Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

17

"Não pode ser" pensava ele, de olhos arregalados, enquanto encarava a tela do computador, sua vontade era parti-lo em mil pedaços, como se isso fosse mudar o que aparecia naquela tela, tal era a sua raiva, o coração batia-lhe a mil por hora, por sorte todos tinha saído para almoçar e ele fora o primeiro a retornar ao trabalho, não havia ninguém para suspeitar da sua reação.

Ele não era muito ligado às notícias, só o necessário para o seu trabalho, mas desde o primeiro assassinato que acompanhava o noticiário policial com mais atenção e foi assim que dera de cara com aquela publicação no site do Correio da Bahia onde, entre outras coisas, dizia que havia uma testemunha no homicídio ocorrido a três dias atrás em Itabuna, o homicídio que ele cometera.

Ele não conseguia acreditar naquilo, lembrou-se daquela noite, não havia ninguém na casa de Tiago. Está certo que ele não olhara a casa inteira, mas ao menos na sala não havia sinal de que houvesse outra pessoa além do escritor ali. "Idiota, idiota" batia em sua cabeça e brigava consigo mesmo, "por que não examinara o resto da casa? por quê?". Mas ele sabia, não examinara por que o vizinho dissera que Tiago estava só, "maldito vizinho" praguejou.

"E agora? O que eu faço? O que eu faço?" se perguntava em voz alta. Pensou em ligar para o DPT de Itabuna fingindo ser repórter, mas eles não falariam sobre a testemunha, poderia perguntar aos vizinhos do escritor se sabiam de alguma coisa, mas teria que ir até lá e ele não tinha tempo para isso. Em síntese, por hora, estava de mãos atadas, só lhe restava esperar que fosse mentira ou, caso não fosse, que a testemunha não pudesse indentificá-lo e tomar mais cuidado na próxima vez.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro