Powoli zaczynało do mnie docierać, że Adrien jest w moim domu. Minęły zaledwie 3 dni, od dnia, w którym się tu dostał.

Kiedy wstałam, zauważyłam, że obok mnie nie ma chłopaka.
Nikt nie może go, przecież zobaczyć!

Zbiegłam po schodach na dół i nie uwierzyłam własnym oczom.

- Co będziesz jadła Księżniczko? - spytał.

Na stole leżały przeróżne dania, zaczynając od owsianki, a kończąc na tostach.

- Ty to wszystko zrobiłeś? - spytałam.

- Jasne, że ja. - odparł dumnie.

- Raz się do czegoś przydałeś - powiedziałam siadając przy stole.

Sięgnęłam po grzanki i posmarowałam je Nutellą.

- Dobrze gotujesz, jak na ciebie.

- A dziękuję - ukłonił się.

Gdy wszystko zjedliśmy, umyliśmy naczynia i schowaliśmy produkty.

Wróciłam do pokoju, siadłam na łóżku i wzięłam mój telefon do ręki.

Nagle dostałam wiadomość od mojej przyjaciółki.

Susan: Hej Alice! Pamiętasz? Umówiłyśmy się dziś do kina.

Alice: Pamiętam, na co idziemy?

Susan: Idziemy na "Alicję po drugiej stronie lustra", nie pamiętasz?

Alice: Pamiętam, o której seans?

Susan: O 18:00, dobra kończę, widzimy się w kinie!

Alice: Papa!

- Kto to Susan? - spytał głos obok mnie.

Adrien, kiedy on tu wszedł?

- To moja przyjaciółka, a co?

- Wybieracie się dziś do kina? - spytał.

- Tak, zostaniesz 2 godziny sam, nie przeszkadza ci to, prawda?

- Nie no, jasne, że nie przeszkadza - powiedział sarkastycznie.

- To super - powiedziałam, po czym wstałam z łóżka i poszłam zbierać się na wyjście do kina.

- To był sarkazm! - usłyszałam krzyk dobiegający z pokoju.

~17:30~

Zbliżała się godzina seansu.
Stałam jak głupia przed kinem, czekając na Susan.

Nagle usłyszałam dźwięk wiadomości z mojej kieszeni.

Susan: Spóźnię się trochę, możesz już wejść na salę.

Alice: Okk :)

Kupiłam nam popcorn, dałam osobie stojącej przy sali bilet (dop. aut Nie wiem jak ona się nazywa xD) i weszłam na salę.

Było w niej pusto, więc cisza gwarantowana.

Wyjęłam telefon i sprawdziłam godzinę.

- 17:43, luzik.. - powiedziałam.

Usłyszałam jak ktoś wchodzi do sali.

Nie wiedziałam kto to i nawet nie chciałam wiedzieć, dopóki nie usiadł obok mnie.

Żeby nie być niekulturalnym, musiałam się przynajmniej przywitać.

Spojrzałam w stronę osoby siedzącej obok.

- Adrien, co ty tu do cholery robisz?

- Przyszłem na film, nie widać?

Wzięłam głęboki oddech.

- Zaraz przyjdzie tu Susan i raczej nie powinno cię tu być.

- Spokojnie - położył nogi na oparciu fotela z przodu. - nikt mnie nie zobaczy.

Gdybym tylko w to uwierzyła.

------------------------------------------------------
Ok, skończyłam, wstawiam go o 2:45, ale co tam.