Hastane'nin girişine doğru ilerledik. Steve bir kaç deneme sonucunda kalkanıyla demir kapının kilidini kırmayı başarmıştı.

Demir kapıdan geçtiğimizda arkamızdan sanki birşey başka birşeyi sürüklüyormuş gibi bir ses geldi. Hemen arkamızı döndük bende silahımın güvenlik kilidini açmıştım. Her an ne olur ne olmaz diye tetikteydik. Etrafı inceleyip hiç birşey bulamayınca silahımın güvenlik kilidini taktım. Kendi kendime " Natasha ne kadar korkaksın. Alt tarafı deney sonucu canavarımsı bir tipe kavuşmuş akıl hastalarının olduğu korkunçlu bir hastaneye giriyorsun. En fazla ne olabilir ki! " dedim. Girişe doğru gittiğini tahmin ettiğimiz merdivenlerden çıkmaya başladık.

Merdivenleri yavaş yavaş çıkarken camdan, bir gölgenin geçtiğini gördüm. Belki de hastaneyi ürkütücü bulduğum için paranoyaklaşıyordum? Önemsememeye çalışıp steve'e odaklandım. Yüzünden seçebildiğime göre, burada ki işini bir an önce halledip doğruca evine gitmek istediği belliydi. Yan profili gerçekten çok etkileyiciydi ve çok yak- bir dakika ne diyorum ben! O benim görev arkadaşım. Kendine gel natasha. Görevine odaklan.

Merdivenler sonunda bitmişti. Ön kapı uzun uğraşlar sonucu açılmadığı için hastanenin sağ tarafına yani arka tarafına doğru gitmeye başladık. Koskoca hastanenin bir tane kapısı olamaz değil mi?

Biraz daha ilerledikten sonra gözüme açık bir pencere çarptı.
"Steve galiba girişi buldum." Dedim.
"Nerede?" Parmağımla açık olan pencereyi gösterdim.
"Natasha biliyorsun ki sen ve ben uçamıyoruz." Alay dolu bir sesle söylediğinde " tabii ki biliyorum şeker şey." Dememek için kendimi zor tutuyordum. Çünkü bunu söylerken çok tatlı görünüyordu.
Pencere'nin olduğu tarafa daha dikkatli bakınca pencerenin olduğu tarafın zemin katında kırmızı eski bir merdiven kendini belli etmişti. Gidip sağlamlığına baktığımda gayet sağlamdı. Steve ne yaptığımı anlayınca o da yanıma gelmişti.
"Bayanlar önden" dedi.
"Ah! Olur mu öyle şey bizde baylar önden gider." Dedim. Ne? Süper Casusum diye tipi kaymış korkunçlu delilerden korkmayacak mıyım?
"Natasha!" Steve'in tehdit dolu bir şekilde adımı söylemesinde tırsmadım değil. Ellerimi teslim olmuş gibi kaldırdım. Ve merdivenlere tırmanmaya başladım. Steve'de arkamdan geliyordu. Merdivenlerden kolaylıkla tırmanıp pencereden içeri zıpladığım anda odanın ışığı patladı. İki adım gerileyip ağır bir küfür savurdum. Kameranın gece görüş sistemini açıp etrafı incelemeye başladım. Steve'de kendi kamerasıyla aynı şeyi yapıyordu.

Küçük bir oda olmasına rağmen çok dağınıktı. Karşıda aralık olan kapıya doğru ilerledim. Steve hala odayı inceliyordu. Kapıyı kendime doğru çekmemle gıcırtısı nedeniyle yüzümü buruşturdum. Loş ışık sayesinde koridoru görebiliyordum. Koridorun sağ tarafındaki kapıya doğru ilerledim. Steve'le plan yapmıştık. Ayrılıp bütün odalara bakacaktık.
Kapının önüne geldiğimde içeriden çürümüş et kokusu geliyordu. Açıp açmamak konusunda kararsızdım. Buradan bir an önce gitmek istiyorsak araştırmamızı hızlı bir şekilde yapmalıydık. Aniden gelen bir cesaretle kapı'nın kulbunu kavrayıp açtım. Aniden karşıma çıkan şeyle küçük çaplı çığlık atmam bir oldu.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

2.bölüm geldi! lütfen votelerinizi ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Birde outlast'ı birkaç bölümlük olsada kurguya katmam nasıl olmuş? Görüşlerinizi bekliyorum. Multide outlast'ın fragmanı var izleyin derim.