Travis

Gdy patrzyłem, jak William całuje się z Mią coś we mnie wstąpiło. Chciałem podejść tam i mu przywalić albo ewentualnie złamać parę kości. Jednak postanowiłem, że będę się trzymać z daleka od dziewczyny, ale gdy zobaczyłem, że idą na górę... myślałem, że dostane pieprzonego zawału serca. Co ona wyprawia? Przecież nie jest taka... 

– Co tam Travis? Rusza cię widok Mii? Mówiłeś, że jest tylko grą... 

– Możesz się zamknąć? Nie prosiłem cię o zdanie Olivia – wysyczałem jej to w twarz. 

Pochyliłem się i wziąłem do ręki czerwony kubek z alkoholem. Musiałem coś wymyślić. Nie pozwolę, żeby chłopak się do niej dobrał. 

– Wiadomo w jakim celu idą na górę... A ja myślałam, że Mia jest taka grzeczna i ułożona... – zakpiła blondynka. 

Nie pomagało mi to w niczym, a bardziej doprowadzało do furii. Muszę znaleźć Kirę i poprosić ją, by poszła po dziewczynę, inaczej wyrządzę komuś krzywdę... 

Ruszyłem w stronę kuchni, gdzie prawdopodobnie była przyjaciółka Mii. Nie mogłem się mylić. Siedziała na blacie kuchennym i całowała się z Owenem. Coś w środku mnie zakuło. Los widać lubi ze mnie kpić. Ile bym oddał, by być na miejscu Owena, lecz nie z Kirą. 

 Wyszarpałem bruneta z uścisku rudej, a na twarzy Owena malowała się wściekłość. Taa stary, ja też jestem wkurwiony. 

 – Co ty odpierdalasz? 

– Ja nie do ciebie. Kira, idź po Mię! Poszła z Billym na górę – wytłumaczyłem. 

– I co z tego? Niech dziewczyna korzysta. – Na jej krwiste wargi wkradł się chytry uśmiech, który doprowadził moją krew do wrzenia. 

– Co?! Ma się bzyknąć z jakimś pierwszym lepszym gościem?! 

– Jakoś ty nie patrzyłeś się na nią, gdy przyszedłeś z tym plastikiem! Nawet nie wiesz, jak ją to bolało, gdy kazałeś się jej trzymać od siebie z daleka! 

– Ty nie rozumiesz! Nie chce jej kurwa skrzywdzić! 

– Pozwól komuś decydować, czy chce się z tobą zadawać – wyszeptała. 

Do mojej głowy wlatywały myśli, niczym naboje, które raniły mój mózg. Co jeśli się jej podobam?  Nie podziękowałem nawet, a niczym burza wyleciałem z kuchni. Ruszyłem po schodach, a na korytarzu zobaczyłem ją. Stała plecami do mnie, a jej ciało wyrażało przygnębienie. Jaki ty jesteś głupi Travis – powiedziałem do siebie w myślach. 

– Czy ja wiem... – wypowiedział te słowa Billy do dziewczyny, a jego usta wygięły się w chytrym uśmiechu. 

– Co masz na myśli? 

Mia odwróciła się w jego kierunku, nie zauważając jeszcze mnie. 

– Co tam Travis? 

– Zejdź mi z oczu. 

Czułem, że jeszcze chwila i wybuchnę, a nie chciałem robić mu krzywdy. Był moim kolegą z drużyny, a raczej ciężko będzie mu się grać z połamaną nogą...

– A to, czemu? Właśnie miałem pokazać Mii mój pokój – odparł, poruszając dwuznacznie brwiami. 

– Ja mogę pokazać ci najbliższy cmentarz. 

Mój głos był bardziej lodowaty, od samej góry lodowej, przez którą zatonął Titanic. 

– Chodź Mia, bo ten człowiek nie wie czego chce. Idź się zajmij tą blondynką – powiedział, wspominając Olivię.

Tylko że ja jej nie chce. Pragnę moją Mię. 

Zobaczyłem, jak Billy bierze ją pod ramię i robi dwa kroki do jego pokoju. Wstąpił we mnie diabeł. Widziałem wszystko na czerwono, a moje pięści się zacisnęły. Krew w głowie zaczęła bardziej szumieć. Adrenalina w żyłach zaczęła szybciej krążyć. Zrobiłem krok w ich stronę i odwróciłem w swoim kierunku szatyna. Chciałem mu po prostu przywalić, by zrozumiał, że ma się trzymać z dala od blondynki.Wyżej wymieniona dziewczyna stanęła pomiędzy nami, a z jej słodkich ust padły bolesne słowa. 

– Co ty odwalasz Travis? Mówiłeś, że mam się trzymać od ciebie z daleka.

– A ty co odwalasz Mia? Pierwszy raz go widzisz, a pchasz mu się już do łóżka.

Gdyby nie maska, która była na mojej twarzy, mogłaby zobaczyć tylko jedno...ból. Cierpiałem z tego powodu i dla mnie też nie było to wszystko łatwe. Myślałem, że tak po prostu będzie lepiej.

– A co ciebie to obchodzi? Ty możesz, a ja nie? 

Dużo mnie to obchodzi, bo jesteś moja! Chciałem jej to i coś innego wykrzyczeć w twarz, by mogła zrozumieć, ile dla mnie znaczy. Wcześniej nie byłem gotowy, ale teraz chciałem z nią być. Tylko z Mią pragnąłem mierzyć się z przeciwnościami losu. Obiecuję, że będę nosił ją na rękach. Przyrzekam, że się zmienię. Ślubuję jej swoje serce i zaklinam na wszystko, że będę o nią walczył. Albowiem była warta wszystkiego...

William uciekł, ze słowami pożegnania, a ja chwyciłem ją i wepchałem do pokoju. Rozglądała się po pokoju, ale przerwałem to. Chwyciłem jej twarz w swoje dłonie i pocałowałem ja. Jej usta należą tylko do mnie. Ciało, głos i emocje są moją własnością, a jak ktoś spróbuje mi to odebrać, to skończy na oiomie. Ocknąłem się, gdy poczułem siarczysty policzek.

Ona jest chyba nienormalna – pomyślałem.

– To za to, że mnie odtrąciłeś...

Po jej policzku spłynęła pierwsza łza, a ja miałem ochotę sam siebie skopać. Gdybym mógł to podałbym jej swoje serce na złotej tacy.Minęło parę sekund ciszy, a ona po nich wpiła się w moje usta. Chciałem skakać, jak pieprzony mały chłopczyk, który na gwiazdkę dostał PlayStation. 

– A to za co? 

– Bo cię potrzebuję...

Po tych słowach przepadłem...

I wiedziałem jedno... była moja...

***

Wyszliśmy z pokoju, a ja trzymałem ją za dłoń, która gubiła się w mojej większej. Od dzisiaj, od tego momentu mogłem nazywać ją moją dziewczyną i wiecie jak się z tym czułem? Macie racje...

Zmierzaliśmy do kuchni. Gdy weszliśmy oraz zobaczyła nas Kira, usłyszałem jedynie pisk. Serio laski się tym, tak ekscytują? Z kolei na twarzy bruneta malował  się szok. Po chwili jednak oprzytomniał. 

– W końcu pokazałeś, że masz jaja, Travis – odparł ze śmiechem Owen.

– Musiał ktoś mi dać motywację do działania – mrugnąłem okiem w stronę Kiry.

Też tak naprawdę należą się podziękowania dla Williama, gdyby nie otworzył mi oczu, dalej siedziałbym z Oliwią. A teraz trzymam w ramionach cały mój świat.

Oparłem głowę na ramieniu Mii i zaciągnąłem się jej zapachem. Tak pachnie szczęście...Już nie szalały we mnie potwory. Czułem w środku spokój i cisze. 

– Co tu się dzieje?

Odwróciłem się w stronę Joela, który patrzył się na nas z otwartą buzią, a jego prawe oko zaczęło dziwnie drgać.

– Stoimy, nie widać?

– Ale... czemu tak blisko siebie? – wyjąkał.

– Bo nie daleko. Jeszcze jakieś pytania? – Miałem ochotę uderzyć się w twarz za jego głupotę.

– Nie widzisz? Są razem – zapiszczała Kira.

– Jezu... – odparł Joel.

– Idziemy stąd? – wyszeptałem Mii do ucha, na co ona pokiwała głową.

Chciałem pobyć z nią trochę sam oraz porozmawiać o tym wszystkim.

Złapałem ją za rękę, choć nie mogłem się do tego jeszcze przyzwyczaić. To był absurd. Fatamorgana.

– A wy gdzie?

– Przejść się.

– Proszę, nie mów, że będziesz tym ckliwym, romantycznym gościem – wyskomlał Joel.

– Dla niej mogę być nawet nikim – powiedziałem, spoglądając w jej szare tęczówki.

***

Jak się podoba? Taki z perspektywy Travisa. ❤

Krótki, bo krótki, ale jest :D Chcę teraz napisać z perspektywy Mii. Wiemy, co czuje Travis, a co czuje ona? Przekonacie się w kolejnym. 

JEDYNIE MOGĘ ZDRADZIĆ, ŻE JUŻ BĘDZIE LOVE STORY ;))

Zostawcie coś po sobie <3 ✩✩✩
Jeśli podoba wam się opowieść, polecajcie dalej ❤️

Pozdrawiam, Blake ❤