Mężczyzna usiadł na biurku, obserwując uważnie blondyna zajmującego krzesło naprzeciwko. John Watson w zamyśleniu popijał herbatę z ulubionej filiżanki, patrząc przed siebie tępym wzrokiem. Po dłuższej chwili odstawił naczynie i sięgnął do szuflady po laptopa. Gdy postawił urządzenie przed sobą i chciał już zamknąć szufladę, dostrzegł na jej dnie coś, z czym dawno nie miał styczności.
Broń.
Czarny, wypolerowany SIG-sauer, leżący do tej pory bezczynnie pod laptopem, teraz odbił od siebie słaby, pojedynczy promień światła, ukazując wirujące w powietrzu drobinki kurzu. John przełknął głośno ślinę i sięgnął po niego, po czym obrócił w dłoniach kilka razy. Widząc to, mężczyzna siedzący na biurku zeskoczył z mebla i stanął za doktorem. Jedną ręką objął go w pasie, a drugą musnął dłoń Watsona. Pistolet wypadł z ręki blondyna i z hukiem zderzył się z dnem szuflady, a mężczyzna rozejrzał się zdezorientowany w tej samej chwili, w której brunet go puścił, oddalając się kilka kroków. Niczego nieświadomy żołnierz wzruszył ramionami i domknął szufladę biodrem. Usiadł na krześle i otworzył laptopa. Zalogował się do bloga, po czym popatrzył chwilę na pustą stronę na ekranie. Oczami wyobraźni widział obelgi pod jego własnym adresem wyświetlające się na białym tle. Westchnął i z rozmachem trzasnął matrycą o klawiaturę, rezygnując z pisania czegokolwiek tego dnia i poszedł zrobić sobie kolejną herbatę.
Brunet odetchnął z ulgą, po czym przeczesał emitujące delikatne światło, ciemne włosy bladymi palcami.
Anioł, który zawiódł.
Nie zrobi tego ponownie.
~
Krótki, spokojny prolog, mam cichą nadzieję, że Was nim zaciekawiłam. Już wkrótce rozdział pierwszy ^^

Z góry uprzedzam, że nie udzielę wyjaśnień co do powyższego tekstu. Możecie snuć sobie własne domysły i dzielić się nimi pod opowiadaniem, ale wszystko będę odkrywać przed Wami kawałek po kawałku, więcej z każdym kolejnym rozdziałem :d

Cierpliwości moi drodzy, cierpliwości...