Ibrahim:

Mam jeszcze coś do powiedzenia temu gnojowi wiec nie odjadę od razu. Gdy podjechaliśmy pod ich dom wyszliśmy wszyscy z auta. Wyciągnąłem z bagażnika torbę Seher i ruszyliśmy w kierunku wejścia. Seher otworzyła drzwi kluczami i weszliśmy do wnętrza domu. Panowała cisza Seher i Yusuf podreptali na górę. Ja zaś poszedłem szukać Yaman'a. Mam mu kilka słów do powiedzenia. Znalazłem go w gabinecie na dole. Siedział sam za biurkiem.

- Czego chcesz ? - zapytał - moja rodzina wróciła ? - wstał do razu.

- Wrócili - mówię a on od razu ruszył do drzwi.

- Czekaj mam ci coś do powiedzenia - mówię i zatrzymuje go.

- Co ? - pyta odwracając się do mnie.

- Widziałem was mam nawet dowód ale nie pokaże ci go w sumie - mówię patrząc na niego z góry.

- O czym ty pieprzysz? - denerwuje się.

- O tym, że pieprzysz swoją byłą laskę a co gorsza jeszcze w kuchni w ukochanym miejscu twojej żony śmieciu! - syczę przez zęby.

- Jak śmiesz ! - mówi łapiąc mnie za gardło.

- Puszczaj powiem ci jeszcze jedno - mówię odsuwając go od siebie - Powiem ci jeszcze tak wiesz co ? Będę stał oprę się o ścianę wsadzę ręce do kieszeni i będę czekał.

- Na co ? - zapytał.

- Na to aż rozpierdolisz sobie życie i stracisz swoją rodzine. Ale spokojnie ja się nimi zaopiekuje za pewnie lepiej niż ty.. - mówię i wychodzę zostawiać go za drzwiami.

Wszedłem na górę i wpadłem do pokoju Yusuf'a. Zostałem ich tam oboje siedzieli na łóżku.

- To czas się pożegnać.. - mówię.

- Wujek wyjeżdża ? - pyta mały patrząc na mnie potem na Seher.

- Tak skarbie wujek wyjeżdża.. - powiedziała bardziej do siebie niż do syna.

Czułem, że ona nie chce bym pojechał ale czekałem na jakiś odzew. Na próżno.

- Wujek nie wyjeżdżaj! - krzyczy tułając nogami.

- Muszę wrócić do pracy wiesz? - mówię do niego kucając przy nim i przy Seher.

- Tak wujek wraca a ty nie przywitałeś się z tatą leć do niego! - mówi klaskają w dłonie.

Po czym mały wyszedł z pokoju a ja i Seher zostaliśmy sami.

- Szkoda, że wyjeżdzasz ale skoro musisz..

- Praca..

Zapadła cisza mało komfortowa oboje patrzyliśmy na siebie nic nie mówiąc. Po chwili ruszyłem się do wyjścia. Co mi pozostało. W pewnym monecie przy drzwiach auta Seher zatrzymała mnie.

- Przepraszam, że tak na ciebie naskoczyłam. Zostań proszę.. - mówi przytulając się do mnie.

- I to było to co na chciałem usłyszeć - mówię wtulając się w nią. Ale niestety dałem znać, że jednak wracam..

- Proszę cię.. zostań nie zdołam być tu sama..

Patrzyliśmy na siebie dość długo gdy w końcu odsunęliśmy się od siebie a ja wszedłem do samochodu. Doszedłem do wniosku, że nie dam rady jej tak zostawić..