Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

(prolog)

Gdy byłam mała zostałam porzucona przez matkę...
Ojca nigdy nie poznałam mama zostawiła mnie na ulicy mówiąc że zaraz wróci jednak nie wróciła...
Już nigdy gdy siedziałam na ławce całkiem sama zaczepiła mnie kobieta o zielonych włosach szła wraz z synem w moim wieku co było widać miał 4 lata i uwielbiał All Migtha.
Kobieta podeszła do mnie i podała dłoń mówiąc że nie mogę zostać sama na ulicy coś podświadomie mówiło mi że mogę jej ufać więc zaufałam.

W jej domu dostałam ubrania jej syna przepraszała że nie ma nic dziewczęcego jednak to nie był dla mnie problem cieszyłam się że w ogóle mam jakieś czyste ubrania bo te które miałam poszły do prania.

Resztę dnia spędziłam na zabawie z jej synem wtedy dowiedziałam się że kobieta nazywa się Inko Midoriya a jej syn ma na imię Izuku.

Inko-Powiedz dziecko jak ci na imię?

Yuuki-Jestem Yuuki proszę pani.*uśmiecha się*

Inko-Jaka tam pani jak chcesz mogę być twoją mamą.*uśmiecha się miło*

Yuuki-A mogła by pani?

Inko-Oczywiście.

Yuuki-Dziękuje!*obejmuje kobietę*

Następnego dnia poszłam do przedszkola do którego chodził mój brat bo tak zaczęłam go traktować wtedy niektórym ujawniały się ich dary w tym i mój...

Wystraszyłam się gdy zobaczyłam się w lustrze bałam się że zrobię komuś krzywdę kazałam wszystkim trzymać się z daleka dla ich bezpieczeństwa.

Nauczyciele wezwali mamę i zabrała mnie do lekarza tam dowiedziałam się jaki mam typ daru czyli quirk a był to Warp Gate lekarz powiedział na czym polega mój dar jednak kiedy dowiedziałam się że Izuku nie ma daru było mi przykro jednak dalej się bawiliśmy.

Jego kolega a syn sąsiadki Bakugou Mitsuki koleżanki mamy ze szkoły dokuczał mojemu bratu na każdym kroku i to ze swoimi kolegami ja broniłam brata jak mogłam dzięki mojemu darowi mogłam zmienić swój wzrost oraz otworzyć portale nie raz im takie żarty robiłam jednak mama tego nie pochwalała.

Po przepraszaniu Katsukiego i jego kolegów wracałam z mamą i bratem do domu gdzie pomagaliśmy jej z obiadem a potem jedliśmy w dobrych humorach i tak mogę powiedzieć że spędziłam moje dzieciństwo i gimnazjum jednak wciąż nie świadoma tego co los ma dla mnie w zanadrzu.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro