♢TRZY DNI PÓŹNIEJ♢

☆Natalia
Obudziłam się ponieważ było mi bardzo gorąco i nie mogłam wytrzymać już tego. Rozejrzałam się po pokoju  w którym byłam. Nic zwyczajnego. Ciemne odcienie barw i nie za dużo mebli, trzy pary drzwi znając życie są to drzwi do łazienki, garderoby i aby wejść i wyjść z tego pokoju. Duże okno z wyjściem na duży balkon na którym, są dwa czarne  krzesła z małą poduszką i szklany mały stolik kawowy. Teraz zwróciłam uwagę na to, że czyjaś ręką mnie mocno do siebie tuli, przez co jest mi za gorąco. Lekko obruciłam się w drugą stronę z dużą trudnością, ale się udało. Zaczęłam wołać Blake, aby się obudził lecz nic się nie stało i spał wciąż jak kamień. Westchnełam i zaczęłam ruszać go po ramieniu. Też to nic nie dało. Jeśli czegoś zaraz nie wymyśle to się udusze bo ledwo co oddycham i jest mi strasznie gorąco, że nie mogę wytrzymać już. Nagle wpadł mi pewien pomysł. Zaczęłam bardzo bardzo  bardzo mocno krzyczeć.

-A AAA RATUNKU CHCĄ MNIE ZABIĆ!!!~zaczęłam krzyczeć jak wariatka.

Bardzo szybko wstał i zaczoł wściekły bardzo bardzo bardzo głośno warczeć, że chyba go słychać na dole. Nie mogłam już wytrzymać i zaczęłam się śmiać. Blake po chwili zorientował się, że nikogo nie ma tutaj i w szoku spojrzał się na mnie. Próbowałam się uspokoić, ale udało mi się to zrobić po dwudziestu minutach a on sam się zaczoł śmiać z siebie. Kiedy przestaliśmy się już śmiać zapytał się mnie.

-Niunia czemu mnie obudziłaś w ten sposób?

-Próbowałam ciebie obudzić mówić do ciebie, lekko ciebie szarpać, ale to nie działało więc mi tylko to zostało. Jeszcze trochę, a bym się udusiła i ugotowała. ~powiedziałam spokojnym głosem.

-No dobrze skarbie, skoro już nie śpimy, a jest już ~ spojrzał się na zegarek, który jest na szawce nocnej~ dwunasta czterdzieści jeden pójdziemy coś zjeść. Tylko się najpierw ubierzemy. ~powiedział i delikatnie nosem przejechał mi po szyi. Aż mnie przeszły ciarki przyjemności. Odsunęłam się od niego i zapytam prosto z mostu.

-A w co mam się ubrać, skoro nie mam żadnych ubrań ?

[WYBUCHŁ BLAKE ŚMIECHEM]

-Oj misia, ależ masz ubrania, bieliznę i buty. O to nie musisz się martwić ~powiedział i mnie przytulił.
Po chwili złapał mnie za dłoń i skierował do jednych z par drzwi. Okazało się to być garderobą, jak oczywiście przypuszczałam. W niej jest tak bardzo dużo ubrań, że nie mogę w to wszystko uwierzyć.

-Księżniczko to jest nasza wspólna garderoba, ta po lewej stronie część to twoja, a ta po drugiej stronie to moja.

-WOOOW! Ile tu ubrań? Tyle to aż nie widziałam. I to są moje? ~zapytałam się go.

-Pewnie niunia. Wybierz sobie jakieś spodnie a ja Ci dam moją koszulkę i bluzę. ~ powiedział.

-Ok ~powiedziałam.

Podeszłam bliżej wszystkich ubrań i wybrałam luźne ubrania, czystą bieliznę, i skarpetki. Czarną bluzę z kapturem dostałam od Blake. Z tymi ciuchami poszłam do łazienki i wziełam szybką kąpiel, po kąpieli szybko się wytarłam i ubrałam w przygotowane rzeczy. Palcami przeczesałam włosy i umyłam czystą szczoteczką moje zęby. Po chwili wyszłam z łazienki i skierowałam się do garderoby po jakieś buty.
Tak wogule to dzisiaj założyłam to:

Skarpetki, czarną bluzę Blake i zwykłe białe trampki. Gotowa usiadłam na łóżku i czekałam na Blake kiedy wyjdzie z łazienki. Po dziesięciu minutach wyszedł już ubrany w biały t-shert, czyste bokserki, czarne rurki z dziurami, skarpetki i czarne sportowe buty. Kiedy byliśmy gotowi wyszliśmy razem z pokoju i zeszliśmy do kuchni. W niej byli rodzice Blake i jego siostra z swoim mate.

-Dzień dobry ~powiedziałam do nich.

-Witaj słonko, siadaj zaraz tobie i mojemu synowi zrobię jeść. Co chcecie zjeść? ~zapytała uśmiechnięta starsza kobieta.

-Hmmm...może byśmy zjedli płatki z mlekiem ~powiedział.

-Ok już się robi ~powiedziała.

Po pięciu minutach przede mną i Blake'm została postawiona miska z wspomnianym jedzeniem. Bleee... jak ja nie lubię płatków z mlekiem. Blake zaczoł tak to jeść swoją porcję, a ja wogule nic nie ruszyłam i nie zjadłam. Wszyscy się na mnie spojrzeli i odezwali.

-Natalcia czemu ty nic nie jesz?

-Bo bardzo nie lubię płatków z mlekiem. BLEEE...

-Czemu bleee, przecież są dobre?

-Bo są zmiękczone, jest w nich duża ilość cukru i nie mają smaku.

-Nie przekonam cie, abyś coś zjadłam?

-Yhm...