Ja: Muszę do jutra wstawić rozdział na Wattpada, a nawet nie zaczęłam go pisać! Pomocy! Ratunku! Weno?

Wena: Sorry. Ja muszę do jutra poopalać się na Hawajach, zjeść dwadzieścia gałek lodów różanych z polewą czekoladową i oczywiście obejrzeć zachód słońca na Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaungahoronukupokaiwhenuakitanatahu.

Mózg: *wykonuje skomplikowane procesy myślowe* *zawiesza się*

Wena: To znaczy "szczyt, gdzie Tamatea, mężczyzna o wielkich kolanach, ślizgacz, zdobywca gór, pożeracz ziem i podróżnik, zagrał dla swojej ukochanej na flecie nosowym".

Serce: Ależ to romantyczne! Niech ktoś zagra na flecie nosowym i nam!

Uszy: Coś ty! Flet nosowy musi okropnie brzmieć.

Ja: Eee... Stop! Spokój! Wszyscy cisza! Muszę pomyśleć.

Mózg: *buntuje się* Ale ja nie chcę.

Ja: *po długiej chwili kombinowania* Czyli, że zostaniesz i pomożesz napisać rozdział, tak Weno?

Wena: Spróbuj zgadnąć jeszcze raz.

Mózg: Miałaś 50% szans i nie trafiłaś, więc teraz musi się udać.

Ja: Czyli, że pojedziesz, ale będziesz mnie wspierać na odległość?

Wena: Pudło.

Mózg: Oszukałaś matematykę...