o farklı renkteki gözleri. Şu an gözüme çok tatlı geliyordu.
"Ne sandın bebeğim." Jungkook ile göz göze geldiğimizde ona göz kırptım. Maskeden dolayı gülümsemesini görmemesinde gülümsediğini anlayabiliyordum. Ve gözlerini kaçırmıştı!

Ameliyatı bitirip hızla odama gitmiştim.
Hazırlanıp ablamı almak için havaalanına gitmem gerekiyordu. Onu çok özlemiştim ve sıkıca sarılmamız gereken konular vardı.

***

Hastaneden çıkıp havaalanına vardığımda yolcuların geleceği kapıya bakıyordum. Kapıdan çıkan ablamı gördüğümde hızla ona doğru yürüdüm. O da beni fark edince bana doğru hızla geliyordu. Orta yolda birbirimize sıkıca sarılmıştık. "Ee nasılmış benim Tae'm." ondan birazcık uzaklaşıp " İyiyim abla ama abim çok alındı ona geleceğini haber vermediğin için. Onu ayakta uyuttuğumuzu düşünüyor. " ablam kıkırdayıp "O zaten hep ayakta uyuyordu" demesiyle gülmüştük. Ablamın her zamankinden birazcık fazla olan bavulu şaşırmama neden olmuştu ama aldırış etmedim ve taşımak için uzandım. "Ben taşırım Jenikom" Dudaklarımı büzerek Jenikom demem ile ablam gülerek dudaklarıma vurmuş "Yavşaklık yapma Taetae'm"demişti. Ardından yan yana yürüyerek çıkmıştık oradan.

Ablamla önce bizim eve geçmiştik. Yoldayken annem aramış akşam yemeğine çağırmıştı. Benim hem ablama anlatacaklarım olduğundan hem de üstüme akşam yemeği için düzgün bişeyler giymek istediğimden önce benim evime gelmiştik. Ablam beni oturma odamda beklerken ben de üstümü hızlıca değiştirip yanına inmiştim.

"Anlat bakalım Taehyung neymiş derdin?"

"Abla hastaneye yeni bir doktor geldi. Tamam belki aşırı tatlı ve yakışıklı biri olabilir ama babam onun hakkında şey dedi: 'Onda ters olan bişeyler var henüz çözemedim ama ona karşı dikkatli ol'" dedi." gözleri şüpheyle kısılırken bir anda tek kaşını imayla kaldırmış "Sen bişeyler hissetmişsin bu çocuğa karşı" gözlerimi büyüterek ona bakmış "Yok öyle bişey" demiştim. "Taehyung böyle bişey hissediyorsan bana söyleyebilirsin. Sen de biliyorsun sır tutmadan iyi olduğumu? Hem ona karşı bişeyler hissetmen kötü değil ki? Bu işi de çözmende yardımcı olacağım sen o zaman kadar duygularına sahip çık ama öğreneceğimiz şeyin çok ta tehlikeli bişey olacağını sanmam" ona gülümseyerek bakmış "Ama sen geri döneceksin yakın bir zamanda"

Yüzünde anlamlandıramadığım bir ifade geçmiş ardından "Pek öyle olacak gibi durmuyor" anlamazca kaşlarım çatılırken ablam eliyle beni geçiştirmiş "Akşam yemeğinde anlatacağım" demişti.  Fazla üstüne düşmeyecektim ama bişeyler olduğu kesindi.

Ablam üstünü değiştirdikten sonra akşam yemeği için evden çıkmıştık.

~~~

Evett, yolumuza bu kitap ile devam ediyoruzz 🥳

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen

Diğer bölüm görüşürüz 👋

Kim line 👇

Jungkook'un bir gözü böyle

•Nyx⚡️