Czy tak ma wyglądać mój koniec?
Głowę rozrywa krzyk "zdrajca!".
Chociaż nie mogłem zrobić absolutnie nic.
Przeklęte wyrzuty sumienia nie dają spokoju.
Nawet nie dam rady spojrzeć Ci w twarz.
Co miałbym niby powiedzieć?
Jak wytłumaczyć to, że odchodzę na zawsze?
Przeprosić? Wiadomym jest brak wybaczenia.
Twoje oczy tak bardzo podobne do moich.
Słonko tobie też zapadła się ziemia u stóp?
Lekko uśmiechnięty powiem "miałem tak samo".
Spojrzysz na mnie pełna obrzydzenia,
od teraz już zawsze tak będzie.
Boli jak moje rany na nadgarstkach.
Nie mam prawa się skarżyć!
Chociaż to ich wina, milczę.
Zniszczyli mój świat, jakby
od początku nie należał do mnie.
Ale nie powiem ci tego, byś nie tęskniła.
Będę zdrajcą, który zostawił Cię bez ani jednej łzy.
Czym mam płakać?
Wczoraj jeszcze miałem trochę siły...
Dziś została pusta skorupa pękająca w szwach.
Obiecałem, że zostanę,
teraz moje słowa stały się kłamstwem.
Wybacz mi! Błagam!
Nie chciałem być zdrajcą...