Patrzyłam kiedyś na chmury.
I wiecie co zaczęłam myśleć?
Te chmury są jak ludzie.
Czasem są nam obojętni,
Czasem zasłaniają nam słońce,
Czasem pozwalają dostrzec piękno.
Ale jest jedna cecha która je łączy:
Zawsze znikają.
Zostają na krócej, lub dłużej.
Ale nigdy na zawsze.
A ci którzy są z nami najdłużej,
Mają władzę.
Władzę by zniszczyć nasze życie.