Mój tata: Jeśli się oparzysz w palec, to powinnaś go przyłożyć do ucha.

Mózg: Tylko jeśli oparzymy palec?

Palce: Nawet nie próbujcie tego sprawdzać.

Wena: Interesujące...

Serce: A ja nie wierzę!

Ja: Serio?

Tata: *kiwa głową* Ucho jest najzimniejszą częścią organizmu i szybko oddala ciepło.

Mózg: Jesteś pewien?

Wena: Interesujące...

Palce: Nawet. O. Tym. Nie. Myślcie.

Ja: Serio?

Palce: Protestujemy!

Ja: *dotyka gorącego talerza*

Ja: *przykłada palce do ucha*

Ja: Hmm... Może... Ale nie jestem pewna...

Palce: Nie pozwolimy po raz drugi...

Ja: *przykłada rękę do gorącego talerza*

Palce: Pfff...

Ja: *przykłada rękę do ucha*

Ja: No, może rzeczywiście.

Bąbel od oparzenia: *oczywiście wyskakuje, bo czemu nie*

********************************************************

I mamy ostatni dzień kwietnia, czyli koniec tej książki! Mam nadzieję, że się podobało i że wytrwaliście do końca.

Mózg: Jeśli to czytają, to znaczy, że wytrwali.

Ja: Och, cicho bądź.

W każdym razie, to była moja pierwsza praca w tym stylu i wydaje mi się, że nie było źle. Prawda?

Mam też nadzieję, że po przeczytaniu tego "opowiadania" nie macie mnie za wariatkę i nie uciekniecie stąd ile sił w nogach.

Pozdrawiam serdecznie,

WildAntka