- C- czyli t-teraz mnie z-zabijesz?

-Może- uśmiechnął się łobuzersko, znikąd poczułam zimny, prawdopodobnie metal, przy szyi.

-Jeśli tak to powiedz mojej rodzinie, że ją kochałam,a przyjaciołom, że byli najlepsi, a wrogom że będą mieli paranormal activity.

Skończyłam mówić i mocno zacisnęłam powieki, jednak nie byłam gotowa na śmierć, a na ucieczkę nie ma co liczyć- był silniejszy i zapewne szybszy.

-Hmpf.. Ha..Hahahhahaha! Żałuj, że nie widziałaś swojej miny!- zaczął się śmiać, zaś ja uchyliłam lekko powieki w lekkim szoku.- Nie bój się nie zabiję Cię, nie jestem w nastroju.- mówił delikatnym tonem.

- Serio?

- Tak, dzisiaj jest twój szczęśliwy dzień - puścił mi oczko- Skoro czytasz Creepypasty to wiesz kim są Slender i inni?

-Mniej więcej tak.

- To dobrze. Ale nie jesteś fangirl?- drugie zdanie wypowiedział z takim przerażeniem, że zachciało mi się śmiać i nie mogąc się powstrzymać wybuchłam.

- Hahahahahahahahaha...- turlałam się ze śmiechu.

- Co Cię tak śmieszy?- Zapytał unosząc brew, co wyglądało komicznie.

- Hahahaha hahahaha hahahaha- teraz dodatkowo płakałam.

- No co?

- Powiedziałeś to tak jakbyś się mnie bał, a to ja powinnam się bać Ciebie. Role się odwróciły czy co? Hahaha..- Po chwili się uspokoiłam.- Wracając do pytania, nie jestem fangirl po prostu was lubię.

- Nawet nie wiesz jak mi ulżyło- powiedział, ocierając sobie teatralnie czoło, chciałam jeszcze coś powiedzieć, ale nie zdążyłam. Nagle zemdlalam, chyba oberwałam czymś w głowę.

********
3 rozdział!
Jak zwykle przepraszam za błędy.
Proszę o gwiazdki i komentarze