《Λάρρυ,βλέπω καλά;Πες μου ότι κάποιος μας κάνει πλάκα;》

Δε μπορώ να το πιστέψω αυτό που βλέπω.Να μου πείτε,τι βλέπω στις ειδήσεις και έχω τρελαθεί;Να σας πω.Μας παρουσιάζουν ως βιαστές της Lidia!Ναι,καλά διαβάσατε.Μας παρουσιάζουν ως βιαστές της Lidia!Χρησιμοποιούν το βίντεο ως αποδεικτικό στοιχείο του βιασμού.Του βιασμού!Θα τρελαθώ.Μου έρχεται να ξεσπάσω πάνω στην Τζέσικα.Αλλά όχι.Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να είμαι εγώ αυτός που θα βρει τη λύση.Αν γίνεται αυτή τη στιγμή.
《Αδερφέ,μας κάνουν πλάκα;Πες μου ότι όλο αυτό είναι μια φάρσα.Θα κλάψω Λάρρυ》,μου είπε και άρχισα να με χτυπά,ενώ εγώ προσπάθησα μάταια να την ηρεμήσω.
《Τζέσικα.Τζέσικα.Κοίτα με στα μάτια》,της είπα και είδα να με κοιτά με βουρκωμένα μάτια.
《Άκουσε με.Βρισκόμαστε σε μια περίεργη κατάσταση.Με το να κάθεσαι να κλαις δε βγάζει πουθενά.Ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία.Κατάλαβες;》

Μου κούνησε το κεφάλι της και εγώ αμέσως της σκούπισα τα δάκρυα.Εκείνη συνέχιζε να κλαίει και εγώ αμέσως την άφησα να πέσει στην αγκαλιά μου.Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο.Άφησα την Τζέσικα να κάτσει στον καναπέ και αμέσως πήγα να δω ποιος ήταν.Μπορώ να πω ότι ήταν ο Ντουέιν.
《Τι έγινε Ντουέιν;Όλα καλά;》
《Αφεντικό.Πες μου ότι όλα αυτά είναι ψέμα;》

Αναστέναξα.
《Είναι Ντουέιν.Τίποτα από αυτά που είδες δεν ισχύει》
《Αφεντικό,όλοι στο εστιατόριο είμαστε σε αναμμένα κάρβουνα.Πρέπει να έρθετε αμέσως εδώ》
《Έγινε Ντουέιν.Τα λέμε σε λίγο》,του απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο,πετώντας το στον καναπέ.Έτρεξα στην Τζέσικα που συνέχιζε να κλαίει και αμέσως της είπα,υψώνοντας τον τόνο της φωνής μου:
《Τζέσικα.Σταμάτα να κλαις》
《Λάρρυ,δεν ακούς τι γίνεται;》
《Τζέσικα.Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε αθώοι.Και για να το αποδείξουμε,θα πρέπει να σταματήσεις να κλαις》
《Και εσύ να φωνάζεις》
《Θα σταματήσω να φωνάζω.Αλλά όχι τώρα》,της είπα και αναστέναξα.Της μίλησα λίγο απότομα.Αλλά όλο αυτό το θέμα με έφερε στα όρια μου.
《Κοίτα.Συγγνώμη που σου μίλησα απότομα.Αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι έχουμε ένα μεγάλο ζήτημα.Γι'αυτό χαλάρωσε και πάμε στο εστιατόριο.Μας περιμένουν εκεί.Πάμε;》

Σκούπισε τα δάκρυα της και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της,σχηματίζοντας και ένα ωραίο χαμόγελο.Αλλά δεν είχαμε άλλο χρόνο.Της έκανα νόημα και βγήκαμε από το σπίτι.Της άνοιξα την πόρτα του αμαξιού και φύγαμε.Σε όλη τη διαδρομή προσπάθησα να την κάνω να καταλάβει ότι στο εστιατόριο θα πρέπει να είναι χαλαρή.Και μπορώ να πω ότι τα κατάφερα.
《Το μόνο που θέλω από σένα είναι να χαλαρώσεις.Εκείνη την ώρα μη σε δω να κλαις》
《Αδερφούλη,ξέχνα τι έκανα προ λίγου.Ήρθε η ώρα να καταλάβει ο κόσμος ότι είμαστε αθώοι》

Δε πρόλαβα να της απαντήσω μιας και φτάσαμε στο εστιατόριο.Άφησα το αμάξι απέξω και αμέσως είδα την αδερφή μου να κατεβαίνει τρέχοντας από το αμάξι και να πηγαίνει μέσα στο εστιατόριο.Ξέχασε σε λίγη ώρα ότι πριν από λίγο έκλαιγε.

Κατέβηκα και εγώ από το αμάξι και μπήκα μέσα,όπου είδα όλο το προσωπικό του εστιατορίου να κάθονται και να μας περιμένουν.Όταν προχώρησα κι άλλο μέσα,είδα τον Ντουέιν να πλησιάζει με γοργά και εν τέλη να μου λέει:
《Ρε Λάρρυ.Τι είναι αυτά που είδαμε στις ειδήσεις;》
《Οτιδήποτε είδατε είναι μια σκηνή από ένα θεατρικό》
《Άλλο ακούσαμε όμως》

Αναστέναξα.
《Άκουσε με Ντουέιν.Εμείς ποτέ δεν βρήκαμε μια γυναίκα και αρχίσαμε να τη βαράμε.Ό,τι είδες είναι μια σκηνή από ένα θεατρικό》
《Ο αδερφός μου έχει δίκιο.Κάποιος μας έστησε παγίδα》

Αυτό που είπε η αδερφή μου είναι σωστό.Κάποιος μας έστησε παγίδα.Δε ξέρω ποιος.Αυτό είναι το θέμα.Δε ξέρω ποιος μας έστησε παγίδα.Έστω και αν έχω κάποιο στο μυαλό.Αλλά και πάλι δε πρόλαβα να χαθώ στις σκέψεις μου,μιας και χτύπησε το κινητό μου.Το πήρα στα χέρια μου και είδα ότι με κάλεσε ο Μπομπ.
《Μπομπ;》
《Λάρρυ,είδα τις ειδήσεις...》
《Ξέρω κολλητέ.Ξέρω》
《Πες μου ότι αυτό είναι η σκηνή από το θεατρικό;》
《Ευτυχώς εσύ το κατάλαβες αμέσως》
《Που είστε τώρα;》

Αναστέναξα.
《Στο εστιατόριο》
《Μείνετε εκεί.Έρχομαι σε λίγο》

Με το που το έκλεισα,γύρισα και είδα την αδερφή μου που μιλούσε με το μάγειρα του εστιατορίου.Ήθελα να πάω να του μιλήσω και εγώ του μάγειρα,όμως,ένιωσα κάποιον να μπαίνει στο εστιατόριο.Ή μάλλον,δύο άτομα.Από το αργό τους βήμα κατάλαβα αμέσως ποιοι είχαν μόλις έρθει.Και μπορώ να πω ότι δε το περίμενα.Όπως επίσης,θέλω να δω πως θα αντιδράσω.
《Εσείς...》,ήταν η πρώτη μου αντίδραση όταν γύρισα και κοίταξα τους δύο άνδρες που είχαν το θράσος να έρθουν στο εστιατόριο.Να μου πείτε,ποιοι ήρθαν;Να σας απαντήσω:ο David Bozs και ο Τζον Γουντ.
《Καλή σας ημέρα》,απάντησε τελικά ο David και εγώ αμέσως ήμουν έτοιμος να του ορμίσω.Αλλά όχι,δεν του όρμισα ποτέ.Αντιθέτως,είδα την αδερφή μου να του λέει:
《Τι κάνετε εσείς εδώ;》
《Ήρθαμε να συγχαρούμε τους δύο βιαστές》,απάντησε ο Τζον με ένα απίστευτο θράσος.Απίστευτο θράσος!Και θα το ξαναπώ.Απίστευτο θράσος!Αλλά ας δω τι άλλο θα μας πουν.
《Δε περίμενα ότι οι δύο μεγάλοι ανταγωνιστές μου θα έφταναν στο σημείο να πλακώσουν στο ξύλο μια αθώα κοπέλα》
《Μας στήσατε παγίδα και το ξέρετε》,είδα την αδερφή μου να απαντά με θυμό,κάτι που με έκανε να χαρώ,σκεπτόμενος ότι πριν από λίγο έκλαιγε.Αλλά ας μείνουμε στο παρόν καλύτερα.
《Δε θα το αφήσουμε έτσι κύριοι》,απάντησα και συμπλήρωσα,《θα το πάμε μέχρι τέλους.Θα δώσουμε όσα λεφτά χρειαστούν για να αποδείξουμε την αθωότητα μας》

Μπορώ να πω ότι ενώ ήθελα να του ορμίσω,κατάφερα να συγκρατηθώ και να μείνω στα λόγια.Θα δώσω όσα λεφτά πρέπει.Και εκεί που περίμενα να μου πουν ότι μπορεί να μη χρειαστούν χρήματα για να αποδείξουμε την αθωότητα μας,μας είπαν κάτι διαφορετικό.Κάτι που εμένα θα με κάνει να ξεσπάσω και την Τζέσικα να κλάψει:
《Με τι λεφτά;》
《Με τι λεφτά κύριοι;Με τα δικά μας λεφτά》
《Για ξανά σκεφτείτε το》,μας απάντησε ο David και μας έδωσε δύο χαρτιά.Μου φάνηκαν γνωστά τα χαρτιά.Πολύ γνωστά τα χαρτιά.Πήρα το ένα χαρτί στα χέρια μου και το άλλο το πήρε η Τζέσικα.Αυτό που διάβασα με άφησε άφωνο.
《Τι πράγμα;》,είπα και αναστέναξα ενώ η αδερφή μου με έπιασε και άρχισε να μου λέει:
《Λάρρυ,τι λέει εδώ;Χάνουμε όλη την περιουσία!》

Στα δύο χαρτιά,που είχαν την υπογραφή μας,καταγραφόταν η παράδοση όλης της περιουσίας μας,μαζί και του εστιατορίου,στα χέρια του Τζον.Αυτό σημαίνει ότι μέσα σε ένα λεπτό από πλούσιοι γίναμε φτωχοί.Να το πω και λίγο καλύτερα.Γίναμε φτωχοί!
《Συγγνώμη,πότε υπογράψαμε αυτά τα χαρτιά;》,απόρησε η αδερφή μου,χωρίς να προλάβω να της απαντήσω,μιας και ο David γύρισε και μας είπε:
《Στη δεξίωση!》
《Τι πράγμα;》

Καλά το κατάλαβα.Όταν μεθύσαμε,κάποιος ήρθε και μας έδωσε να υπογράψουμε δύο χαρτιά.Εγώ και η Τζέσικα,χωρίς να ξέρουμε τι έγραφαν τα δύο χαρτιά,τα υπογράψαμε.Και να λοιπόν που φτάσαμε.
《Λάρρυ,τι λέει;》
《Τζέσικα,δε θυμάσαι;Τα υπογράψαμε ενώ ήμασταν μεθυσμένοι》
《Λάρρυ,πες μου ότι κάνεις πλάκα》
《Και να ήθελε να κάνει πλάκα,δε μπορεί.Έχετε χάσει τα πάντα.Όλη την περιουσία,το σπίτι σας,το αυτοκίνητο σας,ακόμα και το εστιατόριο》
《Όμως》,του απάντησα,《ένα πράγμα δε χάσαμε Τζον.Την αξιοπρέπεια μας!》

Γέλασε.
《Τη χάσατε και αυτή.Τα χάσατε όλα》
《Και τώρα τι θα κάνουμε;》
《Να φύγετε.Αφού δεν έχετε λεφτά.Δε σας έμεινε τίποτα.Και τώρα μας συγχωρείτε.Αλλά θα πρέπει να φύγουμε.Καλή σας ημέρα》

Ξαφνικά,γύρισαν το σώμα τους και έφυγαν σαν να μη συνέβη τίποτα.Δε μπορώ να το πιστέψω.Χάσαμε τα πάντα.Και τώρα που θα μείνουμε;Μέχρι να βρω την απάντηση,ας δω τι θα κάνω με την Τζέσικα.
《Λάρρυ,τι θα κάνουμε;》
《Αρχικά,δε θα κλάψουμε》
《Τι λες βρε;Χάσαμε τα πάντα και εσύ μου λες να μην κλάψουμε;》
《Αδερφούλα,πρέπει να καταλάβεις ότι με το κλάμα δεν βρίσκουμε λύση》

Άρχισε να με χτυπά.Εγώ προσπάθησα να τη σταματήσω.Έπρεπε κάπως να την κάνω να χαλαρώσει.
《Άκουσε με.Ηρέμησε.Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε》
《Λάρρυ.Χάσαμε τα πάντα》
《Το ξέρω.Αλλά πρέπει να χαλαρώσεις》
《Δε μπορώ Λάρρυ.Δε μπορώ》
《Ηρέμησε λίγο》,της είπα και την άφησα να πέσει στην αγκαλιά μου.Τότε ήταν που θυμήθηκα ότι υπήρχε κόσμος στο μαγαζί.Φρόντισα να τους πω να πάνε σπίτι.
《Σας παρακαλώ πηγαίνετε σπίτι》
《Τώρα πια τι θα κάνουμε;》
《Ντουέιν,δε ξέρω.Πήγαινε σπίτι.Και επειδή βλέπω να μη ξανά συνεργαζόμαστε,θέλω να σου πω ότι χάρηκα πολύ που δούλεψες εδώ πέρα》
《Εγώ σας ευχαριστώ》,μου απάντησε και σηκώθηκε να φύγει.Εγώ γύρισα στην Τζέσικα και προσπάθησα να την ηρεμήσω.
《Ηρέμησε》
《Δε μπορώ》
《Μπορείς και το ξέρεις》

Δε πρόλαβα να της πω πολλά πράγματα μιας και είδα τον Μπομπ να μπαίνει μέσα τρέχοντας.
《Παιδιά,τι συνέβη;》
《Πολλά》
《Δηλαδή;》

Κάθισα και του εξήγησα τα πάντα.Μπορώ να πω ότι έμεινε άφωνος.Όπως όλοι μας.
《Όχι.Όχι.Κάποιος μας κάνει πλάκα》
《Κανείς δε μας κάνει πλάκα》
《Και τώρα τι θα κάνετε;》
《Δε ξέρουμε Μπομπ.Αυτό προσπαθεί ο Λάρρυ να σκεφτεί.Τι θα κάνουμε.Που θα μείνουμε》

Τότε,είδα τον Μπομπ να πηγαίνει πάνω κάτω στο διάδρομο.Ξαφνικά,γύρισε και μας είπε:
《Νομίζω έχω μια ιδέα...》