No i elo, spotykam się z Adrienem. Szczerze? Myślałam, że bardziej się tym przejmę. A jakoś jest tak... normalnie? Ogólnie to...

- Adrien się ze mną umówił, jeju co - usiadłam na moim łóżku - Chwila, jednak się tym przejmuję - wypiszczałam

ja: CHĘTNIE SIĘ Z TOBĄ SPOTKAM, MOŻE SKOCZYMY NA KEBSA?

– Nie no żart nie wyślę mu tego - zaśmiałam się do siebie.

wysłano

– O nie, nie, nie - zaczęłam ciągnąć za swoje końcówki włosów. – Skończona idiotka, skończona idiotka - uderzałam lekko swoją głową o ścianę.

Co on sobie teraz pomyśli o mnie.

wyświetlono

– Albo jak to się mówi - odchrząknęłam – Juololo kochanie

Adrien: Rozumiem, że jesteś rozentuzjazmowana, ale nie musisz używać tych emocji w naszej konwersacji na facebook'u 😄

Weź do mnie nie pisz jak psycholog jakiś.

ja: dobrze, rozumiem.

A co mnie to. A dałam kropkę nienawiści. A niech wie, że jestem oburzona.

Adrien: Więc pójdziemy do parku, a jutro na mecz?

Co.

– Co - rzuciłam telefon na łóżko – Ale jak na mecz? - zamrugałam kilkakrotnie