To all those who found the joy and salvation in love. :)

--

"We've all heard things about love. Bad things. Nasty things. Destructive things. We often blame love for our loss. We often blame it for our destruction. We often forget that love itself is pure and true. It is our saving grace. Marahil hindi para sa lahat ito. Siguro karamihan sa inyo ay sawang-sawa ng masaktan.

I've been thru that. It's been hell for me... and right when I was about to give up... God sent me an angel to mend my broken heart. And this song that I'm about to sing is for her. I never imagined that I'd get a second chance at love... but then she came and proved me wrong.

But before I sing... I want to share with you all our story..."

Tumikhim yung lalaki na nasa stage bago nagpatuloy.

"I was in love with a girl for 8 years. Naging kami nung grade 5... or was it grade 6? Anyway, she was my first, second, third and nth love. I even planned to marry her once na matapos kami ng college at makapagtrabaho ako.

Sabi ko sa sarili ko noon, aalagaan ko ng mabuti yung relasyon namin. Nakakapanghinayang kase. Akalain mong 8 years na kami... and counting?

We've been bestfriends and lovers for so long. Lahat ng pangarap ko sa buhay, kasama sya. Pati na rin sa lahat ng plano ko... maliit man o malaki. Maniniwala ba kayong pati sa damit na isusuot ko ay kasama pa sya sa desisyon ko?

Ganun ako ka-attached sa kanya. Siguro nga clingy akong matatawag pero kapag hindi sya kasama, hindi ako umaalis ng bahay. Gusto ko araw-araw ko syang makikita at makakausap. Gusto kong alam ko kung saan sya pumupunta. Gusto kong kasama nya ako sa mga lakad nya.

I was so hung up on her... and the concept of getting tired of it all didn't even cross my mind. Ganun ko sya kamahal..."

I heard murmurs from the crowd. Kahit ako man, kung may kasama lang akong barkada, titsismisin ko rin. Kaso nawawala sila eh. Di ko mahagilap sa dami ng tao.

Yung nagsasalita sa stage, si Melo yun. Engineer, fifth year. Parang last last year lang, patapon ang buhay nya eh.

Medyo alam ko yung kwento nila ni Kamille... pero konti lang. Kaya excited akong makinig ng kwento nya... kase ikikwento nya yun ngayon ng buo.

"Akala ko noon, mas madali akong magsasawa kesa sa kanya. Kase di ba, parang baliktad? Usually babae ang clingy. Pero sa case namin, ako yung clingy. At sya yung unang nagsawa. I guess ang lalaki talaga, kapag nagmahal ng totoo... pang-matagalan na."

I heard cheers of agreement from the boys.

"Ang daming nag-aagree ah?" He laughed. He paused for a moment saka hinanap si Kamille. When he saw her, he smiled at her and waved. Yung mga barkada nila, wagas makaloko.

Tapos nagpatuloy sya.

"Kaya ako nag-engineer, dahil sa kanya. Ayaw ko sa math eh. Takot ako sa math. Gera kami. Pero pinilit nya ako. Sabi nya, nakaka-gwapo lalo sa lalaki yung matalino sa math. Eh gusto kong maging gwapo lalo sa paningin nya... kaya nagpursigi ako sa pag-aaral.

Paminsan-minsan nga, nakaka-excel pa 'ko sa classes ko. Kahit may tres o singko ako, di ako sumusuko. Tapos nga... bigla syang sumuko sa 'kin."

Bulungan na naman. Sadness flashed in his eyes pero madali din iyong nawala.

"She first asked for a little space... at pinagbigyan ko sya. Habang tumatagal, lumalawak yung space na yun... at unti-unti syang napapalayo." He gave out a shallow laugh. "Tapos mga ilang buwan pa lang, malalaman ko na may iba na syang pinagkakaabalahan.

I don't want her to appear like she's the bad guy here... dahil kahit papaano, may pinagsamahan din naman kami. Saka siguro kung hindi nya yun ginawa sa 'kin... eh di hindi ko makikilala yung mahal ko."

Ngumiti sya.

"Gusto nyo bang malaman ang kwento namin ni Kamille?"

The crowd shouted their agreement.

"Ganito kase yun... nagkakilala kami dahil sa yosi. Pano kamo? Eh kase gabing-gabi na noon at kakagaling ko lang sa inuman. Hindi ako dumeretso ng uwi sa bahay. Gusto ko kaseng mag-yosi muna. Tapos yung tindahan nila ang bukas nung mga panahon na yun.

Nasa loob sya, nagbabasa habang nagbabantay sa tindahan nila.

Lumapit ako, tapos sabi ko yata noon, 'Miss, isa ngang Marlboro.' Tiningnan nya lang ako mga pre. Naisip ko, sayang ng tinderang 'to. Maganda sana kaso bingi."

Mahinang tawanan.

"Inulit ko pa yung sinabi ko. Tapos ang sagot nya? 'Wala kaming sigarilyo.' Halata namang ayaw lang nya akong pagbentahan kase nasa katapat ko yung sigarilyo. Sabi ko sa kanya, 'Miss, lasing ako, hindi bulag. Wala kayong sigarilyo? Eh ano'ng tawag mo dito? Stick-O?'

She glared at me then tapos pataklab nyang isinara yung librong binabasa nya. Nakita ko yung title nun eh. Nakalimutan ko lang... ano na nga yun?"

"THE RESCUE DAW BY NICHOLAS SPARKS!" Sigaw ng isa na nasa crowd.

"Ah... right. The Rescue. Anyway, sabi nya sa 'kin pagkatapos nun, bebentahan daw nya ako, limampiso isang stick. Taas ng patong no? Nayamot ako kaya minura-mura ko sya. Ang ginawa nya, inilabas nya sa maliit na butas yung kamay nya na may hawak na libro tapos malakas na isinampal sa 'kin yun.

Nakatulog ako sa labas ng tindahan nila dahil sa ginawa nya.

Nagising ako kinabukasan, nakahiga na ako sa couch nila, may kumot at unan pa. Tapos sa katabing table, may timplado ng kape. Yung nanay na lang nya ang naabutan ko dahil pumasok na daw si Kamille sa school nung mga oras na yun.

Sobrang hangover ko noon kaya naman hapon na akong nakapasok sa school. Iisang subject pa yung naabutan ko. At patapos na rin yun. Galit na galit nga sa 'kin si Mrs. Aranas nun eh. Di ba Mrs?"

He waved at the faculty.

"Lahat sila, yan... sina Mrs. Untivero, sina Sir Pascual—palagi na lang silang umiiling kapag nakikita ako. I was a hopeless case na daw. Di ko nga alam kung bakit hindi pa ako nagda-drop noon eh. Siguro kase gusto ko syang makita. Yung ex ko. At parang ikamamatay ko palagi kapag nakikita ko silang magkasama nung bago nya.

Madalas akong absent pero marami rin sigurong nanghihinayang sa akin kaya palagi nila akong pinagbibigyan.

Palagi akong may remedial class. Yung mga projects ko, kahit late na—pinagpapasa pa rin nila ako. It annoyed the hell out of me. Naisip ko noon, bakit hindi pa sila mag-give up sa 'kin? It wouldn't matter anyway... dahil nag-give up na yung taong mahalaga sa 'kin eh.

Pero ayun nga, hindi nila ako sinukuan... kaya heto ako ngayon... graduating na."

He said the last line with so much pride. Napapalakpak tuloy kami.

"Lalo na si Kamille? Nako... ang kulit lang nyan. Hindi ko alam kung nakita ba nya ako as someone who has the potential to change... pero pinilit nya akong magbago. I pushed her away many times pero bumabalik pa rin sya palagi... with more vigor than ever.

Hanggang sa nahawaan nya ulit ako ng kasipagan sa pag-aaral. Di ko namalayan na napapadalang na rin yung pag-iinom at paninigarilyo ko. We became friends eventually. Pero hindi ko narealize na gusto ko sya until this one week na hindi ko sya nakita.

Alam nyo yun? Yung nasasanay ka pa lang sa presensya ng isang tao tapos bigla syang mawawala? Wala kang choice kundi hanapin sya.

Dun ko nalaman na nagkasakit pala sya. Trangkaso. Tapos natuluyan ng dengue.

Dun ko sya sinimulang mamiss... at medyo napadalas yung dalaw ko sa kanya sa ospital.

Ng gumaling sya... nandun ako. Niyakap pa nga nya 'ko eh. Feeling nya daw ang special nya kase inalagaan ko sya."

Nangalay yata si Melo. Kumuha sya ng isang stool saka naupo.

"Mahaba na ba yung kwento ko? Sorry ha... matatapos na 'to.

When she hugged me, something in me... changed. Hindi ko mawari nung una, but there is warmth in that hug. A warmth of life... yung parang gugustuhin mong mabuhay dahil sa yakap na yun.

Kaya siguro hindi ko sya nabitawan agad.

At matapos nun? Ganito na lang yung nasa isip ko: Kamille Kamille Kamille. Magugustuhan kaya ni Kamille 'to? Matutuwa kaya si Kamille dito? Bakit malungkot si Kamille? Kumain na kaya si Kamille?

Kahit ako nawindang sa sarili ko nung puro si Kamille na lang ang naiisip ko.

May isa pa ngang malalang time na sobrang miss na miss ko na sya kaya kahit ala-una na ng umaga, nagpunta ako sa kanila para makita ko sya.

Pero syempre tulog na sya nun... kaya ang ending, umuwi ako ng malungkot."

The crowd went "Awwww..."

"Pero nakita ko naman sya agad first thing in the morning kaya naging okay na 'ko. Tapos it gradually escalated. I found myself holding her hands for no particular reason. Minsan hinahalikan ko sya sa pisngi ng hindi namin alam na dalawa kung bakit.

Then came this one day na tinanong nya ako kung may gusto daw ba ko sa kanya. Tapos ang isinagot ko... Hindi ko alam.

Tandang-tanda ko noon na sobrang disappointed nya. And then she said to me... 'Kausapin mo na lang ulit ako kapag alam mo na.'

Inabot ako ng ilang buwan bago ko nalaman. Ilang buwan nya akong iniwasan at parang feeling ko palagi akong mamamatay. Yung ultimo magkakasalubong na lang kami sa daan, iiwasan pa nya ako.

What ticked me off is when I saw her with a guy. Nursing. Si Jun Pyo kung tawagin ng ilan sa inyo.

Tanda ko pa noon, sinugod ko silang dalawa. Sinuntok ko si Jun Pyo sa harap nya and then I grabbed her hand and didn't let go hanggang sa makalayo kami."

Melo smiled to himself.

"At nagtapat ako sa kanya. Tapos naging kami."

Cheers.

"At kami pa rin hanggang ngayon. Saya no? I LOVE YOU KAMILLE!"

Sigawan na naman. Tapos nakita kong pinaakyat nila si Kamille sa stage. Sinalubong sya ni Melo saka hinalikan sa pisngi. Then he told her to sit at the stool.

He then took the mic from the stand and looked at her eyes.

"With you, I finally found the reason why my past didn't work out for me. God must really have been working up something greater for me. I was on the verge of giving up... but you appeared and brought me light. You are my one forever. And when I say forever, it does not mean just another 8 years. 'Cause I intend to keep you here *points at heart* until my last breath.

This song is for you love..."

In the darkest

You're the only light

I remember

Tried your hardest

Made me feel alive

Now I can't forget ya

What you found was a lost, lonely heart

Torn into pieces

With you I feel like myself

Nothing but gold when we're together

You were my one forever

Feels like I'm falling

But I never touch the ground

Feeling so right when I'm around you

How can I live without you?

It's like I'm falling

But I'm not falling

I'm not falling down

Falling up, falling up, falling up high

Falling up, falling up-up-up

Falling up, falling up, falling up

But I'm not falling

I'm not falling down

Without trying

You knew the words to say

To save me from myself

I can't deny it

Never felt this way

Not from no one else

What you found was a lost, lonely heart

Torn into pieces

With you I feel like myself

Nothing but gold when we're together

You were my one forever

Feels like I'm falling

But I never touch the ground

Feeling so right when I'm around you

How can I live without you?

It's like I'm falling

But I'm not falling

I'm not falling down

Falling up, falling up, falling up high

Falling up, falling up-up-up

Falling up, falling up, falling up

But I'm not falling

I'm not falling down

Who says when you fall you have to fall down? x2

'Cause I'm going up with you

Who says when you fall you have to fall down? x2

'Cause I'm falling up with you now

I'm falling up with you now

Falling up, falling up, woah

Falling up, falling up-up, woah

Falling up, falling up-up, woah

But I'm not falling

I'm not falling down

Nothing but gold when we're together

You were my one forever

Feels like I'm falling

But I never touch the ground

Feeling so right when I'm around you

How can I live without you?

It's like I'm falling

But I'm not falling

I'm not falling down

xxxxxx

fin.