Wznoszę się.
Powoli unoszę ponad taflą wody, wszystkie leki mojej zmarzłej duszy.

Szybuje.
Wytrzepuje obawy i zwiędłe uczucia, spośród piór, mych zniszczonych przez ludzi, skrzydeł.

Lecę.
Staram się obmyć z wszystkich wspomnień, które zatruwają mój, niegdyś piękny  umysł.

Zatracam się.
Próbuje zacząć od nowa, zapominając o swoim starym, wyblakłym życiu.

Startuje.
Bo przecież to dopiero początek.

Bel