Spaceruje pewna dziewczyna po parku i myśli...
"Przyjaciele są ze sobą szczęśliwi"
Potem spojrzała na wygrzewające się w słońcu przyjaciółki.
"Chodź do nas" zawołały.
"Jestem szczęściarą" usłyszały.
"Jak to?" zdziwiła się jedna.
"Mam was, a to uciecha największa"
Usiadła obok i wpatrzyła się w wodę.
"Życie" myśli. "Tak wiele pięknych rzeczy nam daje"
Przyjaciółki są dla niej skarbem największym.
Ich uśmiech to dla niej promyk słońca.
Ich smutek to dla niej ogromne cierpienie,
A zdanie ich ma dla niej dość duże znaczenie.
Cieszy i smuci się z nimi.
Zawsze ma czas, żeby spotkać się z nimi.
Mogą godzinami gadać o wszystkim i o niczym.
Ufa bezgranicznie przyjaciółkom choć często słyszy, że to błąd.
Ale ona swoje wie
I nigdy nastawienie jej nie zmieni się...
Czasem zastanawia się
Jakby wyglądało jej życie?
Co by było,
Gdyby przyjaciółek nie było?
Świat smutny byłby,
Bo bez przyjaciół ciężko jest żyć.
Przyjaciele potrzebni są.
W chwili zwątpienia zawsze cię wesprą...
Lecz nie myl nigdy fałszywki i prawdziwej przyjaźni.
Nie znajdziesz nigdy przyjaciela,
Jeśli nie zrozumiesz czym jest przyjaźń to znajdziesz tylko zwykłego debila.
Zwykłego debila, który cię wykorzysta i porzuci,
A w kłopotach zwyczajnie na CB uwagi nie zwróci.
Więc zapamiętajcie, że prawdziwi przyjaciele to skarb największy...

SKNOCIŁAM!!! Jestem tego świadoma. Nie bijcie. Chciałam dobrze, a wyszło jak zawsze. Chlip...