Rozalia

Czarnooki zatrzymał się na jakimś wzgórzu, nic nie było widać. Bo w końcu była noc, a co za tym szło? Że było ciemno. Super, w ogóle go nie znam, a wywiózł mnie na jakieś wzgórze. Nocą. Gdzie nikt mnie nie usłyszy. Jak nie umrę dzisiaj, to będzie cud, zapewne mnie zakopie czy coś. Może on naprawdę jest psychopatą? A do tego zabójcą?
Louis zgasił silnik i odpiął pas, wzdychając.

- To co, zabijesz mnie, a później zakopiesz?- spytałam.

Chłopak zmarszczył brwi, a następnie parsknął śmiechem.

- Nie, to może następnym razem- odparł, wychodząc z auta.- Chodź.

Westchnęłam, opinając pas, wyszłam z auta, podchodząc do Louisa, który opierał się o maskę samochodu i spoglądał w niebo. Powtórzyłam czynność Luke'a, popatrzała przed siebie. Ujrzałam pięknie oświetlone miasto, naprawdę wyglądało to przepięknie. Ze wzgórza było widoczne całe Santa Monica.

Popatrzałam na Louisa, który odpalił papierosa, a później spojrzałam w górę, na niebo. Niebo było czarne, tak jak oczy Louisa, było pełno przepięknych gwiazd, które rozświetlały mrok. Znowu spojrzałam na chłopaka, który palił używkę, patrząc w górę, na mrok i gwiazdy, które pięknie świeciły.

- Co tu robimy?- zapytałam.

- Chciałem pokazać ci to miejsce- rzekł.

-Czemu?

- Bo stwierdziłem, że chce, żebyś je zobaczyła- dalej mówił tak tajemniczo.

- To jakieś ważne miejsce?- spytałam z ciekawością.

- Tak, ważne dla mnie- odrzekł.- Przychodziłem tu, jak było źle, jak potrzebowałem ciszy i spokoju, gdy nie chciałem rozmawiać z ludźmi- dodał.

Nie chciałam ciągnąć tego tematu i tak Louis otworzył się przede mną, w jakimś procencie.

- Tak naprawdę, to w ogóle cię nie znam- stwierdziłam, Lee zwrócił na mnie swoją uwagę.- Zagrajmy w grę, zadajemy sobie pytanie, na które musimy odpowiedzieć, szczerze.

- Okej, zacznij- powiedział beznamiętnym tonem.

Zdziwiłam się. Że tak szybko się zgodził.

- Studiujesz?

- Tak, finanse i rachunkowości- odpowiedział.- Będziesz wybierała się na studia?

- Tak, ale jeszcze nie wiem, na jakie ale jeszcze trochę czasu mam- uśmiechnęłam się delikatnie.

Louis pokiwał głową, zaciągając się fajką.

- Pracujesz?- zadałam kolejne pytanie.

- Pomagam ojcu- wypuścił dym z płuc.- Masz jakieś hobby?

- Można powiedzieć, że trenuje siatkówkę, a ty?

- Wyścigi samochodowe- odparł.

To akurat wiedziałam.

- Twoje ulubione kwiaty?- zadał kolejne pytanie.

- Białe goździki- kocham te kwiaty.- Masz rodzeństwo?

- Tak, brata- odparł.

- Opowiesz coś o bracie?- spytałam, zanim zdążył coś powiedzieć.

- Aiden, mój młodszy brat, jest naprawdę mądrym siedmiolatkiem- zaczął, zaciągając się używką.- Z wyglądu niby jest całkowitym przeciwieństwem mnie, ale tak naprawdę jesteśmy do siebie podobni, z charakteru czasami też- dokończył swoją wypowiedzi.

Zaciągnął się papierosem ostatni raz, następnie wyrzucił niedopałek, zadeptując go butem.

- Jak masz na drugie imię?- spytał.

- Alison- odpowiedziałam.- To teraz ty, jak masz na drugie imię?

- Leonard- powiedział beznamiętnie.

Louis Leonard Lee.

- Ładnie.

- Twoje też jest ładne- jego kącik ust powędrował do góry.

Odwróciłam głowę w stronę Louisa, zauważyłam, że on już na mnie spoglądał.

- Kto wymyślił twoje drugie imię?- spytałam.

- Mój tata. Stwierdził, że będzie śmiesznie, jak moje inicjały będą brzmieć: L.L.L- odpowiedział.- A twoje kto wymyślił?

- Też tata, a to dlatego, że moja mama miała na imię Alison- trochę posmutniałam, ale uśmiechnęłam się smutno.

Louis musiał to zauważyć, zbliżył się do mnie. On wiedział. Wiedział, że mojej mamy już nie ma na tym świecie.

- Nie musiałaś tego mówić.

- Wiem.

Popatrzałam do góry, bo Louis był ode mnie sporo wyższy, spojrzałam w jego oczy. Jego oczy wyglądały jak dzisiejsza noc. Noc z gwiazdami. Coś w nich błyszczało, małe gwiazdki. Dopiero teraz zauważyłam, że staliśmy niebezpiecznie blisko siebie. Louis przybliżył się jeszcze bliżej, i mnie... pocałował.

Przez chwile nie oddawałam pocałunku, dopiero po chwili go odwzajemniłam. Na chwilę czas się zatrzymał, poczułam motylki w brzuchu. Louis położył swoją wytatuowaną, lewą rękę na mój policzek, poczułam na mojej skórze chłód jego sygnetów. Drugą rękę położył na mojej szyi. Ja również jedną dłoń położyłam na jego policzku, a drugą wplątałam w jego włosy. Pocałunek był delikatny, subtelny, ale i namiętny. Nie trwało to długo, może z kilka minut, ale dla mnie, ten pocałunek trwał jak dzień, miesiąc, rok.

Oderwaliśmy się od siebie dopiero wtedy, gdy zabrakło nam tchu. Dalej staliśmy w tej samej pozycji, zdyszani, z mokrymi od śliny ustami, oraz opuchniętymi od pocałunku. Popatrzałam w oczy Louisa, a on w moje. Jego oczy nie wyrażały tego co zawsze, nie były lodowate, obojętne. Tylko wyrażały emocje, jego oczy błyszczały. W pewnej chwili przypomniało mi się, że to przecież przyjaciel mojego brata i jak Neteo tylko się dowie, to mnie zabije. Czym prędzej odskoczyłam od Louisa, odeszłam kilka kroków od chłopaka, oraz auta. Wtedy zakłopotany Louis się odezwał:

- Zrobiłem coś nie tak?- zapytał zakłopotany.

- Tak- wypaliłam zdenerwowana.- Znaczy nie, znaczy... uch, nie wiem- powiedziałam, chodząc w kółko ze zdenerwowania.

- Okejj, spokojnie, co się stało?- spytał spokojnym tonem.

- Neteo nas zabije- odparłam zrezygnowana.

- Naprawdę, pierwsze, o czym pomyślałaś po pocałunku, to jest twój brat- Louis uśmiechnął się kpiąco.

Jego uśmiech był taki piękny. Wyglądał jak upadły anioł, jak dziecko samego diabła i anioła.

- Czy ty możesz się ze mnie nie nabijać?- powiedziałam, podchodząc do niego.

Czarnooki w odpowiedzi podniósł tylko ręce w obronnym geście.

- Chodź tutaj- odrzekł.

Podeszłam do niego bliżej, położył dłonie na moich policzkach.

- Neteo nie musi się dowiedzieć- oznajmił to z takim spokojem.

Wcisnął w moje usta pocałunek. Zdjął ręce z moich policzków. Z powrotem oparłam się o maskę samochodu. Objęłam się ramionami, a Louis za to zarzucił mi rękę na ramiona.

- Zimno ci?

Spojrzałam wprost w jego oczy.

- Troszeczkę- odpowiedziałam.

Louis zdjął rękę z moich ramion, następnie podszedł do auta. Dokładnie do tylnych drzwi, otworzył je. Wyciągnął z samochodu swoją czarną kurtkę. Podszedł do mnie i założył mi ją na ramiona, objął mnie jedną ręką. Uśmiechnęłam się.

***

Leżałam na moim łóżku, rozmyślając o dzisiejszej nocy na wzgórzu. Na którym całowałam się z Louisem. Po naszym pocałunku spędziliśmy jeszcze dwie godziny na wzgórzu, potem Luke odwiózł mnie i pomógł mi wejść do pokoju przez okno. Gdy chłopak opuścił mój pokój, to przebrałam się w piżamę. A teraz leżałam i rozmyślałam o tym wszystkim, o nas. Przypomniało mi się, że mam gumkę na nadgarstku, chciałam ją ściągnąć, ale zauważyłam jej brak. Zmarszczyłam brwi. A później mnie olśniło.

Louis.
Louis, musiał mi ją zabrać.
Co za gnojek.
Uroczy gnojek.

Louis Leonard Lee.

************************************************************************************

Hej mam nadzieje że rozdział wam się podobał. Następny rozdział będzie z perspektywy Louisa, więc bądźcie cierpliwi i czekajcie na kolejne rozdziały.

Instagram: koliwia216_

Tik Tok: koliwia216_books

Miłego dnia/nocy Koliwia.