- Ale mnie tu dawno nie było.

Stanąłem przed wejściem do mieszkania siostry. Odkąd wyjechała na studia, bywała tu bardzo rzadko.

- Tak, mnie też - weszła do środka przepychając mnie w drzwiach.

Odłożyłem swoje rzeczy w korytarzu i podążyłem do salonu.

- Śpisz tam gdzie zwykle - poinformowała.

- Jasne.

Siostra zniknęła za drzwiami kuchni. Po chwili wróciła, niosąc w ręce pudełko lodów i dwie łyżki. Otworzyła wieczko, podała mi jeden ze sztućców i zaczęła konsumować.

- Wiesz, muszę się chyba już wyprowadzić od rodziców. Znajdę sobie coś małego.

- Po co?

- Przecież wiesz. Gdybym miał swoje mieszkanie, żadnego szlabanu by nie było.

- Tak bardzo spieszy ci się do tej dorosłości?

- Ty pojechałaś na studia i masz spokój. Grzesiek niedługo skończy specjalizację, żona i syn w domu. Tylko ja wybrałem ukochaną ścieżkę naszego tatusia i przez to mam przerąbane. Ciągle usiłuje dawać mi rady i porównywać do siebie. To jest męczące.

- On chce dla ciebie dobrze. Może ma charakter, jaki ma, ale nas kocha. A ty jesteś jeszcze dzieciakiem - specjalnie rozczochrała mi włosy - i korzystaj z tego, póki możesz.

- Przypominam ci, że mam już 19 lat - powiedziałem z naburmuszoną miną.

- Wielki pan dorosły się znalazł - zaśmiała się. - A tak odnośnie tej twojej dziewczyny. Chyba nie muszę ci mówić braciszku, że nie chcę jeszcze zostawać ciocią. Narazie jeden bratanek wystarczy.

- Matko, jesteś starsza ode mnie trzy lata, a gadasz jak babcia.

- Powiesz mi, jak się spiknęliście?

- Nie powiem. Jak Pola będzie chciała, to ci sama opowie.

Dziewczyna zaczęła się głośno śmiać.

- No co?

- Pantoflarz.

- Bardzo śmieszne.

Gdy siostra śmiała się jak opętana, a ja udawałem obrażonego, zadzwonił dzwonek. Oliwia szybko wstała i pobiegła otworzyć drzwi.

- Witajcie młodzieży!

- Grzesiek?!

Zerwałem się na równe nogi i pobiegłem w kierunku korytarza. Już po chwili ściskaliśmy się z bratem.

- Co ty tu robisz?

- Nie powiedziała ci?

Wskazał na Oliwię, a ona tylko wzruszyła ramionami i zrobiła niewinną minę.

- Czyli nie powiedziała. W każdym razie, mój brat zaczyna wić gniazdko, stawia się ojcu, więc postanowiłem zobaczyć to na własne oczy. Ale tylko na dwa dni przyjechałem. Później muszę wracać do małego i do żony.

Grzesiek rozgościł się i już po chwili siedzieliśmy wspólnie na kanapie, jedząc wcześniej napoczęte lody.

- No to tak - zaczął Grzegorz. - Ja już mam miłość na całe życie, młody sobie dziewczynę znalazł, to teraz ciebie trzeba z kimś spiknąć.

- Słucham?!

Oliwia była wręcz oburzona, a ja razem z Grześkiem wybuchnęliśmy śmiechem.

- Słuchaj Grzesiu - nadal nie mogłem przestać się śmiać. - Ja chyba nawet wiem z kim.

- Dajesz.

- Z Filipem!

- Kubackim?

Momentalnie przestaliśmy się śmiać i spojrzeliśmy na Oliwię. Pokiwałem delikatnie głową, a siostra na to zarumieniła się i spuściła wzrok.

- My o czymś nie wiemy?

- Chodzisz z nim?

- Nie, nie chodzę. Jesteśmy przyjaciółmi.

- A, ok rozumiem. Tylko przyjaciele - Grzesiek zrobił minę debila.

- Przestań - Oli walnęła go w ramię.

- Ty, ale posłuchaj - przerwałem nadchodzącą bitwę. - Jak się spikniesz z Filipem, to trzymaj tego debila Oskara na kilometr ode mnie. Bo jak ja go spotkam, to przysięgam, że go wykastruję.

- Ale samiec alfa z ciebie - brat zaczął się ze mnie śmiać.

Po chwili przybliżył się delikatnie do mnie.

- Filip i Oliwia, cel na najbliższy czas - szepnął mi na ucho.

Pokiwałem delikatnie głową i uśmiechnąłem się szyderczo.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Hejka kochani! Mamy niedzielę i mamy rozdział. Nic ciekawego w nim nie ma. Jutro do szkoły, ale mi się nie chce.

Wpadajcie do innych książek i do _bezuczuciowosc

Komentujcie i gwiazdkujcie, choćby dla mojej głupiej satysfakcji.

Ola