Fenna pov

'Elise, hoe lang zit je hier al opgesloten?' vraag ik aan Elise en ze komt voorzichtig uit het donkere hoekje kruipen waarin ze zich telkens verschuilt.

'Hmm... Ik denk 3 of 4 jaar,' fluistert ze zacht en ik voel Eva verstijven.

'Dat is erg lang... Maar we beloven dat we jou en de anderen die hier opgesloten zitten hieruit halen.' ik glimlach geruststellend naar Elise.

'Beloof je dat?' vraagt ze onzeker.

'We beloven het. We zijn trouwens van de politie.' dat laatste fluister ik erachteraan omdat ik bang ben dat iemand het hoort.

'Echt?' vraagt Elise en Eva knikt.
'Ik wilde ook altijd bij de politie werken. Al sinds ik hier opgesloten zit. Dan kan ik mensen redden,' zegt Elise.

'Het is inderdaad fijn om mensen te redden, maar soms kom je ook lijken tegen en dat is niet fijn,' zeg ik met een kleine glimlach naar Eva.

'Daar heb je gelijk in... Ik wil wel bij de politie maar dan wil ik liever niet met lijken enzo werken. Misschien gewoon een rechercheur, net zoals jullie,' zegt Elise.

'Wat gebeurd er eigenlijk als die man jou meeneemt?' vraagt Eva zacht en Elise verstijfd. Snel verteld ze wat die man bij haar doet als hij haar meeneemt. Eva krijgt tranen in haar ogen. Dan bedenk ik me dat ze me een keer heeft verteld dat ze vroeger verkracht werd door haar vader.

'Ik... Ik heb hetzelfde meegemaakt een paar jaar geleden, voordat ik bij de politie ging werken,' verteld Eva aan Elise. Ik luister mee. Ik weet hoe moeilijk Eva het vind om erover te praten.

'Nou, mooi. Dan kan jij nu met mij mee,' zegt de man die Elise altijd meeneemt. Hij trekt Eva omhoog en trekt haar mee, de deur uit. Eva stribbelt nog wat tegen, maar het heeft geen zin. De man is te sterk.