Όταν σηκώθηκα το πρωί,κατέβηκα κάτω και είδα την Τζέσικα να κάθεται στο σαλόνι.Την πλησίασα για να δω πως είναι.Πρέπει να πω ότι ήταν χαμογελαστή.Δε θα πω ότι μου φαίνεται περίεργο.Αλλά δε τη βλέπω πάντα να χαμογελά τόσο πολύ αυτό τον καιρό.Αλλά δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή.Πρέπει να πάω στον Μπομπ.Γι'αυτό,πήγα κοντά στην Τζέσικα και τη ρώτησα:
《Που είναι ο Τζέραλντ;》
《Βγήκε λίγο έξω στην αυλή》
《Ωραία.Πάω να πάρω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και θα τον πάρω να φύγουμε》
《Λάρρυ》,μου είπε έχοντας γυρίσει το σώμα μου για να φύγω,《τι πάτε να κάνετε;》
《Το σωστό》
《Είσαι σίγουρος;》
《Απόλυτα》,της απάντησα και έφυγα τελικά από το σαλόνι.Βγήκα έξω στην αυλή όπου είδα τον Τζέραλντ να κάθεται και να παρατηρεί τον ουρανό.Του έκανα νόημα να μπει στο αμάξι για να φύγουμε.

Κάποια στιγμή στη διαδρομή,ο Τζέραλντ γύρισε και με ρώτησε πως και αποφασίσαμε,εγώ και η Τζέσικα,να μετακομίσουμε στη Fort Totten.Και ασφαλώς του εξήγησα ότι κάπου έπρεπε να μείνουμε μετά από αυτό που συνέβη.Χωρίς να του αποκαλύψω την αλήθεια.

Τότε,για να αλλάξω λίγο τη συζήτηση,γύρισα και του είπα πόσο τυχερός είναι που τον βρήκα στη Queens.Ευτυχώς δε με ρώτησε πως κατόρθωσα να τον εντοπίσω.Που να του εξηγώ ότι ο Μπομπ είναι μια ιδιοφυΐα.Άλλη φορά θα του εξηγήσω.

Λίγο πριν φτάσουμε στην πόλη,αποφάσισα να γυρίσω να τον ρωτήσω πως είναι να είσαι ένας μεγάλος επιχειρηματίας.Παρόλο που γνωρίζω τις δυσκολίες ενός επιχειρηματία,μιας και είχα και ένα εστιατόριο πριν πέντε χρόνια,αλλά ο Τζέραλντ δε γνωρίζει τίποτα ακόμα.Γι'αυτό,ας τον αφήσω να δω τι θα μου πει.
《Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ένας μεγάλος επιχειρηματίας;》
《Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα》
《Πρέπει να έχει πολλές δυσκολίες》
《Ευτυχώς δεν ήσουν ποτέ στη θέση μου》
《Γιατί το λες αυτό Τζέραλντ;》
《Θα ήθελες να ήσουν ένας μεγάλος επιχειρηματίας;Όπως ήμουν εγώ;》

Τι να του απαντήσω τώρα;Ότι ναι,ήμουν και εγώ στη θέση του;Ότι για 15 χρόνια ήμουν ο ιδιοκτήτης ενός μεγάλου εστιατορίου;Όχι.Δε θα του απαντήσω τίποτα.Ή μάλλον,θα του απαντήσω.Αλλά δε θα πω την αλήθεια.
《Πρέπει να ήταν δύσκολο》
《Ήταν.Παρόλο που κατόρθωσα να νικήσω σε πωλήσεις κινητών τον μεγάλο μου αντίπαλο》

Τον μεγάλο του αντίπαλο.Τον Τζον Γουντ...
《Τι να πω Τζέραλντ》
《Τίποτα να μη πεις.Συγκεντρώσου στην οδήγηση》

Όταν φτάσαμε στη Bay Terrace,ο Τζέραλντ γύρισε και με ρώτησε σε ποια πόλη είμαστε.Και βεβαίως,με ρώτησε που πηγαίνουμε.Και βεβαίως,του εξήγησα ότι πάμε σε ένα βιβλιοπωλείο.Στο βιβλιοπωλείο ενός φίλου μου.

Όταν φτάσαμε έξω από το βιβλιοπωλείο,σταμάτησα το αμάξι και έδωσα εντολή στον Τζέραλντ να πάει να παραλάβει το 'δέμα'.Τι;Θα πήγαινα εγώ να πάρω τα όπλα;Όχι βέβαια.Αποφάσισα να στείλω τον Τζέραλντ να το παραλάβει,κάτι που του δημιούργησε απορία.Τι είναι αυτό το δέμα.Γιατί στέλνω εκείνον να το παραλάβει.Διάφορες απορίες που φρόντισα να του λύσω.

Πριν βγει από το αμάξι,γύρισα και του είπα,σε περίπτωση που ο Μπομπ δε καταλάβει αμέσως ποιος είναι,του είπα να πει το όνομα της αδερφής μου.Όχι το δικό μου,αλλά της Τζέσικα.Μη με ρωτάτε γιατί.Ούτε εγώ δε ξέρω.

Τελικά,ο Τζέραλντ μπήκε μέσα στο μαγαζί και εγώ άνοιξα το ραδιόφωνο να ακούσω λίγο μουσική.Πέτυχα σε ένα σταθμό το 'I walk the line' του Johnny Cash.Ωραίο τραγούδι μπορώ να πω.Θα μου κρατήσει συντροφιά όσο περιμένω.

Μετά από λίγο,βλέπω τον Τζέραλντ να βγαίνει από το μαγαζί,κρατώντας στο χέρι ένα κουτί.Μπήκε μέσα και αμέσως μου έδωσε στο χέρι το κουτί.Μπορώ να πω σε αυτό το σημείο ότι σχημάτισα ένα πλατύ χαμόγελο.Ο Τζέραλντ με κοίταξε και με ρώτησε τι έχει μέσα το κουτί.Και βεβαίως,το άνοιξα.Και μπορώ να πω ότι δε περίμενε να δει μέσα τέσσερα πιστόλια.

Όταν τελικά φύγαμε,ο Τζέραλντ προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.Τότε,εγώ του εξήγησα ότι θα κάνουμε μια ληστεία.Κάτι που επίσης δε περίμενε να ακούσει.Αλλά δεν είχα σκοπό να του εξηγήσω τι θα ληστεύαμε.Όλα με την ώρα τους.

Πάντως,ήταν η ώρα που ο Τζέραλντ θα έπιανε για πρώτη στα χέρια του ένα πιστόλι.Μου δημιουργήθηκε απορία όμως που ποτέ δεν είχε πιάσει στα χέρια του πιστόλι.Δε το χρειάστηκε ποτέ;
《Συγγνώμη Τζέραλντ,δεν είχες ποτέ μπράβους;》
《Είχα.Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κρατούσα και όπλο》
《Ε,ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσεις.Αλλά δε νομίζω να χρειαστεί.Αλλά ποτέ δε ξέρεις》
《Λάρρυ,πάμε σπίτι λέω εγώ καλύτερα》

Όταν φτάσαμε στο σπίτι,άφησα τον Τζέραλντ να πάει μέσα.Όμως,πριν φύγει,του ζήτησα αλλά δύο άτομα για τη ληστεία.Και ναι.Μόνος μου την κανονίζω τη ληστεία.Και μπορώ να πω ότι μόλις έφυγε ο Τζέραλντ,εγώ πήρα τηλέφωνο τον Μπομπ για να του πω ευχαριστώ για τα όπλα.Τι;Δεν έπρεπε;
《Σε ευχαριστώ για τα όπλα κολλητέ》
《Μη με ευχαριστείς.Τουλάχιστον να ετοιμάζεσαι για τη ληστεία》
《Πότε θα έρθει ο Ντόναλντ στο μαγαζί σου για να μιλήσουμε για τη ληστεία;》
《Αύριο το πρωί μου είπε θα είναι εδώ》
《Ναι όμως τι ώρα άνθρωπε μου》
《Που θες να ξέρω.Δε μου είπε》
《Και εγώ τι ώρα υποτίθεται πρέπει να έρθω;》
《Έλα όποτε θες》
《Εντάξει.Άμα είναι,κατά τις 10 θα είμαι εκεί》
《Θα σε περιμένω κολλητέ.Πήγαινε τώρα να κάνεις παρέα στον Τζέραλντ》

Γέλασα.
《Άμα το λες εσύ,τότε θα πάω》
《Θα τα πούμε κολλητέ》
《Έγινε Λάρρυ》

Άφησα το αμάξι και μπήκα μέσα στο σπίτι,όπου είδα την Τζέσικα να κάθεται στον καναπέ.Την πλησίασα και αμέσως της είπα:
《Που είναι ο Τζέραλντ;》
《Πήγε πάνω να ξαπλώσει》
《Και εσύ τώρα κάθεσαι μόνη σου;》
《Ε,τι να κάνω και εγώ》

Πρέπει να πω ότι έβλεπα στο βλέμμα της κάτι διαφορετικό.Τόσες μέρες ένιωθα ότι θα ξεσπάσει πάνω μου.Και δε μπορώ να πω.Ακόμα νιώθω ότι θέλει να ξεσπάσει πάνω μου.Όμως,από τότε που ήρθε ο Τζέραλντ,τη βλέπω πιο χαρούμενη από ό,τι ήταν πριν.
《Αδερφούλα》,της είπα τελικά,《πως νιώθεις που φιλοξενούμε τον Τζέραλντ;》
《Πώς θες να νιώθω;》
《Δε ξέρω.Ενθουσιασμένη;》
《Τι λες;》
《Αδερφούλα,σε ξέρω πολύ καλά.Δε θα έχεις από εμένα μυστικά.Πες μου κάτι.Τι νιώθεις για εκείνον;》
《Τι να νιώθω;》
《Κάτι νιώθεις και το ξέρω.Δε σε πιέζω.Να ξέρεις είμαι χαρούμενος για σένα》
《Λάρρυ》,μου είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ,《πάω να μαγειρέψω σπαγγέτι.Θα μιλήσουμε σε λίγο》

Θα μιλήσουμε σε λίγο.Ας μιλήσουμε σε λίγο.Έτσι κι αλλιώς,και το μεσημέρι ήρθε,και σπαγγέτι έφαγα,και για ύπνο πήγα.Το βράδυ,όταν πήγα στην κουζίνα,είδα τον Τζέραλντ να τρώει ομελέτα.Κάθισα δίπλα του και του είπα οτι και οι δύο περάσαμε δύσκολα.Τι;Ψέματα είπα;

Κάποια στιγμή,ο Τζέραλντ βγήκε έξω και εγώ κάθισα μόνος μου στην κουζίνα.Δεν ήξερα τι να κάνω.Προχώρησα προς το παράθυρο του σπιτιού και είδα τον Τζέραλντ να κάθεται με την αδερφή μου στα κάγκελα μπροστά από τη λίμνη.Σχημάτισα ένα χαμόγελο.Απομακρύνθηκα από το παράθυρο και τελικά ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο.Ξάπλωσα στο κρεβάτι και ετοιμάστηκα να κοιμηθώ.Τότε,είδα την αδερφή μου να μπαίνει μέσα και εν τέλη να κάθεται στο κρεβάτι δίπλα μου.
《Αδερφέ》,μου είπε,《πως είσαι;》
《Εγώ είμαι μια χαρά.Εσύ πως είσαι;》
《Κοίτα.Αισθάνομαι...》
《Υπέροχα;》
《Ορίστε;》
《Αισθάνεσαι υπέροχα;》
《Ε,κοίτα...》
《Αδερφούλα,μη προσπαθείς να κρυφτείς.Πήγαινε για ύπνο.Θα τα πούμε το πρωί》

Μου χαμογέλασε.Με αγκάλιασε και εν τέλη βγήκε από το δωμάτιο.Τότε,ξάπλωσα ξανά και έπεσα για ύπνο.Αύριο έχω να συναντήσω ένα παλιό γνωστό.Τον Ντόναλντ Ίστγουντ.Δε γίνεται να ξεχάσω τι έγινε πριν 27 χρόνια.Αλλά αυτό ανήκει στο παρελθόν.Πρέπει να το ξεχάσω.Ή μήπως δε πρέπει;