Η γραμμή έγινε ίσια.Αυτό σημαίνει ότι η Τερέζα πέθανε.Και μαζί της,πέθανε και το μέσα μου.Αλλά,ας το κάνω λίγο πιο κατανοητό:η Τερέζα πέθανε!Ακριβώς.Η Τερέζα πέθανε!Δε μπορώ να το πιστέψω.Η Τερέζα δεν είναι πια εδώ!

Όταν η γραμμή έγινε ίσια και εγώ συνειδητοποίησα ότι η Τερέζα πέθανε,σηκώθηκα πάνω και άρχισα να φωνάζω το όνομα της.Ξαφνικά,είδα ένα γιατρό και δύο νοσοκόμες να μπαίνουν μέσα στο θάλαμο,ενώ μια τρίτη νοσοκόμα ήρθε και με το ζόρι με έβγαλε έξω.Εγώ,πάντως,συνέχιζα να φωνάζω.
《Τερέζα.Τερέζα μη πεθαίνεις》

Η νοσοκόμα με τα χίλια ζόρια με κράτησε έξω.Κατευθύνθηκα στο παράθυρο του θαλάμου και είδα το γιατρό να προσπαθεί να επαναφέρει στη ζωή την Τερέζα.Μάταια όμως.Είδα από το παράθυρο τον γιατρό να κάνει νόημα στις νοσοκόμες ότι όλα τελείωσαν.Αυτό ήταν.Η Τερέζα πέθανε.Και εγώ,μόλις το συνειδητοποίησα πιο καλά,ακούμπησα τα χέρια μου στο τζάμι και άρχισα να κλαίω.Έκανα πίσω και έκατσα στις καρέκλες,συνεχίζοντας να κλαίω.Τότε ήταν που βγήκε έξω ο γιατρός και με έπιασε από τον ώμο.
《Συγγνώμη φίλε μου》

Αυτή τη φορά θα τη δεχτώ τη συγγνώμη.Παρόλο που με αυτό τον τρόπο η Τερέζα δε θα επιστρέψει πίσω στη ζωή.Α ρε Τερέζα.Θα μου λείψεις.Θα μου λείψει το γλυκό χαμόγελο σου.Θα μου λείψουν όλα.

Το επόμενο πράγμα που έκανα είναι να βγω από το νοσοκομείο και να κατευθυνθώ προς το τηλεφωνικό θάλαμο για να τηλεφωνήσω στην αδερφή μου,για να της πω τα κακά μαντάτα.Κάτι που,φυσιολογικά,δε το περίμενε.
《Πες μου ότι μου κάνεις πλάκα;》
《Όχι》,της είπα με όση δύναμη είχα.Δηλαδή,δεν είχα και πολύ δύναμη,μιας και δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω.
《Κουράγιο αδερφούλη.Παίρνω τηλέφωνο τον Μπομπ και ερχόμαστε από εκεί》

Έκλεισα το τηλέφωνο και ξαναμπήκα μέσα στο νοσοκομείο.Δε μπορούσα να πιστέψω ότι έχασα ξαφνικά το κορίτσι των ονείρων μου.Νιώθω ότι δύσκολα θα το ξεχάσω αυτό που συνέβη προχτές.Αυτά δε ξεχνιούνται.Θα τα πούμε στον άλλο κόσμο λοιπόν.

Λίγο αργότερα ήρθε και η Τζέσικα με τον Μπομπ,που με πλησίασαν και προσπάθησαν να με ηρεμήσουν.Αλλά όχι.Εγώ δεν ηρεμούσα.Και δε πρόκειται να ηρεμήσω.
《Κουράγιο αδερφούλη》
《Κουράγιο κολλητέ》
《Παιδιά,πάει.Την έχασα μέσα από τα χέρια μου》
《Μη κάνεις έτσι κολλητέ.Δε φταις εσύ》
《Δε φταίω εγώ;Έπρεπε να τη σταματήσω πριν περάσει το δρόμο》
《Αδερφούλη,δε φταις εσύ.Εκείνη δεν είδε το αμάξι που περνούσε》
《Σταματήστε.Εγώ φταίω και το ξέρετε》,τους είπα έχοντας ανυψώσει τον τόνο της φωνής μου.Εγώ έφταιγα και το ξέρω.Έπρεπε να είχα δει το αμάξι που περνούσε εκείνη την ώρα.Εγώ φταίω.

Τελικά,λίγες μέρες αργότερα,έγινε και η κηδεία της Τερέζα.Και μαντέψτε ποιος έφτασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης.Σωστά μαντέψατε.Εγώ!Εδώ δε μπορούσα να αντέξω όταν ήταν στο νοσοκομείο,θα άντεχα στην κηδεία της;Αλλά εντάξει.Δεν κατέρρευσα.Αλλά έκλαιγα.Πολύ.

Έχω ρίξει πολύ κλάμα αυτές τις μέρες.Και η αλήθεια είναι ότι το έχουμε καταλάβει αυτό.Αλλά δε μπορώ άλλο.Εγώ φταίω για όλα.Έπρεπε να τη σταματήσω.Όμως,δε τη σταμάτησα.

Όταν τελείωσε η κηδεία,κανονικά θα μαζευόμασταν σε ένα εστιατόριο.Όχι όμως.Εγώ δεν είχα την όρεξη να πάω.Δε ξέρω αν θέλω να πατήσω το πόδι μου ξανά σε εστιατόριο.Γιατί οι αναμνήσεις ειναι πολλές.Και κακές.Και αυτές με οδηγούν στην απόφαση να μη ξανά πατήσω το πόδι μου σε εστιατόριο.

Όσο χανόμουν,ξανά,στις σκέψεις μου,είδα τη μητέρα μου να πλησιάζει.Με αγκάλιασε.
《Αγόρι μου,ξέρω ότι πως νιώθεις.Αλλά σε παρακαλώ.Έλα και εσύ στο εστιατόριο》

Αναστέναξα.
《Δε θέλω μαμά》
《Σε παρακαλώ.Κάνε μας τη χάρη και έλα μαζί μας》
《Άκουσε με.Δε θέλω》

Με κοίταξε.Τελικά,το πήρε απόφαση ότι εγώ δε θα πήγαινα μαζί της.Γι'αυτό,με άφησε και έφυγε.Όμως,μετά από εκείνη ήρθε και ο πατέρας μου.
《Λάρρυ μου.Ξέρω ότι η κατάσταση είναι δύσκολη.Αλλά σε παρακαλώ.Μη κάθεσαι εδώ μόνος σου》

Μου φαίνεται ότι θα χρειαστεί να λέω σε όλους ότι δε θα έρθω.Αλλά δε πειράζει.Ας το λέω.Ας το μάθει όλος ο κόσμος.Δε πειράζει.
《Όχι είπα.Δεν έρχομαι》,είπα έχοντας ανυψώσει τον τόνο της φωνής μου.
《Μη φωνάζεις》
《Μπαμπά,σε παρακαλώ.Άφησε με μόνο》
《Λάρρυ...》
《Άφησε με μόνο》

Αυτό έκανε τελικά.Με άφησε μόνο μου να κάθομαι λίγα μέτρα πιο δίπλα από την είσοδο του εστιατορίου.Ας χαθώ ξανά στις σκέψεις μου.Μέχρι που γυρίσαμε σπίτι.Και εγώ απευθείας πήγα στο δωμάτιο μου.Έκλεισα με δύναμη την πόρτα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.Δεν είχα όρεξη να φάω τίποτα.Ούτε να μιλήσω σε κανέναν.Παρόλα αυτά,κάποιος χτύπησε την πόρτα.
《Όποιος και να είσαι,θέλω να μείνω λίγο μόνος μου》,είπα αλλά χωρίς αποτέλεσμα,μιας και είδα τον Μπομπ να μπαίνει μέσα.
《Μπορώ να μπω μέσα;》,με ρώτησε.Κανονικά δε θέλω να δω κανέναν.Αλλά ο Μπομπ είναι ο κολλητός μου.
《Πέρνα.Απλά να ξέρεις ότι θέλω να μείνω λίγο μόνος μου》
《Κολλητέ.Άκουσε με.Θέλω να καταλάβεις ότι δε φταις εσύ για το θάνατο της Τερέζα》
《Μπομπ,ξέρεις ότι εγώ φταίω》
《Όχι Λάρρυ.Δε φταις εσύ.Φταίει εκείνος που δε πρόσεχε στο δρόμο ενώ οδηγούσε》

Δεν ήξερα τι να πω.Μα εγώ φταίω.Το ξέρω καλά.Εγώ φταίω που δε την σταμάτησα.
《Τέλος πάντων.Κολλητέ,μπορείς να περάσεις λίγο έξω;Θέλω να μείνω λίγο μόνος μου》

Αναστέναξε.Όμως,κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει.Όμως,πριν βγει έξω,μου είπε:
《Να ξέρεις όμως ότι εγώ θα είμαι εδώ.Να το  θυμάσαι》,είπε και έκλεισε την πόρτα.Ξαφνικά,οι κακές σκέψεις έγιναν πολλές περισσότερες στο μυαλό μου.Ένιωσα το κεφάλι μου να σπάει.Άρχισα να αναστενάζω.Για μια στιγμή μου ήρθε να βγάλω μια μεγάλη κραυγή.Νιώθω ότι όποιος έρθει να μου μιλήσει,θα αρχίσω να του φωνάζω χωρίς λόγο.

Και τελικά,κάποιος χτύπησε την πόρτα.Ήταν η Τζέσικα αυτή τη φορά.Μόλις μπήκε μέσα,μου είπε:
《Λάρρυ,μπορώ να σου μιλήσω;》
《Αδερφούλα,κάνε μου τη χάρη και βγες έξω.Δε θέλω να ξεσπάσω πάνω σου》
《Αδερφούλη,θέλω να ξέρεις κάτι.Η Τερέζα είναι τώρα στον ουρανό και σε βλέπει.Κάνε την χαρούμενη》
《Νιώθω ότι θα με βλέπει και θα έχει παράπονο που δεν την έσωσα》
《Αδερφούλη.Κάνε μου μια χάρη.Σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου.Δε φταις και το ξέρεις》
《Φταίω.Δε το καταλαβαίνεις;Κανείς δε μπορεί να καταλάβει ότι εγώ φταίω;》

Με κοίταξε.Σηκώθηκε και βγήκε έξω.Πριν όμως βγει,γύρισε και μου είπε:
《Εγώ θα είμαι εδώ.Να το θυμάσαι》

Πάντως,το μεσημέρι δε κατέβηκα να φάω μεσημεριανό.Ούτε βραδινό.Δε κατέβηκα ποτέ από το δωμάτιο.Είχα χαθεί στις σκέψεις μου.Όταν πήγα να πέσω για ύπνο,δε μπορούσα να κοιμηθώ.Ένιωθα το κεφάλι μου να γυρίζει.Ένιωθα ότι θέλω να σπάσω τα πάντα στο δωμάτιο.Όχι όμως.Δε θα σπάσω τίποτα.Θα αφεθώ μόνος στις σκέψεις μου.Όσο κακές και αν είναι.