Kiedy skończyliśmy zwiedzać była już dwudziesta trzecia. Pożegnałam się z Rose i postanowiłam wracać do domu. Moja mama dziś pracuje, więc spędze ten czas z tatą. Zawsze wymyśla jakieś fajne zajęcia.
Kiedy byłam już przed domem, otworzyłam drzwi. To co zobaczyłam było okropne.
Mój tata leżał na podłodze. Z brzucha były wyrwane wszystkie organy. Ręce miał pociętę, jakby sam otwierał sobie żyły. Nogi nie pozostawały w tyle. Gardło było poderżnięte, a na twarzy miał dwie wielkie szramy przypominające uśmiech. Całe ciało było skąpane we krwi.
Ja, zamiast krzyczeć, płakać i wymiotować, zrobiłam coś dziwnego. Moge kąciki ust powędrowały ku górze. Na ścianie były namalowane dwa słowa.
"To ja" - te same słowa jak w moim śnie. Przestałam nad sobą panować. Zaczęłam się śmiać. Czemu? Czemu ja się śmieje!? Powinnam płakać. Żeby się uspokoić, to dałam sobie pożądnego "liścia" w twarz. Opanowałam się i zadzwoniłam po karetkę i policje. Tak, karetka nic nie da, ale wezwałam ją dla zasady.

Tajemnicze morderstwo!
W starym mieście Shinomachi* popełniono okropne morderstwo!
Kiedy córka państwa Modurn* wróciła do domu, na jej psychikę wyrył się brutalny obraz. Jej ojciec był zamordowany w sadystyczny sposób, a sprawca napisał krwią ofiary dwa słowa. Brzmiały normalnie, ale nie w takich okoloczniściach. "To ja". Co mogą oznaczać te słowa? Policja podejrzewa, że to naśladowca mordercy z przed dziesięciu lat-Jeffa The Killera, ponieważ styl mordestwa był bardzo podobny do tamtego morderczego psychopaty. Policja rozpoczęła śledztwo...

Odłożyłem gazetę i ciężko westchnąłem. Dziennikarze pomineli jeden szczegół. Nie można wykluczać, że to mógł być ten prawdziwy Jeff. Przecierz jego grób jest pusty. Chyba muszę zająć się odnalezieniem ich. Ja, grabarz, który przez 24 lata nie zrobił pogrzebu pustemu grobowi musi udowodnić, że te groby jeszcze nie powinny się pojawić. Wstałem z trumny, która służy mi za kanapę, założyłem swój kapelusz i płasz. Wyszłem ze swojego zakładu, zamykając drzwi na klucz.