~Nataliaaaa!- Przeteleportował się, wspomniany wcześniej Slender, w złym humorze. -Gdzieś ty była?! -Wykrzyknął i... Przytulił mnie.~

-Mówiłam, że sama nie wiem.

~A mowili Ci coś? Ktokolwiek? Coś ważnego?~

-W piątek przybędzie na kolację mój ojciec...

~Co?! To już jutro! Musimy się przygotować! Błagam Cię, Natalio, musisz się na tę okazję ładnie ubrać i ogarnąć pokój.~

-Dobrze. -Odpowiedziałam, od razu biorąc się do roboty.

*Time skip*

,,Co ja mam ubrać?! Co ja mam ubrać?!" Spanikowana problemem pierwszej wagi, dreptałam po pokoju. W końcu zdecydowałam, że ubiorę zieloną sukienkę i do tego srebrne koturny oraz kopertówkę. Przefarbowałam włosy na blond, po czym upięłam je w koka. Do kolacji, a zarazem spotkania mojego prawdziwego ojca, zostało dwadzieścia minut, więc zeszłam na dół sprawdzając czy wszystko gra, jak się okazało wszystko było w rozsypce. Niedobrze..

-Nie, nie, nie, nie! Wszędzie bałagan ! Nie, nie, nie! To istna kotastrofa! [Nie, tu nie ma błędu-kotastrofa, moi Drodzy, kotastrofa]

-Ej! Natka, uspokój się wszystko będzie dobrze! -Byłam tak zajęta histeryzowaniem, że nie zauważyłam wchodzącego do salonu Bena.

-Nie, nic nie będzie dobrze!

-Ej! Spójrz mi w oczy...

-Krwiste oczy.

-Dzięki, a teraz głęboki wdech, a potem wydech. -Zrobiłam wg. instrukcji. -Już lepiej?

-Tak, jednakże salon nie będzie sprzątnięty,  a dekoracje same się nie powieszą, a ja nie dostanę nagle skrzydeł... Ben? Co tak patrzysz? -Nic nie powiedział, tylko pokazał, żebym się obróciła. -Wow. Kto to zrobił?

-Ty...

-Ja? Żartujesz? -Zaśmiałam się nerwowo.

-Nie. Gdy zaczęłaś wymieniać te wszystkie rzeczy, wtedy to się działo, a i masz skrzydła i to czarne. -Wzruszył na koniec ramionami.

-CO?!- Spojrzałam do tyłu. -Faktycznie! Jestem magiczna!

-Musimy iść z tym do Slendermana. -Chwycił mnie za rękę.

-Nie! Nie teraz, później, po kolacji.

-Okey, ale schowaj te skrzydła.

Po długiej próbie schowanua skrzydeł, w końcu nam się udało. Wszyscy zasiedli do stołu, włącznie z nami, a chwilkę później przyszli goście, gdyż zadzwonił dzwonek. Slenderman poszedł otworzyć drzwi, przy okazji się przywitać.

~Witam Cię Zalgo.~

Wait.....ZALGO TO MÓJ OJCIEC?!

********
-Kapitanie, widzę 21 rozdział na horyzoncie!
-Co?! to nie mozliwe!
-A jednak! Dotarliśmy tu cali!
No moi drodzy to już 21 rozdział i cieszę się, że dotrwaliscie aż dotąd. (Kto świętował wczoraj Dzień Żelków?)