Chapter Twenty

Mahigpit Na Yakap

"Thank you Ty..." Buong puso kong sambit habang sinasagot ang yakap niya.

Katatapos lang naming mag dinner kasama ang kan'yang pamilya at sigurado akong naging maayos naman ang lahat. His family is very supportive of us. Ito ang unang beses kong makilala ang pamilya niya.

His Dad was a bit silent throughout the dinner but everything went well. Kung hindi dahil sa nag iisang kapatid niyang babae at kan'yang ina ay baka tahimik ang naging takbo ng dinner na 'yon.

Tyrone sighed with contentment.

"No worries Mir. They definitely love you." Bulong niya sa akin habang hinahaplos ang aking buhok.

Inangat ko ang aking mukha para matitigan siya.

"Tingin mo?" May pag aalinlangan kong tanong.

He chuckled. Napanguso naman ako pero agad ding nawala ng haplusin niya ang aking pisngi.

"Hundred percent Mir. But does it matter if not?"

I nodded.

"Siyempre. Kung mahal kita, gusto ko ring mahalin ang pamilya mo."

"Right." Napangiti ako ng yumuko siya para dampian ng halik ang aking noo.

"But just love me more Mirthene..." Bulong niya sa akin.

Marahan akong tumango tango para sagutin ang sinabi niya.

I am loving him. At kahit na hindi niya sabihing mahalin ko siya ay ramdam na ramdam ko naman iyon sa kabila ng lahat ng pagtutol sa parte ko.

"How did it go?" Nananantiyang tanong ni Jen isang linggo matapos ang dinner namin sa pamilya ng mga Jones.

"Ayos naman. Mababait naman sila Jen."

Hindi ko itinuon ang paningin sa kan'ya dahil alam kong kahit sabihin kong naging sobrang maayos ng dinner ay hindi niya ako paniniwalaan. Hanggang ngayon kasi ay hindi parin nawawala ang pagdududa niya.

"Hmm, walang nagtaas ng kilay sa'yo? How about the evil sister of Tyrone?"

Bahagya akong natawa doon. That's the thing of fake news. Dahil kilala ang pamilya ng mga Jones ay hindi madaling iwasan ang pagkalat ng mga balita tungkol sa pamilya nila.

Noong college palang kami ay usapan nang napakasama ng ugali ng nakatatandang kapatid nito. Meron pang sinabi na may ipinahiya daw 'yon sa Campbell dahil lang sa lalaking nagugustuhan.

"She's fine. Malayong malayo sa chismis." Tipid kong sagot.

Sarkastikong natawa si Jen at marahas na isinara ang babasahin na hawak.

"Pakitang tao siguro Mir?" Nakataas ang isang kilay niyang sambit.

Kusang rumolyo ang mga mata ko. Sumandal ako sa aking upuan para tapunan na siya ng atensiyon.

"You know. Hindi naman madaling magbago ang isang tao. Maybe she's just being nice because you're his brother's girlfriend. That's it. Tapos kapag naghiwalay kayo, baka siraan ka no'n sa lahat. Like that girl she used to-"

"Jen! Stop, okay? Enough of this." Wala sa sarili kong hiyaw na halos magpaputla sa kan'ya.

I watched her swallowed many times. Ang mga mata niya ay nakatulala sa akin dahil sa pagtaas ng boses ko. Imbes na dugtungan pa ang sinabi ay pinilit ko nalang kalmahin ang aking sarili.

I hate this! Oo nga at maliwanag pa sa buwan na ayaw niya si Tyrone para sa akin pero ang ulit ulitin 'yon at halos lasunin na ang utak ko ay hindi na yata tama. I don't care if she doesn't like my boyfriend. Hindi ko na problema 'yon!

"Well, I'm just stating facts here Mir-"

Sa kabila ng pagpapaliwanag niya ay nagawa ko parin siyang putulin.

"I said enough Jen. Tama na please." Yumuko ako at iniwasan ang mga mata niyang naniningkit sa akin.

Bumilis ang pilantik ng puso ko dahil sa magkahalong kaba at inis para sa kan'ya. Ayaw kong pagsabihan siya ng gano'n pero tao lang ako at may hangganan rin sa lahat. At ngayon ay naabot ko 'yon.

Hindi ko naman sinabing gustohin nila si Tyrone. Ang gusto ko lang sana ay respetuhin nila ang kasiyahan ko. At kung talagang mahal nila ako ay pilit nila akong iintindihin at pagbibigyan. Hindi ang ganito.

Bumalik lang ang tingin ko kay Jen ng tumayo siya at kinuha ang bag na nasa gilid.

"I should go." Kalmado niyang paalam na tinanguan ko lang.

Ni hindi ko nagawang pigilan siya o ano dahil pakiramdam ko'y tama lang ang ginawa ko. I shouldn't let her talk something cruel about the Jones. Sana ay noon palang sineryoso ko na ang topic tungkol sa relasyon namin ni Tyrone. Hindi na siguro umabot pa sa ganito.

Ilang araw akong walang natanggap na text kay Jen. Kung hindi pa tinanong ni Mackenzie kung pupunta ako sa birthday nito na gaganapin sa isang araw ay hindi ko na iyon maaalala.

Dahil naging abala din ako sa opisina ay hindi ko na naalala ang tungkol sa huling tagpo namin ng kaibigan ko.

Hinarap ko si Ken pagkatapos ay nagkibit lang ng balikat.

"Friendship over na kayo?" Kunot noo niyang tanong na ipinagkibit ko ulit ng balikat.

Ipinagpatuloy ko ang pagsusuklay sa aking basang buhok sa harapan ng aking vanity mirror habang siya ay patuloy na nakadungaw sa akin. Umupo siya sa aking kama at muling nagsalita.

"Ate, pati si Ate Jen hindi mo narin kaibigan?"

Marahas ko siyang nilingon at tinapunan ng matalim na titig.

"What are you talking about Ken? Normal lang naman sigurong magkaroon ng hindi pagkakaunawaan pero hindi ibig sabihin na hindi na kami magkaibigan."

"Really? E bakit si Kuya Marcus parang tuluyan mo ng hindi naging kaibigan?"

Agad akong nag iwas ng tingin sa kapatid ko.

"Magkaiba 'yon Mackenzie." Matigas kong pagtatapos.

Naramdaman ko ang pagtayo niya patungo sa pintuan pero bago pa lumabas ay huminto ulit at hinarap ako.

"Sige hindi na ako magtatanong pero kung tungkol kay Tyrone ang naging pag aaway niyo ni Ate Jen, pag isipan mo. You can't defend your boyfriend all the time Ate. Gusto lang ni Ate Jen na huwag kang masaktan ng boyfriend mo kaya sana huwag mong masamain kung nakakapagsalita siya ng ayaw mong marinig. She's your friend at normal lang na mag alala siya sa'yo." Klaradong sambit ng kapatid ko bago tuluyang lumabas ng aking silid.

Napabuntong hinga ako ng marinig ang paglapat ng pintuan pasara at ang katahimikang bumalot sa akin.

Ilang araw na nga ba kaming hindi nakakapag usap? Is it my fault? Naging sensitive ba ako o talagang sumobra na siya noong isang araw? Or maybe I wasn't that Mir anymore?

Ilang beses akong napalunok bago abutin ang aking cellphone. I opened her contact and started typing message for her. Sa kalagitnaan no'n ay ilang ulit ko ring nabura ang mga tinipa ko.

Ito na ang pinakamatagal naming hindi pag uusap at hindi ko alam kung paano magsisimula. Sa huli ay isang text na hi lang ang naisend ko.

Ilang minuto na akong nakatunganga sa aking cellphone pero ni isang tuldok ay wala akong natanggap na reply kay Jennifer.

Sumobra ba talaga ako?

Iyon ang naging tanong ko sa mga lumipas pang araw na hindi kami nag uusap. Lumipas nalang ang birthday niya na hindi ako nakapunta. Gustohin ko man pero dahil marami akong kailangang gawin sa opisina ay hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong makapunta.

Maaga akong umalis sa opisina ng sumapit ang Lunes para hintayin si Tyrone sa coffee shop. Today is our fourth month. Ngayong araw ay gusto kong lumabas lang kami at kumain imbes na mag out of town.

Babe:

I'll be there in a sec.

Napangiti ako ng mabasa ang text niyang 'yon.

Ako:

I'll wait for you. Kakarating ko lang. I love you.

Babe:

I'm driving. I love you too.

Ibinaba ko na ang cellphone ko at inabala nalang ang sarili sa pagbabasa ng mga magazine na nasa gilid ng aking lamesa.

Matapos ilapag ng waiter ang order kong kape ay nagpatuloy naman ako sa pagbabasa habang pinakikinggan ang magandang tugtugin sa kabuuan ng lugar.

Sa tuwing naririnig ko ang ingay na galing sa wind chime na nakasabit sa itaas ng pinto ng coffee shop ay hindi ko maiwasang mapatingin doon. I am too excited for Tyrone! Ngayon palang na naiisip kong makikita ko ang gwapo niyang mukha ay para na akong sinisilaban sa kaba.

Damn it Mir! Stop it.

Kinagat ko ang pang ibaba kong labi at pinigilan ng mapatingin doon kahit na gustong gusto na akong traydurin ng mga mata ko. Sigurado naman akong madali niya akong makikita kung sakali dahil ilang lamesa lang naman ay layo ko sa bukana.

Umingay muli ang cafe ng may magsidatingan na isang pulutong kaya hindi ko na napigilan ang sarili kong lingunin ang mga bagong dating.

Ang ngiting inireserba ko para sa parating kong boyfriend ay tila napawi ng makita ang isang pamilyar na panauhing kakapasok lamang sa loob ng kinaroroonan ko.

His hair was a bit messy. Siguro dahil sa hangin sa labas o dahil matagal ko lang talaga siyang hindi nakita?

Napakapit ako sa magazine na hawak ko ng makita ang paghawi niya sa kan'yang buhok at ang bahagyang pagpasada ng dila sa kan'yang mapupulang labi.

Bumilis ang kalabog ng puso ko nang sa paglingon niya ay hindi na ako nakaiwas. His eyes was darted directly at me. Ang mga matang iyon na noon ay gustong gusto kong titigan... Ang kabuuan niyang kung may nagbago man ay sa magandang paraan. His build is still masculine and... Damn...

Ilang beses akong napalunok ng lumiwanag ang mukha niya kasabay ng isang napakatamis na ngiti bago naglakad palapit sa kinauupuan ko.

"Mir?" Masaya niyang sambit sa pangalan ko.

Pinigilan kong huwag mapapikit ng marinig ang boses niyang 'yon. I gathered all my strength to respond. Sinimulan ko sa pag ngiti at pagtayo para tuluyan siyang batiin.

Isang malakas na mura ang pinakawalan ng utak ko ng maramdaman ko ang panghihina ng aking tuhod habang pinapantayan siya. He's so close! Para na akong mauubusan ng hininga lalo pa't kabadong kabado na ako!

Pormal ko na sana siyang babatiin pero natigilan ako ng bigla siyang lumapit at tinawid ang pagitan naming dalawa para mabigyan ako ng mahigpit na yakap.

"It's good too see you Mirthene!" Masaya niyang sambit.

Halos marinig ko na ang pagwawala ng puso ko dahil sa gulat!

Pumikit ako ng mariin at pinilit na intindihin ang mga nangyayari.

The man that I avoided for years is here in front of me! Hugging me! Parang gusto ko ng sumigaw ng malakas lalo na ng maramdaman ang paghigpit ng yakap niyang 'yon.

"M-Marcus..." I murmured with trembling voice.