- Czyli mówisz, że ty się tylko broniłeś?

- No już mówiłem Grzesiek, ten sukinsyn się na mnie rzucił.

- Ojciec ci nie wierzy?

- Wierzy. Znaczy jak Pola przywaliła Oskarowi to uwierzył, ale stwierdził, że kara musi być.

- Przecież jesteś dorosły.

- Dopóki mieszkasz pod moim dachem - udawałem głos ojca.

- To się wyprowadź. Możesz do mnie przyjechać.

- Dzięki - uśmiechnąłem się do siostry. - Powiedziałem, że się wyprowadzę, ale zagroził, że mi kartę zablokuje.

- No to się pobaw w ninję. Na nartach skaczesz, to raczej przez okno też się umiesz wymknąć.

- No umiem - plan brata nie wydawał się głupi. - A ona? Znacie wujka, jakby się dowiedział.

- To ona też ma szlaban? Za co?

- Nie wiem, po prostu ma.

- Stawiam, że jeżeli jesteście razem, to wymknięcie się z domu dla ciebie nie będzie problemem.

Uśmiechnąłem się delikatnie pod nosem.

- Mam plan!

Siostra wydarła się jak opętana, a to nie wróżyło zbyt dobrze.

- Przeprowadzisz się do mnie na czas szlabanu.

Tak, plan nie miał prawa się udać.

- Ale, żeby tata niczego nie podejrzewał, to przyjadę jutro po ciebie, a ty udasz, że jesteś zaskoczony.

Znowu się uśmiechnąłem. Moja siostra jednak nie była taka głupia, jak myślałem.

- No dobra, ale co to zmienia? Pola nadal nie ma jak wyjść.

- O to się już nie martw. Zawsze mogę przyjechać i wyciągnąć ją na zakupy, do kina, na babski wieczór.

- Przypominam ci Oli, że ona cię nie zna. Ty jej też nie.

- To zrobisz tak, że pozna. A wujek doskonale mnie zna i niczego się nie domyśli.

- Kocham cię siostra.

- Ja ciebie też.

- Ekhem, ja też tu jestem.

- Ciebie też kocham Grzesiu - zaśmiałem się.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Leżałem na łóżku, wpatrując się w sufit. Co chwilę sprawdzałem godzinę na telefonie. Pod łóżkiem leżał plecak, w którym miałem kilka rzeczy. Minuty ciągnęły się w nieskończoność. Gdy wreszcie zobaczyłem te upragnione zera, wstałem cicho. Założyłem bluzę i sięgnąłem po plecak. Przyłożyłem ucho do drzwi, w celu sprawdzenia czy rodzice śpią. Nie usłyszałem żadnych niepokojących dźwięków, teren był czysty. Wyjście przez drzwi byłoby zbyt ryzykowne. Później nie miałbym jak wrócić, bo włączyłby się alarm. Dlatego z pomocą przychodziło okno. Otworzyłem je, uważając, żeby nie zaskrzypiało. Plan miałem dokładnie opracowany. Cicho, ostrożnie i szybko zszedłem na ziemię. Nie oglądając się za siebie, przeskoczyłem płot i pobiegłem, uciekając z zasięgu wzroku. Z krzaków wyciągnąłem schowany tam wcześniej rower, wsiadłem na niego i szybko pojechałem w stronę domu Wolnych. Parę minut później, byłem już u celu. Rower znowu wrzuciłem w jakieś krzaki i schowałem się za drzewem. Wyciągnąłem telefon z kieszeni i wybrałem ten jeden kontakt.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Nie spałam. Leżałam na łóżku i wpatrywałam się w sufit. Nagle usłyszałem ciche brzęczenie przy uchu. Szybko odebrałam telefon, modląc się w duchu, żeby to nie obudziło rodziców.

- Halo?

- Hej kochanie.

- Michał?

- Jestem pod twoim domem, a konkretnie przy krzakach za drzewem.

Podbiegłam do okna i ujrzałam machającego mi chłopaka.

- Dasz radę jakoś się wymknąć?

- Jasne, wychodzenie przez okno mam opanowane do perfekcji.

Rozłączyłam się, szybko ubrałam i wkładając telefon do kieszeni, wyszłam przez okno. Chwilę później byłam już obok chłopaka.

- Jak?

Wskazał na moje „drzwi".

- Nie pytaj.

Uśmiechnęłam się tylko i pocałowałam go w policzek.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Hejka kochani! Mamy niedzielę i mamy rozdział. Majówka się kończy, czyli czas wrócić do przesiadywania przed komputerem przez pół dnia.

Wpadajcie do innych książek i do _bezuczuciowosc

Komentujcie i gwiazdkujcie, choćby dla mojej głupiej satysfakcji.

Ola