"Zawsze możesz tu wrócić"
Opuszczony dom, w którym już nie ma ciepła.
Meble nowiutkie i zakurzone, jakby nikt ich nie używał.
Zeszyt i pióro na biurku nie przestały czekać.
Na kogo? Czyżby kiedyś było tu jakieś życie?
Ależ oczywiście, było i to jakie piękne.
Często padał deszcz, a w kominku tańczyły iskry.
Codziennie tak samo, lecz nikomu nie przeszkadzało.
Chociaż były chwile, kiedy powstawały kłótnie.
Niekiedy tak poważne, iż trudno było Ci nam wybaczyć.
Nie narzekamy, gdyż życie było śliczne. Dlaczego?
Dlaczego nie potrafiłaś się nim cieszyć?
Postanowiłaś nas bezwiednie opuścić. Dlaczego?!
Każde z nas krzyczało, jakbyś wyrywała nam duszę.
Gdybyśmy potrafili - płakalibyśmy krwią. Niestety;
pozostało nam milczeć, zaakceptować tak podłą decyzję.
I teraz strzępki jakie z nas zostały dalej czekają - na Ciebie.
Mimo, iż to niemożliwe i podświadomie wiemy o tym.
My - twoje emocje - chcemy dalej żyć! Wróć do nas!
Czemu tak bardzo nienawidzisz?! Czemu uciekłaś?
Zabiłaś każde uczucie - zostawiając ten dom pusty.
Zawsze będziemy za Tobą tęsknić.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro