Phoenix's POV

"What made you think I'll let you do that? Iuwi mo na siya." Sabi niya.

"Come on, Carlus. You obviously lose!"

"That jinx thing right?" He paused. "Okay."

And he ended the call.

"When are we going home? May klase pa ako bukas at si Carlus na dapat ang kasama ko ngayon diba?" A voice said.

I looked back and saw Bianca drying her hair using a towel. She was probably from the bathroom.

"Like I said, I will be with you for today. Ayaw mo ba?" Tanong ko.

Hindi na siya sumagot at umupo na lang sa kama.

"Yung kagabi, ano yun?" She asked while I'm driving to a nearby church.

"My mom and dad." I simply answered.

"Bakit sila?" Tanong ulit niya.

I sighed. "It's personal."

"Hindi ko naman ikakalat." Pagpupumilit niya. "I promise."

"Wag na."

"Is that so?" Sabi niya, disappointed. "Okay."

She is wearing her white dress to the church.

Sabi niya gusto niya daw na pumunta sa church. She wanted to thank God for everything she had. She also said she wanted to apologize for every sin she had done.

I and my parents are not so religious. I mean, we go to church but only for special occasions. My parents rarely bring me to church due to their never ending war and their never ending work.

"Saan na tayo pupunta?" Tanong ko. The mass just had ended and here we are nowhere to go.

"Kain tayo." She suggested.

I brought her to a classic cuisine. This cuisine is one of the best restaurants here in our place. We sat on a table-for-two.

As the waiter walk closer to hand us the menu, I saw a very familiar figure. Her hair was as they are before. Her confidence in showing her skin is the same as before. Even if she's backing me, I know it's her.

Napainit ang pakiramdam ko. I never seen her since the last 8 months. Napansin ata ni Bianca na parang may mali sa akin kaya niya ako tinignan. I saw the waiter handing me the menu. I quickly took it from him and turn pages.

I'm not in a mood to eat now. Ngayon at nakita ko siya ulit. I miss her but does she miss me too? I want to run and hug her. Feel her damn presence again. I want to talk to her and ask why she left me hanging. I want to ask her why would she believe such rumors! I just don't want to be awkward with her at ayokong ibaba muna ang pride ko. Ayokong mapahiya ako.

I was pulled away from my thoughts when the waiter asked me. "What"s your order, Mister?"

"Well what the best?"

"We have cheesy grilled scal....." I didn't let him finish.

"We'll take it all." Sabi ko kaagad.

The waiter left without another word, leaving me and Bianca alone. My eyes went back to her. She was with her younger sister. They are chatting while eating. I wish I was with her.

"Are you okay?" Tanong ni Bianca.

She gave me a confused look with one of her eyebrows up. "Yeah. Just tired, I guess."

She doesn't seem to believe my answer. "Tired? Of sitting there?"

"No, I mean from the whole day." I answered. "Pagkatapos kumain umuwi na tayo sa isla pwede?" Sabi ko.

I think I'm still not ready to face her. But I badly want to talk to her!

"If it's about what I asked hours ago, I'm sorry." She said and went quiet.

Bianca's POV

"Buti naman at nakauwi na kayo." Bati sa amin ng head ng maids dito sa isla. "Kumain na ba kayo?"

Kakauwi lang kasi namin. Ginabi na nga kami ng uwi eh. "Yes manang."

"Ah sya sya." At umalis na siya.

"Saan ka matutulog?" He asked me. Exhaustion is written all over his face.

I was about to answer when Brent joined the conversation. "Sa akin." He answered in a mater-of-fact tone.

Napatango na lang ako. I cannot do anything about that.

"Okay, good night." Sabi ni Phoenix at umakyat na. He started acting all different noong nasa restaurant kami.

Nang makalayo na siya ay nilapitan naman ako ni Brent. "What's up with him?"

"I don't know. He started acting all different when we got into a restaurant. Para siya hindi si Phoenix." Sabi ko.

Sa tagal ng stay ko dito, natutunan ko nang pakisamahan silang lahat dito. Like I said before, they were nice. Pati galit ko kay Carlus, okay na. He treated me very well. They all treated me very well.

"Really? Anong meron doon sa lugar na yun?" Then he chuckled. "Tara na, tulog na tayo."

Ang tagal naman niya. Halos isang oras na ako dito oh. Bakit kaya wala pa siya?

Ah, uwian na pala namin. Nakalimutan kong sabihin sa inyo.

Biglang nagvibrate ang phone na hawak ko. Text galing kay mama.

'Umuwi ka na. Walang susundo sayo.' Yan ang nakalagay sa text. Wait, may mali. Never na nagsalita siya sa akin ng ganito. Kinabahan na ako konti.

Nagising ako bigla dahil sa kabang naramdaman ko. Bakit parang totoo ang nasa panaginip ko.

Thank goodness at nakatulog uli ako.

Red na mga patak na nagkalat.

Umupo ako at hinawakan yun. Basa pa konti. Inamoy ko iyon at amoy, dugo. Natakot na lang ako. Sinundan ko ang patak ng mga dugo at nakarating ako sa pool namin sa likod ng bahay.

May red stains ang tubig at halos nagkalat ang mga patak pa ng dugo sa gilid gilid ng pool. Natatakot na talaga ako. Diyos ko, please po sana prank lamg lahat ng ito.

May napansin akong palutang lutang sa pool. Nilapit ko yun. String bag siya na kulay pula. Kinuha ko ang ipinanglilinis ng pool at ginamit iyon para maabot ang palutang lutang na bag. Kinakabahan ako.

Binuksan ko ang bag.

Ulo.

Ulo.

Ulo!!!!

Napaupo ako at halos mangiyak ngiyak na. Hindi toh totoo. Nakatulog lang ako sa klase. Sinapak sapak, kinurot kirot, at sinampal sampal ko na ang sarili ko pero wala paring nangyayari.

Same place. Same things. Same bag. Same head. Same sound. Same smell. Same sight. Walang nagbago. Wala nang nanaig sa akin kundi ang takot at kaba.

"Shit! Lumabas na kayo diyan hindi magandang prank toh! I've had enough!" Sigaw ko.

Umaasa akong unti unti silang lalabas habang tumatawa. But the sound that greeted me when I got home is that same sound that answered my call. Walang nagyari.

Tinignan ko ulit ang ulo nga ito ng isang matandang lalaki. Bakit parang may meromories akong kasama siya?

Matagal bago ako makaayos. I swear pagprank lang toh, lalayas ako sa bahay na toh. Bago ko iangat ang ulo ko, ipinagdadasal ko na lang na okay na ang lahat. Pero wala.

Bakit parang gusto kong isumpang ipahihiganti ko siya?

May nakita akong sulat sa taas ng table na malapit lang sa pool. Pinuntahan ko iyon at binasa.

'Wait sweetie, may mga makikita ka pa.'

Huh?! Shit ano toh?!

Blackout.

Nakahiga naman na ako. Umupo ako mula sa pagkakahiga at binuksan ang mga mata ko. Madilim. Tahimik.

Biglang bumukas ang ilaw na naging dahilan para masilaw ang mga mata ko. Napapikit ako.

"How sensitive. Para sa konting ilaw lang." Narinig ko. Boses iyon ng isang babae. Nakarinig pa ako ng mga yapak.

Naging okay naman na ang mata ko kaya minulat ko ulit ang mga mata ko. Biglang hinawakan ng mahigpit ng babae ang baba ko at pinisil yun nh mahigpit. Halos mapangiwi pa ako sa sakit. Bakit parang totoo?!

Tinignan ko siya. Maikli ang buhok niya. Maputi. Matangos ang ilong. Matangkad. Maganda siya pero masama siya, alam ko!

"Wag kang mag-alala. May mga surprises pa kami sayo." Sabi ng babae.

Pumitik siya at lumapit sa kanya ang isang lalaki. Malaki ang katawan nito at konting mataba. May inabot siyang itim na string bag sa babae. Dumating ulit ang takot at kaba na naramdaman ko kanikanina lang.

Hindi ko na toh kakayanin!

Binuksan niya yun at nilagay ang kamay sa loob.

A-ano toh?! Ulo ulit! Ulo naman na ng babae. Matanda na ito at paramg alam ko ang mukha niya.

Nilapit niya pa sa mukha ko ang ulo ni manang at pinaikot pa sa mukha ko.

Napasigaw ako. Sobrang takot. Yan na lang ang nararamdaman ko.

"Wag kang matakot. Di ka namin papatayin. Ikaw ang papatay sayo." Sabi niya at tumawa. Tinapon niya ang ulo ni manang sa gilid at napaiyak ako ulit.

Ano toh?!

"Bakit ka nanaman umiiyak?! Nakakairita yang pag-iyak iyak mo! Bale bale." Sabi niya at pumitik. "Idala niyo na toh sa magulang niya!"

"Buhay pa sila sweetie pero mamaya pagnandun ka na unti unti silang mawawala." Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi. Hindi!

Lumapit na sa akin ang dalawang lalaking nasa pintuan lang kanina. Hinila nila ako sa paa. Nagpumiglas ako. Nagpumiglas hanggang sumakit ang paa ko.

Hinila hila nila ako. Nagkandasugat sugat na ako pero wala lang toh!

Umiiyak na ako. Natatakot na ako.

Nagkarating kami sa isang kwarto. Madilim din ito. Binuksan nila ang ilaw at may nakita akong dalawang figure. Ang blurd!

"Anak, umalis ka na! Tumakbo ka na!" Sigaw ng isang boses na pamilyar.

"Hindi mama. Hindi ako aalis ng wala kayo!" Sigaw ko. Mama?

"Anak umalis ka na. Kalimutan mo na ang lahat. Mahal ka namin." Sabi ng isa pang pamilyar na boses ng lalaki.

"Please, wala kaming ginawa sayo na masama. Wag mo na silang saktan." Bigla kong sigaw.

"Tsk!" Sabi lang ng babae.

"Elisandria! Walang kinalaman dito si Bianca! Paalisin mo na siya!" Sigaw uli ng lalaking boses.

"Nakakaiyak *punas kunyari ng luha*. Anong pakawalan?! Ano ako tanga?! Mamatay toh kasama ninyo!" Sabay tawa.

"Please, Elisandria." Pagmamakaawa ng boses ng babae.

"Blah blah blah!" Sabi niya habang naglalakad papalapit sa figures.

"Tama na demonyita ka!" Sigaw ko.

"Oh, little angel. Tama na?" Lumapit siya sa akin. "Tama na ha?!" Sigaw niya at hinawakan ako sa baba. Pinisil niya yun ng mas masakit pa sa ginawa niya kanina. Napangiwi na ako.

"Tama na maawa ka." I struggled to say.

"Gumising ka na!" I heard a voice shout. "S**t! Ano nangyayari sayo? Tell me!"

Brent was looking at me straight in the eyes. He was all sweaty and nervous. "Tell me!" Sigaw niya ulit.

"I had some weird nightmare. Parang totoo." Sabi ko. Napansin ko ding ang damit ko ay basa na sa sarili kong pawis.

"What happened?" He asked at tumabi sa akin sa kama.

________________________________________________________________________________

Thanks! 😙😙😙😄😄😄😅

Don't forget to vote!

Promote ko din po yung story ko na isa pa, When Stars Collide. Tungkol po kay Phoenix Paxton. Kung naiintriga kayo sa scene kanina sa restaurant basahin niyo na lang po yun. (Kung may magbabasa man)

Kamsahamnida💓💓💓💓