"Może się popływam? W końcu jest lato i tu nigdy nikogo nie ma" - pomyślałam, gdy byłam już na miejscu. Po krótkim rozmyślaniu, rozebrałam się do bielizny i weszłam do jeziora. Woda, wbrew pozorom, była nawet ciepła, co mnie zdziwiło, kąpałam się chwilę dopóki nie usłyszałam spanikowanego krzyku.

- Przepraszam, nie zauważyłem Cię już nie patrzę!- spojrzałam na brzeg, był tam chłopak o ciemnych włosach i pięknych, błękitnych oczach. Zauważyłam, że ma w ręce coś na kształt mojego szkicownika oraz parę ołówków bądź cienkopisów- z takiej odległości trudno rozróżnić. Szybko wyszłam z wody, ubrałam się i podeszłam do niego:

- Nic nie szkodzi.- Uśmiechnęłam się.- A ty co tu robisz? Zazwyczaj jestem tutaj tylko ja i ewentualnie jakieś kruki czy wróble.

- Przychodzę tu od czasu do czasu porysować.- odpowiedział nieśmiało.

- Ja też! Często tu przychodzę śpiewając piosenki, potem siadam i albo rysuję, albo rozmyślam nad wszystkim.

- Jestem Helen Otis, a ty?- przedstawił się, wyciągając do mnie rękę.

- Jestem Natalia White, miło mi.- Odwzajemniłam gest.- Wiesz skądś Cię kojarzę, ale nie pamiętam skąd dokładnie.

Pogawędziłam z nim trochę, okazało się, że mamy dużo wspólnego m.in. właśnie pasja to sztuki. Gadaliśmy dopóki, mnie nie olśniło:

- Czekaj! Ty jesteś Helen Otis co nie?- wstałam powoli się wycofując moje oczy robiły się fioletowe.(oznaka strachu)

- No tak.- wzruszył ramionami, jednakże jego usta uśmiechnęły się w strasznym uśmiechu.

- Czyli jesteś Bloody Painter- powiedziałam. Wycofywałam się co raz szybciej, póki nie poczułam za sobą drzewa.

- O! Czyli wiesz już kim jestem, czytasz creepypasty.- Mówił niby delikatnie jednak z nutką grozy.- Długo ci zajęło ogarnięcie tej sytuacji, jak na taką znawczyni. Miałaś klapki na oczach czy co? - zaśmiał się. Ciągle przybliżał się do mnie, a w końcu oparł się rękami o drzewo zagradzając mi drogę ucieczki.

- C- czyli t-teraz mnie z-zabijesz?...

**************
Hej! To już druga część, chciałabym żeby pojawiły się jakieś komentarze.
Za wszelkie błędy przepraszam☺