Bab 5
Aku ingat, aku dah terlepas.
Akhirnya, aku kena panggil juga!
Aku melihat nama yang tertera di atas meja.
Malique G. Kamal.
G tu apa?
Grey ke?
Sebab tu mereka panggil dia Grey?
Oh... Mati-mati aku ingat sebab dia suka pakai baju warna kelabu. Yalah, semua benda kelabu daripada baju sampai ke kasut. Setahu aku, orang yang suka warna kelabu ni adalah orang yang suka menyembunyikan emosinya. Tapi aku pakai baju warna kelabu bukannya aku suka warna kelabu. Kebetulan kain tu tengah sale!
Sahih, Mr. Grey ni anak orang putih. Sebab siap G ada noktah lagi. Macam nama penyanyi rap international pun ada. Muka pun, dah ada cabang-cabang situ.
Aku?
Anak orang hitam...
Ada binti!
Bangga apa? Nisa Ardina binti Nizar. Makna nama pun, bukan calang-calang makna. Perempuan suci. Memang suci pun. Aku jaga maruah diri, maruah arwah abah dan mak. Harap aku dapat bawa kesucian tu, sampai bila-bila. Amin!
"Sebelum Mr. Grey nak marah saya ke, nak pecat saya ke, nak maki saya balik ke... Saya nak beritahu, saya tak tahu pun saya kerja dengan Mr. Grey dan saya tak tahu pun, Mr. Grey ni ialah Mr. Grey yang nak bayar gaji saya tu. Saya tak tahu yang Mr. Grey orang sama yang langgan kawan saya. Sumpah saya tak tahu!"
"Duduk."
"Saya janji, saya tak akan cakap dengan sesiapa pun pasal Mr. Grey dengan Jannah errr... Jane tu dan apa yang Mr. Grey buat kat rumah saya semalam dan pagi tadi. Sumpah!"
Ceh...
Cakap tadi nak ugut, kan?
Belakang...
Cerita lain pula.
Apa punya tur la hang ni, Nisa!
"Duduk."
"Hah?"
"Duduk. Kalau simple arahan macam ni tak boleh nak ikut, macam mana nak kerja dengan saya?"
Cepat-cepat aku tarik kerusi dan duduk.
Sepatutnya orang Pendang kena handal berperang, walaupun tak ada pedang, mulut tu kan lebih tajam daripada pedang. Sepatutnyalah... Begitu. Tapi depan Mr. Grey, pedang ke mana, perang tak jadi, pening yang mai!
"Saya nak beritahu awak tentang kejadian sebenar semalam."
"Eh, tak apa. Mr. Grey tak perlu nak beritahu saya apa-apa."
"Diam."
Terus aku diam.
"Jangan bercakap selagi saya tak suruh bercakap. Faham?"
Aku angguk.
"Faham tak?"
Aku angguk lagi.
"Jawablah faham."
"Tadi kata tak boleh cakap."
"Bila saya tanya jawablah!"
"Faham, Mr. Grey."
Kan, pening.
Sat suruh cakap, sat suruh tidak. Kelabu betul mamat ni. Buat aku sekali kelabu!
"Semalam hari jadi tok ayah. Kami ada buat surprise party untuk dia di sebuah club house away from town. Saya hire Jane untuk jadi plus one saya. I've known her from one of my friend. Saya bayar dia, RM 2000 for escorting me last night."
Mak ai...
RM 2000 satu malam!
Aku nak dapat RM 2000 sebulan pun macam nak mampus kerja sehari. Tu pun lepas tolak GST mana dapat cukup RM 2000 pun!
"Saya tak tahu tok ayah kenal Jane. Rupa-rupanya, Jane sangat dikenali dalam kalangan VVIP yang hadir. Dia biasa menemani beberapa kawan tok ayah. Tok ayah sangat kecewa dengan saya dan lebih kecewa lepas Jane mabuk. Sumpah, demi Allah... Saya tak bagi dia minum arak dan tiada arak di parti itu. Saya tak tahu macam mana dia dapat arak. Mungkin she got it from the bar."
Jannah tak pernah minum.
Setahu aku dia memang tak pernah minum pun!
"Saya tak tahu bagaimana dia jadi mabuk teruk dan saya terus bawa dia balik. Perjalanan ambil masa kerana Jane muntah-muntah. Kereta saya kotor, baju saya kotor. Itu yang saya tumpang mandi dan solat di rumah awak."
Tak biasa minum...
Tu sebab muntah-muntah.
Kalau dia tak pernah minum, buat apa Jannah nak ambil minuman keras di bar tu? Siapa yang bagi dia minum? Siapa nak dia sengaja mabuk? Pelik. Takkan ada orang nak kenakan Jannah? Ataupun bukan kenakan Jannah... Tapi nak kenakan Mr. Grey?
Kenapa kepala aku tiba-tiba terfikir...
Mr. Red tu?
Adakah sebab...
"Lain kali kalau nak bawa awek pun, bawalah awek yang elok sikit nak perkenalkan pada tok ayah. Ada ke bawa escort girl? Pemabuk pula tu! Jangan cakap tok ayah saja malu, satu keluarga pun menanggung malu tau? Tak payahlah desperado sangat sampai nak jadi CEO dengan buat cara macam tu, Grey!"
Aku terdengar Mr. Red perli Mr. Grey sewaktu tea break tadi. Itupun sewaktu aku lalu nak ambil karipap. Perut masa tu dah berkeroncong. Aku tak peduli sangat mereka nak sembang apa. Tapi sebabkan dia sebut escort girl dan escort girl tu kawan aku... Aku dengarlah juga. Tapi part tu sajalah sebab Mr. Grey tak layan kata-kata Mr. Red tu. Lagipun, usulnya tadi diluluskan oleh ahli lembaga pengarah, dia nak ambil port buat apa.
Usul Mr. Red yang kena tolak. Lagilah mamat tu bengang!
Tapi memang usul Mr. Grey tu bagus. Wajarlah semua ahli lembaga pengarah bersetuju. Nak tak nak, tok Grey pun kenalah setuju juga kan?
So... Ini semua kerja Mr. Red ke?
Hesy, Nisa... Hang ni tak baik tuduh orang. Entah-entah, Jannah tu memang suka buat hal! Mula-mula aku duduk memanglah dia buat-buat baik, tapi bila dah sebulan lebih duduk, mula nak pecah tembelang. Manalah tahan nak simpan pekung!
"Awak dengar tak saya cakap ni, Nisa?"
Aku terus pandang Mr. Grey. Terus aku angguk.
"Saya minta maaf sebab masuk rumah awak tanpa izin. Tapi, awak jangan risau. Saya akan siasat siapa yang bagi Jane arak tu. Saya akan bertanggungjawab semuanya hal semalam tu. Sebab dia di bawah tanggungjawab saya masa tu."
Aku angguk lagi.
"Saya harap awak tak akan fikir saya macam-macam lagi. Sebab awak bekerja dengan saya, saya tak nak awak anggap saya ni yang bukan-bukan."
"Saya tak fikir apa-apa pun Mr. Grey. Yang tadi saya semboq tu, pasai saya terlebih makan nasi goreng!"
Mr. Grey memandang aku. Tajam.
"Jadi awak salahkan nasi gorenglah, ya?"
"Pedas..."
"Oh, pedas!"
"Sungguh..."
Aku jadi geramlah bila terserempak pula dengan Mr. Grey yang menceroboh masuk rumah aku pagi tadi. Terus kena setepeklah. Orang Pendang kan, macam nak pi berperanglah. Tapi hingaq saja lebih, dalam hati tak ada simpan pun!
"Siapa suruh awak bercakap ni?"
Aku terdiam.
"Sebab kita akan bekerjasama. Saya tak nak awak tak boleh mendengar arahan saya. Hilang hormat pada saya sebab saya seperti yang awak fikirkan."
Betul juga kata-kata Mr. Grey tu. Kalau dia tak jelaskan pada aku, mungkin aku akan hilang rasa hormat pada dia. Aku setuju dengan Mr. Grey. Sokong sangat 110 peratus.
"Sekarang awak boleh cakap."
Ayat pertama yang keluar mulut aku...
"Saya kena pecat tak?"
Cuak jugalah...
Jadi, itu yang aku nak tanya dulu...
"Sebab?"
"Sebab saya semboq Mr. Grey pagi tadi..."
"Tak apalah. Saya maafkan sebab awak termakan nasi goreng pedas tu."
Aku tersengih.
"Awak maafkan saya tak?"
"Sebab apa?"
"Masuk rumah awak tanpa izin."
"Saya maafkan Mr. Grey. Tapi, saya harap Mr. Grey dapat tahulah siapa yang buat kawan baik saya macam tu. Sebab setahu saya, dia tak pernah minum pun benda-benda tu."
"Saya janji saya akan cari siapa dalangnya."
"Terima kasih. Boleh saya balik sekarang, Mr. Grey?"
"Boleh. Terima kasih untuk kerja yang baik hari ini. Great job. You deserve that handphone. Walaupun bukan jenama yang mahal."
Aku tersenyum. Tak kesahlah apa jenamanya pun, asalkan boleh berfungsi seperti biasa. Tak sabar nak singgah kedai telefon, nak beli sim card tu!
"Use the phone wisely, Nisa. Jangan nak buat handphone tu untuk call boyfriend. Kalau kata nak call mak, kena call mak. Niat dah baik dah tu. You can go now. Hati-hati naik bas tu."
Eh!
Ingatkan tak dengar tadi...
Telinga lintah rupanya!
Jangan telinga lintah, buaya darat sudah!
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro