W końcu nadeszła dwudziesta druga... Domy były pięknie oświetlone, a ludzie stali i czekali aż się pojawię i wysłucham ich próśb. Głupota. Zamiast się za siebie wziąć to proszą bożka by to zrobił za niego.

- Neeeh- westchnęłam patrząc przez okno. Nagle poczułam czyjąś rękę na ramieniu. Odwróciłam się i zobaczyłam Jeffa. Posłał mi pokrzepiający uśmiech, a ja go odzwajemniłam.

Raz kozie śmierć. Wyszłam z domu, a słońce mnie oślepiło, więc przymrużyłam oczy. Zakoninja zaprowadziła mnie do wielkiej, czerwonej platformy, gdzie były różne ozdoby jak kwiaty, a na środku był wielki tron. Czerwony i pozłacany. Nadal się zastanawiam czemu tak się tym podniecają.

Łaskawie wskoczyłam na platformę, potem na wielkie krzesło i oparłam głowę o ręke. (czy coś ;-; )

Po chwili pojawił się Jeff i usiadł obok. Zakoninje coś tam gadały między sobą, a pół godziny przed północą platworma ruchyła. Wymusiłam na twarzy uśmiech i patrzyłam na każdego człowieka machając ręką. Może i nienawidze tego święta, ale mam jeden ulubiony moment, jaki właśnie nastąpi. Idealnie o północy wystrzeliły sztuczne ognie, a ja razem z Jeffem zostaliśmy opsypani wszystkimi istniejącymi płatkami kwiatów. Wtuliłam się w kolorową "kołdrę" i podziwiałam fajerwerki. Lecz przeszkodził mi pisk. Spojrzałam w stronę hałasu i zobaczyłam wilki wielkości conajmniej dorosłych koni. Wymieniłam z Jeffem porozumiewawcze spojrzenia i zmieniliśmy się w bestie. Mimo wszystko trzeba chronić ludzi. Czarnowłosy rzucił się na trzy dziwadła, a ja na pozostałych dwóch. Mimo, że byłam o wiele miejsza to szybko ich rzuciłam na deski. W ogóle nie umieli się bić. Koniowilki uciekły z podkulonym ogonem, a czoła ludzi zaczęły całować ziemię.

- Tu nie jest bezpiecznie. Sprawdzimy co to było, a tym czasem idźcie do domu - mruknęłam. Posłuchali się, a ja natychmiast wbiegłam do domu, od razu gubiąc się w nim. Nie chciało mi się szukać sypialni, więc nadal w postaci wilka położyłam się na dywanie.

- Zajmiemy się tym, ale dopiero jutro- pomyślałam i zasnęłam.