Jego obrazy płonęły. Gwałtownie i intensywnie. Namiętnie. Jęzory ognia lizały płótna pokryte plamami barw. Wcześniej dopieszczane szczegóły i światłocienie rozływały się po wpływem tego niszczycielskiego żywiołu. Walther nie chciał już na nie patrzeć. Nienawidził ich z całego serca, bo przypominały mu, że nie jest doskonały. A każda oznaka braku tej cechy powinna zostać zniszczona.

Zaciągnął się tytoniem, którym nabita była jego ulubiona fajka pokryta czerwonymi zdobieniami. Tą część swojej pracy lubił najbardziej - niszczenie niedoskonałości, nieprawidłości, skaz. Plugastwo ginęło ustępując miejsca nieskazitelności. Oczyszczenie u samych podstaw.

Zawsze czekał do samego końca; dopóki płomienie pochłaniały jego obrazy czuł się dobrze. Czuł się spełniony.

Wyjął z ust fajkę zastępując ją końcówką szyjki butelki wypełnionej rubinowym płynem. Nabrał cieczy w usta, po czym splunął alkoholem na dogasające płótna. Ogień łapczywie rzucił się na nową pożywkę, a Walther wspomógł go rzuconą nań, odpaloną zapałką.

Cofnął się czując przyjemne ciepło emanujące od buchających płomieni. Iskry tańczyły na resztkch roztrzaskanej w przypływie gniewu sztaludze. Ostatnio podobne ekscesy miały miejsce w jego życiu coraz częściej przyprawiając Henriette o ataki paniki.

Trącił stopą leżący najbliżej strzęp materiału popychając go w stronę dogasającego ogniska. Wydmuchnął obłok dymu i, uprzednio ją zgasiwszy, schował fajkę do kieszeni marynarki.

Skończył.

Dzieło oczyszczenia dokonało się, mógł więc zdusić ostatnie płomienie zalewając je wodą stojącą w zbiorniku nieopodal. Ogniki zasyczały zmieniając się w chmurę dymu podobną do tego, którym wcześniej zatruwał swoje płuca. Pochylił się sięgając po odstawioną wcześniej butelkę wina. Przycisnął ją do piersi ruszając w stronę posiadłości.

Nie zdążył przestąpić jednak przez próg, kiedy drogę zagrodziła mu smukła, blondwłosa dziewczynka z wyrazem bezbrzeżnej pogardy na twarzy.

- Znowu to zrobiłeś! Znowu - wrzasnęła zanosząc się płaczem. - Odłóż to! - zawyła rzucając się do przodu. - Odłóż!

Wyciągnęła przed siebie ręce próbując odebrać Waltherowi butelkę, jednak mężczyzna nie zmieniając obojętnego wyrazu twarzy wymierzył jej policzek.

- Nie histeryzuj - powiedział omijając ją na schodach. - Nie powinnaś ćwiczyć teraz gry na skrzypcach?

Potrząsnął butelką obserwując, jak wino przelewa się na boki. Zdążył posłać dziewczynce pełne wyższości spojrzenie zanim zniknął za drzwiami wejściowymi.