Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

25








Geç oldu ama ben geldimm

Umarım bölümü beğenirsiniz ♥️

~~~


Gözlerimi araladığım gibi Taehyung'un gülümseyen yüzü ile karşılaşmıştım. Her ne kadar ağrım olsa da otomatikman ben de gülümsemiştim.

"Günaydın balım. Nasıl hissediyorsun kendini?"

Elimle Taehyung'un elini sıkıca kavramıştım hemen. Dün çok korkmuştum.

"Ağrım var biraz"

Bakışlarında ufak bir endişe vardı. "Doktoru çağırmamı ister misin?"

"Yok hayır. İyiyim ben aşkım" aşkım dememle gözlerindeki o mutlu parıltıları görmüştüm.

"Yerim seni. Zaten doktor birazdan gelir. Sonra burdan çıkar eve geçeriz. Sana güzelce bakarım"

Dünki buluşmayı mahvettiğimi fark edince üzgünce bakmıştım Taehyung'a.

"Dünü mahvettim değil mi?"

Kaşlarını yalandan çatarak yüzüme bakmıştı. "Ne mahvetmesi? Böyle şeyler düşünmene kızıyorum. Annemle babam bugün akşam seni ziyarete gelecekler. Sen dert etme"

Şaşkınlıkla gözlerim irileşirken o gülerek omuz silkmişti.

- - - - - -

"Jungkook oğlum iyi misin?"

Bayan Kim başıma gelip üzgünce bana bakmıştı.

"Geçmiş olsun evlat"

Bay Kim de hemen ardından başımda bitmişti.

"Sağ olun. İyiyim ben merak etmeyin"

"Şükür kazayı hafif atlatmışsın. Hepimizi çok korkuttun"

Taehyung arkadan huzursuzca konuşmuştu. "Kapatalım konuyu ve masaya geçelim. Güzel yemekler hazırladım"

Bay ve bayan Kim önden giderken Taehyung hemen koluma girmiş benimle beraber mutfağa doğru ilerlemişti.

"Ablam ve Lisa noona ne zaman geleceklermiş?"

"Birazdan burada olurlar"

Zaten çok geçmeden onlar da gelmişlerdi.

"Jungkook. İyi misin kuzum"

Jennie noona hızlıca yanıma gelip bana sarıldığında gülümseyerek karşılık vermiştim. "İyiyim noona. Sizi korkuttuğum için özür dilerim"

"Sorun yok Jungkook. Ooo neler neler hazırlamışsın Taehyung!" Jennie noona hızlıca karşımdaki sandalyeye oturmuş ağzının suyunu akıtarak yemeklere bakıyordu. Oysa Taehyung bunların çoğunu internetten sipariş etmişti. Gülerek Taehyung'a baktığımda beni anlamış gibi o da gülmüş ardından sus işareti yapmıştı.

- - - - -

"Gel Taehyung"

Misafirlerimizi yolcu ettikten sonra Taehyung mutfağı toplamaya girmişti. Yardım etmeme de izin vermemiş beni salonda oturturmuştu.

Şimdi de içeri girer girmez kollarımı açmıştım yanıma gelmesi için.

Hızlıca kolarımın arasına girdiğinde onu göğsüme çekmiş saçlarından öperek özlemimi gidermiştim.

Taehyung'u gerçekten çok ama çok seviyordum. Hayatımdaki dönüm noktası olabilirdi. İyileştiğim ve kendimi daha iyi hissettiğim zaman ona güzel bir sürpriz yapmak istiyordum.

"Beni özlemişsin anlaşılan"

"Alt tarafı mutfağı toplamaya gittin ama evet seni özledim. Taehyung ben gerçekten seni çok ama çok seviyorum. Kaza yaptığımda bilincim kapanmadan önce tek düşündüğüm sendin. Taehyung ben sensiz ne yaparım bilemiyorum artık"

"Jungkook beni öldüreceksin şimdi. Ben de seni çok seviyorum balım benim. Ben de sensiz nasıl yaşarım bilemiyorum artık. Bu düşünce çok korkunç geliyor. O yüzden derhal bunları aklından çıkartıyorsun ve beraber güzel zaman geçirmeye devam ediyoruz tamam mı?"

"Tamam Taehyung ve bişey daha söylemeliyim"

"Dinliyorum balım"

"Artık tamamen diğer işimi bırakıyorum. İşe devam sözleşmesini imzalamadım"

Kafasını hızlıca göğsümden kaldırmıştı. "Ciddi misin?" Başımı olumlu anlamda sallamıştım.

"İki gün sonra son kez oraya gidip imzalamam gereken belgeleri imzalayacağım gizlilik gereği"

"Buna çok sevindim"

"Farkındayım. Ben de çok sevindim aslında"

"Bunu duymak gerçekten güzel. Ama artık uyuyup dinlenmeliyiz bence? Bir de omzuna kremini sürmeliyiz?"

"Haklısın. Gel odamıza çıkalım"

- - - - -  -

- iki gün sonra -

Son kez başkanla olan görüşmemi yapacaktım galiba. Taehyung arabayı park ettiğinde ona bakıp gülümsemiş ardından yanağından öpüp geri çekilmiştim. "Sen bekle ben hemen geleceğim"

"Tamam dikkatli ol! Başın dönerse bana haber ver ve kendini daha fazla zorlama!"

Ona asker selamı verip arabadan indiğim gibi binaya doğru ilerlemiştim. Bu iş artık tamamen bitiyordu.

Başkanın odasının kapısını tıklatmış içeriden gelen gir komutu ile içeriye girmiştim. Beni görünce gülümsemiş önündeki sandalyeyi göstermişti. "Hoşgeldin Jeon. Oturmaz mısın?" 

Önündeki koltuğa oturmuş ardından derin bir nefes alarak bakışlarımı başkana çevirmiştim. Buraya ilk geldiğim zaman canlanmıştı gözümde. "Bir sorun mu var Jeon? Üzgün duruyorsun sanki?" Bakışlarımı tekrar başkana çevirmiştim. "Ben artık bu işe devam edemeyeceğimi söylemek için geldim" şaşkınca bana bakmış ardından hızla toparlanarak konuşmuştu. "Eğer özel dedenini öğrenebilir miyim ?"

"Artık bir sevgilim var. Zaten hastanede çalışıyoruz ikimiz de. Hiç değilse evdeyken onunla vakit geçirebileyim istiyorum."

Başkan başıyla beni onaylamış ardından ayaklanıp arkasındaki dolaptan birkaç evrak çıkarıp önüme koymuştu.

"Bak evlat, bir şeye ihtiyacınız olursa haber verirsin bana tamam mı?"

İkimizde burukça gülümsemiştik. Ardından o devam etmişti.

"Seni uzun süredir tanıyorum Jungkook. Bu işte çalışam en genç adamımdın. İyisin, başarılısın, naziksin, saygılısın, yakışıklısın. Üstelik bu işi de çok özenli yapıyordun. Bak evlat benim hiç çocuğum olmadı. Birçok kere beni ve eşimi ziyarete gelmiştin zaten biliyorsun bir evladımın olmadığını. İkimiz de de yerin ayrı Jungkook. Olur da bir şeye ihtiyacın olursa haber ver tamam mı? Bir de sakın üzme sevdiğini!"

İmzaları atmayı çoktan bitirdiğim için ayaklandığım gibi sarılmıştık. Gülümseyerek ayrıldığımızda elini omzuma atmış benimle kapıya kadar ilerlemişti. "Görüşürüz evlat. Arada bize de uğra ve tanıştır sevgilinle"

"Tabii ki de başkan Choi"

- - - - -

- 3 gün sonra -

"Omzun iyi durumda ama yüne de fazla zorlamamanı tavsiye ederim. Onun haricinde kafa MR'ının sonuçları da temiz çıktı. Endişelenecek bişey yok"

"Teşekkür ederiz Eunwoo"

"Önemli değil dikkat edin kendinize"

- - - - -

"Taehyung'um!"

Mutfağa adını bağırarak girmiş ardından arkasından sıkıca sarılmıştım.

"Efendim balım?"

"Sana sürprizim var yarın"

Heyecanla ellerimi çırpmam onun daha da meraklanmasını sağlamıştı. "Neymiş bakalım bu sürpriz?"

Ellerimi bilmem dercesine kaldırıp dudaklarımı büzmüştüm. "Bilmem. Sürpriz!"

"Öyle olsun bakalım tavşancık"


~~~

Geciktiğim için özür dilerim hepinizden ama yoğunum

Diğer bölüm final bu arada 🥲

Bir de bu kitaptan sonra şunları yayımlamayı düşünüyorum

İlki şu




İkincisi de şu


Görüşmek üzere ✌️

•Leo🦁

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro