XII
ჯიმინს უბედნიერესი სახე ჰქონდა როდესაც უთხრეს რომ ამ გამოსვლამ მოლოდინს გადააჭარბა და ერთ თვეში კონტრაქტის მიხედვით ამერიკაში უნდა წასულიყო. ლილიანი დაღონდა. მას სულ მალე ვეღარ ნახავდა... სამუდამოდ წავიდოდა მისი ცხოვრებიდან მისტერ სრულყოფილება...
- ლილიან- ჯიმინის თბილმა ხელმა გამოაფხიზლა გოგო. სახეზე შეხედა ჯიმინს. ყველა ნაკვთი უღიმოდა, ბედნიერებას ახივებდა.- დიდი მადლობა... - თვალები უკამკამებდა....
- არაფერს მასწავლებელო - გაუღიმა გოგომ. ჯიმინი გაიწია რომ გოგოს ჩახუტებოდა მაგრამ რატომღაც გაჩერდა.
- ამერიკაში წახვალ ჰო?- გაუღიმა გოგომ თუმცა ეს ღიმილი ბედნიერებას საერთოდ არ გამოხატავდა
- ჰო... ამაზე ბავშვობიდან ვოცნებობ - გაიკრიჭა
- ასეთს პირველად გხედავ- უთხრა გოგომ და თავი გვერდით გადაწია
- როგორ ასეთს
- ბედნიერებას ასხივებ - გაეღიმა - სულ გაიღიმე ხოლმე ასე უფრო სიმპატიური ხარ.. ახლა წავალ ამ კაბას მოვიშორებ თორემ ასე მგონია ყველა მე მიყურებს.. დაისვენე - ყველა არ ვიცი მაგრამ ჯიმინი რომ მას უყურებდა სულ ეს ნამდვილად იცოდა ბიჭმა
- მოიცადე!- გოგო მოტრიალდა- ამ.... ზეგ გაკვეთილზე გელოდები- გაუღიმა და ტუჩზე იკბინა. მალე ისიც დასასვენებლად წავიდა . სახლში მისულს ჰოსოკმა ყველა ფოტო გაუგზავნა ბოლო გამოსვლის და ასევე აჭრელებული სტატიები სადაც მათზე წერდნენ. ჯიმინი სავარძელში იყო მოკალათებული და იხსენებდა გოგოს თითოეულ მოძრაობას... ყველა დეტალს.. თითოეულ შეხებას... უნდა ჩახუტებოდა... არასწორი ქნა უკან რომ გამოიწია...
ლილიანი დაღლილი თავის სახლში , სავარძელში მოკუნტულიყო და პლედი ჰქონდა მიფარებული.. ჰიუნა კი ჰოსოკს ელაპარაკებოდა ტელეფონით... თავის ტელეფონი აიღო და დღევანდელი სურათი ნახა... -°რა კარგი მსახიობია ჯიმინი.. ისეთი სახე აქვს თითქოს ჩეჩემი სიყვარულით იწვოდეს° თქვა გოგომ და უფრო მოიკუნტა... გაახსენდა ჯიმინი ნაზი შეხება წელზე, მხრებზე, თეძოებზე, ბარძაყებზე და გააჟრჟოლა....
- შენ სიცხე ჰომარ გაქ - იკითხა ჰიუნამ როცა გაწითლებულ გოგოს აუარა... რა დროს ავადმყოფობაა.. მალე ჯიმინი ამერიკაში წავა და ვეღარ ნახავს გოგო მას.... ვეღარ გაამწარებს.... თვითონ ვერ მოწვა ამდენს რატომ ფიქრობდა ამ თემაზე... უბრალოდ ძილს მიეცა... ჰიუნა კი კიდევ ორი საათი ლაპარაკობდა ჰოსოკთან...რით ვერ მოისვენა ამ გოგომ
*********
დილით რომ გაიღვიძა თავი საშინლად სტკიოდა მაგრამ მაინც გაწყვიტა გაკვეთილზე წასვლა. სწრაფად გამოიცვალა და ჰიუნასთან გავიდა .გოგო ღიღინით ალაგებდა ოთახს და თან მუსიკებს უსმენდა. ლილემ მას ხელი დაუქნია
- იცი ყველა თქვენზე ლაპარაკობს... დარწმუნებულები არიან რომ შენ და ჯიმინს ერთმანეთი გიყვართ
- კარგი არ გეყო მაინც? - ამოიბურტყუნა გოგომ- რაღაც ძააან აჭრილი ხარ რამე მოხდა?
- ჰოსოკმა პაემანზე დამპატიჟა
- ვოჰოო- ტაშის კვრას მოყვა
- რა იყო...შენც უნდა წამომყვე... ჰოსოკიც წამოიყვანს ვინმე თავის მეგობარს (😈😈😈მუჰაჰა)
- მეზარ...
- აბა ეხლა!!! არ მაინტერესებს
- კარგი კარგი მე წავედი- ტელეფონი აიღო
- წარმატებები - დამპალი სახე მიიღო ჰიუნამ
- წადი შენიც- კარი გამოიხურა. სულ არ იყო სიცილის ხასიათზე. ერთი სული ჰქონდა ჯიმინს როდის ნახავდა . საღამოს გაღვიძებულის კვალობაზე კარგი სახე ჰქონდა. თმა გაისწორა და უფრო სწრაფად სიარული დაიწყო... იცის რომ ჯიმინს აღიზიანებს დაგვიანებები... სწრაფად მიირბინა სტუდიამდე
და კარებზე დააკაკუნა. პასუხი არ იყო... მეორეჯერ ცადა.. თუმცა არავინ უპასუხა.. კარი შეაღო და იქ არავინ დახვდა... შევიდა და ირგვლივ მიმოიხედა. შუქები ანთებული იყო.... რომელიღაც მოსწავლე ალბათ უკვე იყო აქ. მაგრამ ჯიმინი არსად არაა... ეს უკვე უცნაური იყო... ის არასოდეს აგვიანებდა... გოგო დაჯდა იატაკზე და ლოდინი დაიწყო... თვალს არ აშორებდა ''იდუმალ კარს'' . ალბათ იქ იყო ჯიმინი მაგრამ რას აკეთებდა.... ისიც იფიქრა რო. შესულიყო კარებში თუმცა მოერიდა.. იქნებ ჯიმინს დაავიწყდა რომ ის დაიბარა??
- არა ასეთი სასწაულები არ ხდება - ტელეფონს შეხედა... 25 წუთი გავიდა... უკვე რვის ნახევარია... გოგო წამოდგა რომ კარისკენ წასულიყო როცა კარები გაიღო და ჯიმინი გამოვიდა
- ბოდიში დაგვიანებისთვის - ჯიმინმა თავი ოდნავ დაბლა დასწია... ლილიანს ყველაფერი კატასტროფულად ეჩვენა.. ჯიმინს შუბლზე ახალ მოწმენდილი სისხლი ჰქონდა ათხუპნული... ფერი არ ედო და ორიენტაციას ძლივს იჭერდა
- მასწავლებელო...
- დავიწყოთ - თქვა ჯიმინმა და თვალების ფართოდ გახელა სცადა... გოგო ბიჭისკენ შეშინებული წავიდა. ჯიმინმა კოპები შეკრა
- რას აკეთებ...
- მასწავლებელო....
- გაიწიე მე შეხების ნება არ მომიცია- უკან გაიწია თუმცა გოგომ მაინც მოასწრო შუბლზე ხელის მიდება
- მასწავლებელო იწვით- თვალები გაუფართოვდა ლილეს...
- გაიწიე მეთქი- შეიღრინა ბიჭმა
- სიცხე გაქვთ - შეწუხებული სახე მიიღო
-გითხარი არ...?- იყვირა და თვალები დახუჭა... კედელს მიეყუდა ხელით მაგრამ ჩაუსრიალდა. გოგომ დაიჭირა და მიიხუტა... ჯიმინი გოგოს დაეყრდნო და გული წაუვიდა...
- ჯანდაბააა - ლილემ ხელები მაგრა მოხვია და ბიჭთან ერთად დაეშვა დაბლა.- ახლა ამას რა ვუყო- შუბლზე ხელი მიადო- ჯანდაბააა იწვიიის
~~~~~~~~~~~~~~~~~
აი შემდეგი თავი იქნება ბომბა😌😌😌😌😌 გაძლებას გისურვებთ 😌😌😌😂😂😂😈😈😈😈😈 დამპალიიი ვააარ😂😂
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro