jestem perfekcyjna tylko wtedy gdy jestem sama
doskonała, idealna, bez skazy
problemy nie znikają
nigdy się tak nie dzieje
ale wtedy jestem w stanie je unieść
i choć płaczę i nie wiem, czy żyję, to nikt nie widzi
nikt nie widzi
kryć się przed blaskiem słońca i księżyca
samotność to dar który zabija
bo nic nie może być doskonałe
jeśli żyje na tym świecie
wśród chmur pyłu i wichrów niezgody
świat niszczy ludzką doskonałość
głuche, czarne słowa destrukcji
jak wiatr

może nie do końca wiersz ale dla mnie bardzo prawdziwy