ჯონკუკი ნელა ავიდა სახურავზე და მკლავზე კოსტუმგადაკიდებული მივიდა გოგოსთან. შორიდან მაგრამ მაინც ზრუნავს ჯიმინი გოგოზე. მიუახლოვდა და კოსტუმი ნელა მოახვია გოგომ. ლილიანმა ყუსასმენები მოიძრო და პატარა ბავშვივით დაუწყო მას ყურება

- ასე თავს გაიციებ- მის გვერდით ჩამოჯდა

- უბრალოდ.... - წინ გაიხედა- აღარ მინდოდა იქ ყოფნა და იმის მოსმენა რომ ჯიმინი და სანჰა შეყვარებულები არიან, რომ უხდებიან და ასე შემდეგ...

- ყველაფერი კარგად იქნება - თქვა ჯონკუკმა ხმადაბლა

- არა არ იქნება- გოგომ თავი დახარა და პიჯაკს ცხვირი მიაბჯინა. ღრმად შეისუნთქა მისთვის ნაცნობი თუმცა უცნობი სურნელი და თვალები დახუჭა.

- გაყრის- შენიშნა ჯონკუკმა გოგოს ხელზე პატარა მუწუკები. მართლაც გოგოს ნიავის პატარა შეხებაზეც კი ტაოს აყრიდა

- არაუშავს- ბიჭს მიეყუდა და თავი მხარზე ჩამოადო. როცა ჯონკუკმა შეხედა გოგოს გაეცინა - პატარა ბაჭიას რატო გავხარ?

- რა ვიცი- თვითონაც გაეცინა

- კორეა მენატრება...

- მეც თუმცა კარგად აღარ მახსოვს

- აი რო გავიმარჯვებთ წაგიყვან კორეაში და იქაურობას მოგატარებ- გაეცინა გოგოს

- ჯერ გავიმარჯვოთ - გაუღიმა და წამოაყენა - წავედით. რაც უფრო ადრე დაიძინებ მით ადრე გაიღვიძებ

-კარგი კარგი- დამჯერად გაყვა გოგო და ისე გაცდნენ შენობას ჯიმინი აღარ შეხვედრიათ. ჯონკუკს ლილე სასტუმროს წინ დაშორდა და კიბეები მარალქუსლიანით ძლივს აიარა. კარები რომ გახსნა მაღალქუსლიანები გაიძრო და ეგრევე საწოლში დაწვა. ძალიან იყო გადაღლილი ამიიტომ პირდაპირ სიზმრების სამყაროში გადაეშვა

ისევ გაისმა ხმა ქუჩაში რომელიც მისტერ ბარძაყას ეკუთვნოდა

-კიმ ლილიან- გოგო მიტრიალდა- აბ ბიჭთან ერთად რას აკეთებ?

-შენი რა საქმეა?

-სწორედაც რომ ჩემი საქმეა!

-ჰაჰ არ გამაცინო და შენ ვინ ხარ რომ ანგარიში ჩაგაბარო?

-პაკ ჯიმინი!

-ოჰოო გამარჯობა პაკ ცოფიანო ჯიმინ!

-სიტყვები!

-თორემ რა?!

-ჩემს მოთმინებას ნუ ცდი ლილიან!

-კაი ერთი არ გადამრიო! წამოდი ქუქი ამგიჟთან ლაპარაკს აზრი არა აქვს!

-სიტყვებიიი!

-თორემ რაა?!

-ჩემს მოთმინებას ნუ ცდი თქოო

-იცი რაა პაკ ჯიმინ?!

-რა?

-ის რომ მე შენი სათამაშო არ ვარ!ჯერ თავს მაყვარებ,მერე კი როგორც ძველი თოჯინა მაგდებ!

-და ამით რის თქმას ცდილობ?!

-იმის რომ სულით ხორცამდე მეზიზღები პაკ ჯიმინ!-ვიღრიალე ბოლო ხმაზე და ერთი კარგი სილაც გავაწანი

-როგორ ბედავ!

-ჩვეულებრივაად-ვუყვირე და წამოვედი

-ამას ასე არ დავტოვებ!

-ნუუურც- გოგო ყვირილს იწყებს და კარის ბრახუნი აღვიძებს . დაფეთებული წამოიწია და გააცნობიერა რომ მხოლოდ სიზმარი იყო . წამოდგა და კარები გააღო. შავებში გამოწყობილი ჯონკუკი გაკვირვებული სახით უყურებდა

- რა სახე გაქ?

- რომელი საათია?- კითხა გაკვირვებული სახით ლილიანმა

-შვიდი- საათზე დაიხედა

- ჯერ მხოლოდ შვიდი სააათია და რამ გაგამწარა ასე ადრე რომ მაღვიძეეეებ - იყვირა გოგომ და კარები ღია დატოვა- შემოდი- კარადასთან მივიდა და გამოაღო- ჯანდაბააა ამას ვინ ავსებს ხოლმეეე- ტანსაცმელი გამოალაგა. შორტი გადმოდო და ჯონკუკისკენ მიატრიალა - ამ.. აქ ასეთ მოკლეებს იცმევენ?-

- ხო ასეა- სამზარეულოში გავიდა. გოგომ აბაზანა მიიღო და შორტი ისევ კარადაში დააბრუნა. მალე რეპეტიციაზე წავიდნენ. იქ ათი წუთი წინა წყვილს ელოდნენ და შემდეგ თვითონ შევიდნენ სარკეებით მოჭედილ ოთახში

- გამარჯობა- თავი დაუკრა ლილიანმა მასწავლებელს. ის კი გამოშტერებული იყურებოდა მისკენ

-ლილიან. უბრალოდ გამარჯობა კმარა. აქ თავს არ უკრავენ მისალმებისას - გაასწორა გოგო

- ხო რა ვქნა მიჩვეული ვარ- მასწავლებელმა ტაში რამდენჯერმე შემოკრა ყურადღების მისაქცევად.

- დავიწყეთ დავიწყეთ!- სარკისკენ გაბრუნდა კაცი . ჯონკუკკმა და ლილემ კი ერთმანეთს შეხედეს და სიცილი აუტყდათ

-რა ტიპია - იგუდებოდა გოგო

- ჰეი ჰეი სანამ აქ ვარ არ დავინახო თქვენ კორეულად ისაუბროთ- გაბრაზდა მასწავლებელი- რავიცი მე იქნება ჩემზე ამბობთ რამეს

- ნუ ღელავთ მასწავლებელო - სიცილით უთხრა ჯონკუკმა

- ახლა ერთმანეთის პირისპირ დადექით- თქვა მასწავლებელმა და მათკენ წამოვიდა- როცა სცენაზე იდგებით უნდა დამანახოთ ცეცხლი. უნდა დადგათ შოუ . ისეთი ცეკვა უნდა წარმოგვიდგინოთ რომ მისი ყურებით ვერ გავძღეთ-ჯონკუკის ხელი გოგოს წელზე მოათავსებინა . გოგოს ხელები კი ბიჭის კისერზე - უნდა გვაჩვენოთ თითქოს მართლა გიყვართ ერთმანეთი და თქვენს სიყვარულს ამ ცეკვაში გადმოგვცემთ- ერთმანეთთან ახლოს მისწია და თითქმის ერთმანეთს მიატყუპა ორი სხეული. ჯონკუკი გაცინებული სახით უყურებდა მასწავლებელს

- რა მაგრად აკლია- თქვა ბოლოს კორეულად

- ძალიან- გაიცინა გოგომაც

- რა თქვით?- ორივეს გამწარებული უყურებდა კაცი

-ვთქვით რომ ძალიან ცხელა ოთახში - მოიტყუა ქუქმა

- მე ორი წამით გავალ. მანამდე უბრალოდ იმოძრავეთ თავისუფლად. დააკვირდით ფეხების თანაბარ მოძრაობას. ერთმანეთს არ დაშორდეთ არც ერთი მილიმეტრით-კარები გამოაღო და გავიდა. წყვილს სიცილი აუტყდა და ფეხებს დაუწყეს ყურება. ადგამდნენ ხან ნაბიჯს ქუქისკენ ხანაც ლილიანისკენ . თან ორივეს სულელებივით ეღიმებოდათ. კარი ჟიურის ერთ-ერთმა წევრმა შემოაღო . მას ჯიმინი მიყვა და ოთახში შელაგდნენ. ჯიმინი წყვილის დანახვისას გაშეშდა. მზერა ქუქის ხელს მიაპყრო რომელიც ლილიანის წელზე იყო დასვენებული. შემდეგ თვალები გოგოს ხელებს ააყოლა. იმან უფრო გააცოფა რომ ერთმანეთს არ მოშორებიან და ცეკვას განაგრძნობდნენ

- ჰო ვთქვი არ უნდა შეგგვეშალა ხელი რეპეტიციაში - გაიცინა ქალმა . ჯონკუკმა ლილიანი ჯიიმინისგან ზურგით მიატრიალა და ბიჭის მზერას შეხვდა რომელიც კარგს არაფერს მოასწავებდა

**********************************

აბა ახალი თავი როგორ მოგწონთ ? ძალიან დიდი მადლობა 7000+ნახვისა და 1000+ ვოუთისთვის <3 იაქტიურეთ

P.S

დანაპირები შესრულებულია . ის ნაწილი ფიკში ჩავსვი ^^