*tydzień później*

Wrócił pan i władca szkoły. We własnej osobie! Calvin Wayland przemierzający szkolny korytarz powrócił!

Taki nastrój udzielił się dużej części uczniów, szczególnie dziewczynom. Oczywiście poza tymi, których Piątka, będąca już w pełnym składzie, nie dawała żyć. Sama byłam jedną z tych osób. Obserwując Calvina zmierzającego do swojej szafki zastanawiałam się co oni mu wmówili i dlaczego w to wszystko uwierzył. Charlie, David, Leon i Simon skutecznie uniemożliwiali nam jakikolwiek kontakt. Zaczęłam się nawet zastanawiać czy to jakiś czar, który pryśnie jak ze sobą porozmawiamy.

Zrezygnowana ruszyłam w kierunku sali, ale pędzący prosto na mnie chłopak popchnął mnie na bok robiąc sobie miejsce i nie zwracając uwagi na porozrzucane zeszyty, które jeszcze chwilę temu miałam w rękach pobiegł dalej. Podwójnie zła zabrałam się za zbieranie porozrzucanych przedmiotów. Zrobiłam to w miarę szybko i zwinnie, jednak nie mogłam znaleźć zeszytu od matematyki. Podniosłam się i rozejrzałam po okolicy zauważając moją zgubę kilka metrów dalej, przygniecioną przez nogę mojego dawnego kolegi. Podeszłam do szafki Calvina obserwowana przez niego i sporą część uczniów.

- To ty. - Spojrzałam na niego obojętnie.

- Brawo Kolumbie. To ja. Oddasz mi zeszyt?

- Jesteś strasznie nie miła - stwierdził.

- Uczę się tego specjalnie dla ciebie.

- Mam czuć się wyjątkowy?

- Bez przesady. - odpowiedziałam.

Schylił się i podniósł moją własność.

- Co będę miał z tego, że ci to oddam?

- Wszystkie zęby na swoim miejscu.

- Do tego agresywna.

- Zapisz to sobie, bo jeszcze zapomnisz. Chyba często ci się to zdarza.

Na korytarzu rozbrzmiał dzwonek.

- Muszę iść - oznajmił.

- A mój zeszyt?! - krzyknęłam za nim.

- A no tak. - Przyjrzał mu się i wrzucił do pobliskiego kosza.

...

Wkurzona usiadłam obok Emmy na jadalni.

- A tobie co? - zapytała.

- On udaje, że mnie nie zna.

- Kto?

- Calvin. Nie miał odwagi zakończyć nawet naszej znajomości. Zachował się jak tchórz.

- Może to coś innego?

- Co niby? Stracił pamięć? Przecież pamięta wszystko i wszystkich poza mną. Jedyne wyjaśnienie to wymazanie wspomnień związanych ze mną, ale nie żyjemy w filmie. Takiego czegoś nie ma.

- Masz rację. To jest podejrzane.

- Do tego znowu zachowuje się jak skończy cham.

- Co masz zamiar z tym zrobić?

- Nic. Nie będę zawracać sobie nim głowy. Skoro tak się zachował to proszę bardzo. Bez niego też będę szczęśliwa.

Siedziałyśmy chwilę w cichy jedząc sałatkę, która była jedną z nielicznych dobrych rzeczy na stołówce.

- Dobra muszę iść. Mam teraz wychowanie fizyczne - powiedziałam.

- Powodzenia.

- Przyda się. Dzisiaj jest dzień w którym ćwiczymy z klasą Calvina.

Poszłam odłożyć tackę z resztą nie zjedzonego posiłku i skierowałam się do szatni. Nie było jeszcze wszystkich dziewczyn, więc na spokojnie się przebrałam i czekałam na rozpoczęcie zajęć.

- Panienki zapraszam na salę. - W drzwiach stanął nauczyciel.

Wszystkie posłusznie wyszłyśmy z szatni. Lekcja zaczęła się od dziesięciominutowej rozgrzewki, po której wybrałyśmy grę w kosza.

- Clary idź po piłkę.

Wykonałam polecenia nauczyciela zmierzając do kantorka z wszelkimi sprzętami sportowymi. Chwyciłam klamkę w momencie, gdy ktoś po drugiej stronie z impetem otworzył drzwi. Poczułam ogromny ból łapiąc się za krwawiący nos.

- Rany! Przepraszam! Ja nie wiedziałam! - Jakaś dziewczyna z trzeciej klasy wydzierała się pogarszając sytuację.

W jednej chwili obok nas pojawił się wuefista i cały tłum gapiów.

- Co się stało? - zapytał.

- Bo ja wychodziłam, ale nie wiedziałam, że ona tam jest i że coś może się stać... - moja sprawczyni zaczęła tłumaczyć, płacząc się w słowach.

- David! Co tak stoisz? Zaprowadź Clary do higienistki.

Nie ma innych chętnych?

Chłopak był zdziwiony, ale nie zlekceważył polecenia trenera. Prowadził mnie powoli i bez słowa korytarzami szkoły.

- No teraz to będziesz wyglądać. - W końcu się odezwał.

- Jak ci się nie podoba to nie patrz.

- Trudno będzie nie zauważyć twój zmiażdżony nos brzydulo.

- Jak mnie nazwałeś?

- Brzydula.

- Chyba naoglądałeś się za dużo "Trzy metry nad niebem".

- Ona miała ładniejszy nos.

- Czyli oglądałeś. - Zaśmiałam się.

- To tutaj. Dalej poradzisz sobie sama.

Weszłam do gabinetu wcześniej pukają. W środku zastałam kobietę około trzydziestki z miłym wyrazem twarzy.

- Dziecko! Co ci się stało?

- Bliskie spotkanie z drzwiami.

- Więcej nie mów.

Zajęła się mną oczyszczające zakrwawiony nos, smarując go maścią i zakładając na niego opatrunek. Na szczęście nie został złamany, ale opuchlizna ma się trochę trzymać. Przesiedziałam u niej całą lekcje rozmawiając na różne tematy i biorąc środek przeciwbólowy. Gdy rozbrzmiał dzwonek na przerwę wróciłam do szatni przebrać się w swoje rzeczy. Do końca zajęć została mi jedna lekcja, więc postanowiłam zostać w szkole.

Po krótkiej rozmowie z nauczycielem wuefu i zapewnieniu, że wszystko jest dobrze poszłam do szafki schować strój.

- Kogo my tu mamy. Naszą brzydule! - odezwał się Charlie.

Odwróciłam się do piątki idiotów za mną. David głupio się szczerzył co znaczyło, że to on poinformował kolegów o wymyślonym przez niego przezwisku.

- Dajcie mi spokój.

- No nie obrażaj się nasza brzydulo.

- Kretyni - szepnęłam.

- Co mówiłaś?

- Że się śpieszę, więc z łaski swojej przesuńcie się.

- Złość piękności szkodzi - skomentował Leon.

- Tobie na szczęście nic się nie stanie. Jesteś wystarczająco brzydka.

Trzasnęłam wkurzona szafką i poszłam pod salę poczekać na rozpoczęcie się zajęć.

...

Wróciłam do siebie w obojętnym nastroju. Nos bolał niemiłosiernie, a w domu nie było żadnych tabletek. Musiałam jeszcze w tym śmiesznym opatrunku iść do apteki, gdzie przy okazji kupiłam więcej plastrów.

Nie marzyłam o niczym innym jak powrót do mojego cieplutkiego łóżka. Wykończona po kolejnej dawce leków przeciwbólowych położyłam się spać. Mimo wszystko sen nie chciał przyjść, a ja poświęciłam ten czas na rozmyślania.

Jedno było pewne. Stary Calvin wrócił i tym razem nie widziałam żadnej szansy na jakąkolwiek znajomość. Mimo tego jak mnie potraktował postanowiłam przyjąć wcześniejszą taktykę. Ignorowanie go i jego kolegów. Nie pozwolę żeby myślał, że rusza mnie jego chamskie postępowanie.